گوگل مپ دقتش را مدیون چیست؟

نقشه های کاغذی که مدت ها تنها راهنمای ما در جاده ها و خیابان ها بودند در زمانی کوتاه جای خود را به نقشه های دیجیتال دادند. نقشه هایی که روی کاغذهای بزرگ چاپ می شدند ناگهان جای خود را به دستیاران صوتی مانند سیری اپل و گوگل نَو داده اند.

اما اطلاعاتی که این دستیاران هوشمند به ما از وضعیت نقشه ها می دهند حتی از دانسته های ما نیز بیشترند. این پروژه در سال ۲۰۰۸ آغاز به کار کرد اما پیشرفت عمده آن طی دو سال گذشته حاصل شده. در حال حاضر ۵۱ کشور تحت پوشش سرویس ناوبری دقیق گوگل مپ قرار گرفته و اطلاعات مورد نیاز برای دستیابی به آن از ترکیبی از اطلاعات ماهواره ها، عکس های هوایی و تصاویر گوگل استریت ویو حاصل شده اند.

اما گوگل مپ چگونه با ادغام الگوریتم ها به این نقطه رسیده؟ روند کلی کار چه بوده و دقت گوگل مپ را باید مدیون کدام بخش دانست؟ در ادامه با دیجیاتو باشید.

سرویس Street View در سال ۲۰۰۷ آغاز به کار کرد. با این هدف که بتواند برای کاربران تجربه تصویری و بهتری از مقاصدشان ایجاد کند. Brian McClendon -مدیر سرویس گوگل مپ- در این باره می گوید: "ما به سرعت متوجه شدیم که استفاده از این تصاویر یکی از بهترین راه ها برای ساختن بهتر نقشه ها و تصحیح آنهاست."

با افزایش اطلاعات جمع آوری شده در سرویس استریت ویو، تیم مربوطه متوجه شده این اطلاعات منبعی عظیم برای استخراج داده ها نیز هستند. ماشین هایی که برای عکسبرداری های استریت ویو به کار گرفته شده اند تا کنون بیش از ۱۱ میلیون و ۲۶۵ هزار کیلومتر مسیر را پیموده اند. این ماشین ها ۹۹ درصد کل مسیرهای مورد استفاده عموم در آمریکا را پیموده و پوشش داده اند. به گفته Manik Gupta -از گوگل مپ- 'این به ما اجازه می داد که با کمک الگوریتم هایی خاص یک لایه داده ای جدید از اطلاعات درون این تصاویر استخراج کنیم.'

این الگوریتم ها از تکنیک های پردازش تصویر و یادگیری ماشین ساخته شدند تا بتوانند جزئیاتی مانند شماره خیابان ها، نام های روی تابلوها، علائم راهنمایی و سایر جزئیات را درک کرده و شناسایی کنند.

بدین ترتیب امکان شناسایی محدودیت های راهنمایی و رانندگی و قدرت تشخیص مکان دقیقتر کسب و کارها برای سرویس مسیریابی گوگل بهبود میافت. علائم راهنمایی خبر از این می دهند که چه مسیری مجاز است و چه مسیری ممنوع. تابلوهای خیابان های یک طرفه و علائم راهنمایی محدودیت های سرعت در جاده ها نیز از چشمان دوربین های استریت ویو پنهان نبوده و بدین ترتیب ناوبری هوشمندانه تر خواهد بود. با وجود اینکه ممکن است برخی از این تابلوها در اندازه ها و رنگ های مختلف ساخته و نصب شده باشند، اما استفاده ترکیبی از الگوریتم های مناسب، ماشین تشخیص گوگل را هوشمندتر کرده است.

سایر الگوریتم ها قابلیت شناسایی ساختار و ارتفاع ساختمان ها را از روی عکس های استریت ویو، تصاویر ماهواره ای و .. دارند. بسیاری از ساختمان های مشهور آمریکا و دیگر کشورهای دنیا هم اکنون در گوگل مپ به صورت سه بعدی قابل مشاهده هستند. همچنین نمونه های سه بعدی از ساختمان های عمومی نیز مشابه تصویر زیر در گوگل مپ دیده می شوند. این تکنیک پس از خرید Skybox توسط گوگل به گوگل مپ اضافه شد که با کمک تصاویر ماهواره ای دقت را در تصاویر گوگل مپ بالا می برد.

تصاویر ماهواره ها به همراه توان تشخیصی که الگوریتم های مورد استفاده گوگل ایجاد کرده، اجازه می دهد گوگل با استخدام تعداد کمی کارمند -که البته هرگز تعداد دقیق شان اعلام نشده- به بهبود دقت این سرویس بیافزاید. این سیستم با کمک نرم افزاری به نام اطلس انجام می شود که تصحیح نقشه ها و اطلاعات آنها با کمک آن انجام می شود.

چیزی که اوپراتورهای گوگل در اطلس می بینند بسیار شبیه نقشه هیبریدی است که گوگل مپ به ما نمایش می دهد اما خطوط و نمادهایی رنگی متعدد دیگری نیز در آن دیده می شوند. برای مثال جاده ها با رنگ های مختلفی که نمایان گر وضعیت آنهاست نشان داده می شوند. علائم سب و قرمز امکان دور زدن یا نمایش می دهند. و تصاویری که از گوگل استریت ویو استخراج می شوند نمادهای ترافیکی و راهنمایی را در خود دارند.

در این اپلیکیشن برای ویرایش جای صحیح یک جاده که بر روی نقشه و عکس ها همخوان نیست، می توان تنها با کشیدن و رها کردن آن توسط نشانگر موس کار ویرایش را به انجام رساند. چیزی که به نظر ساده و حتی جالب به نظر می رسد اما وقتی صحبت از ده ها هزار مورد مشابه باشد متوجه می شویم که کار چندان ساده ای هم نیست.

اطلاعاتی همچون عرض جاده ها و میزان ترافیک شان باید مشخص باشد. سال هاست که گوگل از ترافیک شبکه تلفن همراه برای اندازه گیری میزان ترافیک جاده کمک می گیرد و به گفته Gupta همین داده ها می توانند ممنوعیت های ترافیکی را هم بیان کنند. به گفته او 'گوگل از اطلاعات مکانی در بخش های مختلفی از سرویس های خود استفاده می کند اما نمی توانم در مورد آنها بیش از این حرف بزنم.'

علاوه بر اپراتورها، برنامه MapMaker نیز از سال ۲۰۱۱ در دسترس شهروندان عادی است. آنها می توانند از این برنامه نیز برای بهبود نقشه ها در بیش از ۲۲۰ کشور استفاده کنند و به کیفیت و دقت آنه بیافزایند. هدف نهایی، بهبود کیفی گوگل مپ برای کاربردی شدنش در کشورهای در حال توسعه است. عدم وجود نقشه دقیق راه ها به همراه جزئیات، از مشکلات مهم این کشورها به شمار می رود.

به گفته Gupta 'ما کاربرانی که اطلاعات تازه به نقشه می افزایند را استخدام می کنید. ما ابزاری را توسعه داده ایم که می تواند با کمک تصاویر ماهواره ای با کیفیت و افراد، بهترین حاصل را نتیجه دهد.'

حاال ما می دانیم اطلاعاتی که در گوگل مپ می بینیم چند نقشه و مسیر ساده نیستند. این ها حاصل مجموعه ای از اطلاعات پردازش شده از منابع مختلف هستند که توسط الگوریتم ها و اپراتورها به صورت مداوم در حال بهبود و تصحیح هستند.