بررسی بازی Transformers: Devastation؛ نوستالژی شکست خورده

تراسنفورمرز، به حق یکی از برترین فرنچایزهای حال حاضر جهان است و تا به امروز، ده ها و بلکه صدها اثر مختلف درباره ی آن پدید آمده است. از انواع کتاب ها و کمیک ها بگیرید تا فیلم ها و بازی های ویدئویی. ترانسفورمرز همواره ثابت کرده که می تواند طرفداران خاص اش را به خود جذب کند و همواره آنان را راضی نگه دارد.

حتی با افول سری فیلم ترانسفورمرز به کارگردانی مایکل بی، باز هم این سری فیلم طرفداران دو آتشه ی خود را از دست نداد و اگرچه در گیشه با کمبود فروش مواجه شد اما هیچگاه با مشکلی جدی مواجه نشد و هنوز هم مطمئنا با ساخت نسخه ی دیگری از آن، طرفداران در مقابل سینماها صف خواهند کشید.

خوش بختانه بازی های ترانسفورمرز هم تا به امروز با مشکلی جدی مواجه نبوده اند و همواره توانسته اند قشر خاصی از طرفداران خود را راضی نگاه دارند. البته باید اشاره کرد که تقریبا تمام بازی های ساخته شده براساس فرنچایز ترانسوفرمرز، در بهترین حالت جز بازی های متوسط دسته بندی می شوند اما تجربه ی هر یک می تواند جالب باشد.

اما به تازگی نسخه ی جدید بازی ترانسفورمرز تحت عنوان Devastation منتشر شده و مسئولیت ساخت آن را، استودیوی پلاتینیوم گیمز بر عهده داشته؛ استودیوی که شهرت بسیار در ساخت عناوین اکشن و هک اند اسلش داشته و با عناوینی چون بایونتا، واندرفول 101 و صد البته متال گیر ونجینس کارنامه ای درخشان از خود به جای گذاشته است.

پلاتینیوم گیمز پیش از هر چیز روندی متفاوت را در ساخت نسخه ی جدید بازی ترانسفورمرز در پیش گرفته و دیگر صرفا به دنبال فروش بازی خود براساس یک فیلم موفق نبوده. البته باید خاطر نشان کرد که هم چنان و متاسفانه، می توان سایه ی سنگین کمپانی اکتیویژن را بر سر فرنچایز ترانسفورمز احساس کرد.

در ادامه این بررسی با دیجیاتو همراه باشید.

قابل تقدیر ترین مسئله درباره ی Devastation آن است که پلاتینیوم گیمز، برخلاف رویکرد اکتیویژن در چند سال اخیر نسبت به این سری، ماهیت ترانسفورمز را درک کرده و سعی داشته که تا جای ممکن، آن روحیه ی دوست داشتنی و کمیک گونه ی داستان های ترانسفورمز را در بازی بگنجاند.

سبک گرافیکی بازی تا حدی به چند بازی اخیر پلاتینیوم گیمز شباهت دارد اما با این تفاوت که با الهام گیری کامل از کارتون معروف ترانسفورمز شکل گرفته است. اگر در کودکی تان کارتون های معروف ترانسفورمرز را بازی کرده باشید، مطمئنا با تجربه ی Devastion حس نوستالژی جالبی در خود احساس خواهید.

هدف پلاتینیوم گیمز هم دقیقا همین بوده. از یک سو، گرافیک منحصر به فرد بازی می تواند به عنوان المانی موفق برای جذب مخاطبان با سنین پایین تر عمل کند و از سوی دیگر، با برانگیختن حس نوستالژی، مخاطبین بزرگ سال را نیز به تجربه ی بازی خود ترغیب می کند.

داستان بازی بسیار ساده است و از هرگونه حواشی دوری می کند؛ هرچند که این سادگی بیش از حد واقعا آزاردهنده است و پلاتینیوم گیمز می توانست از داستان های بسیار غنی کمیک ترانسفورمرز بهره ببرد.

گروه Decepticonها به دنبال آن است که زمین را به دومین مقر سایبرترون تبدیل کند و مثل همیشه، گروه آتوبات ها در مسئله مداخله می کند و اجازه نمی دهد که این مسئله روی دهد. به خاطر سپردن داستان Devastation به طور کل کار بسیار راحتی است؛ چرا که تنها باید به خاطر داشته باشید که دشمنان در هر مرحله قصد چه کاری دارند و شما باید نقطه ی مقابل همان کار را انجام دهید.

تمام بخش های داستان، در قالب کات سین های کوتاه روایت می شود و انصافا کارگردانی بسیار خوب این کات سین ها، شما را یاد کارتون ترانسفورمرز خواهد انداخت. برخلاف مایکل بی و علاقه ی بی حد و حصر او در نشان دادن انفجارهای متعدد، پلاتینیوم گیمز سعی ندارد که علاقه ی مخاطب به خشونت و انفجار و هر چیز مربوط به این مسئله ی دیگری ارضا کند. بلکه آن ها سعی می کنند که ضمن جذاب نگه داشتن بازی از لحاظ بصری، لطافت و ماهیت کارتونی بازی را نیز حفظ کنند.

بگذارید صادقانه بگویم، اگرچه این حرکت پلاتینیوم گیمز بسیار جالب و منحصر به فرد است اما سبب می شود که بازی، خیلی زودتر از آن چه که فکرش را می کنید خسته کننده شود. البته باز هم باید خاطر نشان کرد که بازی برای طرفداران سینه چاک ترانسفورمرز، هم چنان جذابیت های خاص خود را دارد اما المان های بسیار زیادی چه در داستان، چه در گیم پلی و چه در گرافیک بازی وجود دارد که از قلم افتاده اند.

گرافیک بازی در اوج زیبایی منحصر به فرد خود، مشکلات عمیق دارد. باگ های متعدد به وفور در بازی دیده می شوند و به تجربه ی بصری بازی آسیب می زنند. البته منظور از باگ، اتفاقات محیر العقول رایج در بازی های یوبی سافت نیست، بلکه در برخی اوقات، کاراکترها و آبجکت های داخل محیط، از یک دیگر عبور می کنند که چندان جالب نیست.

از لحاظ گیم پلی، Devastation تفاوت های بسیار با سایر نسخه های قبلی خود دارد. نسخه های قبلی بازی ترانسفورمرز، به طور کل، براساس استفاده از سیستم تیراندازی بنا شده بودند و همه چیز از راه دور دنبال می شد. در Devastation اما رویکردی متفاوت و بهتر در پیش گرفته شده و بازی بیش تر به یک بازی Beat 'em Up شباهت پیدا کرده.

گیمر در نقش یکی از اتوبات ها، می تواند هم در قالب روبات به بازی بپردازد و هم در قالب اتومبیل. البته با توجه به سبک بازی، غالب گیم پلی در حالت روبات دنبال می شود و باید دائما از یک محیط به محیط دیگر رفته و با خیل دشمنان به مبارزه بپردازید. اتوبات، توانایی های مختلفی دارد و می تواند به دو شکل سریع و سهمگین به دشمنان حمله کند.

همانند تمام بازی های مشابه، با حملات سریع و پی در پی به دشمنان، امتیاز کمبو دریافت خواهید کرد و این امتیازات در نهایت، رتبه ی شما در مبارزه را شکل می دهند. رتبه ای که می تواند از D تا A و S متغیر باشد.

یکی از معدود المان های بسیار جذاب گیم پلی، سیستم جاخالی دادن از حملات دشمنان است که در واقع پلاتینیوم گیمز آن را از بازی بایونتای خود قرض گرفته است. این سیستم جالب به گیمر اجازه می دهد که هنگام حمله ی دشمنان، دکمه ی خاصی را فشار داده تا از مقابل دشمن کنار برود، سپس برای لحظاتی کوتاه بازی به شکل آهسته دنبال می شود و این فرصت برایتان به وجود خواهد آمد که به دشمن حمله کنید و سپر او را از بین ببرید.

برای آن که جذابیت و تنوع گیم پلی حفظ شود، سازندگان سلاح های مختلفی در اختیار گیمر گذاشته اند که هر یک کارایی خاص خود را دارند. سلاح هایی نظیر چکش، شمشیر و صد البته سلاح دوربرد. خوش بختانه هر یک از این سلاح ها، احساس خاص خود را به گیمر منتقل می کنند و از این بابت، چندان احساس خستگی نخواهید کرد.

مشکل بزرگ سلاح دوربرد بازی، عدم وجود سیستم قفل اتوماتیک روی هدف است که تیراندازی به دشمنان را به امری بسیار سخت تر از آن که باید و شاید تبدیل می کند. در واقع مبارزات نزدیک به قدری جذاب هستند و مبارزات از راه دور به قدری خسته کننده و زمخت، که سازندگان می توانستند به راحتی سلاح دوربرد را از بازی حذف کنند و کم ترین نیازی به آن احساس نمی شد.

مبارزه با باس فایت ها به معنای واقعی کلمه نا امید کننده است. در هر یک از این مبارزات، معمولا یکی از کاراکترهای منفی محبوب طرفداران انتخاب شده اند و باید آن ها را نابود کنید. اگرچه معمولا مبارزه با دشمنان چالش برانگیز که از راه های مختلف شما را با مشکل مواجه می کنند معمولا جذاب است اما چنین حسی در مبارزات نهایی Devastation نخواهید داشت.

پلاتینیوم گیمز به شکلی غیرمعقولانه و با هدف چالش برانگیز بودن مبارزات، میزان جان دشمنان را افزایش داده و باید برای نابودی هر یک عرق بریزید. اما مشکل، سختی بیش از حد آن ها نیست؛ بلکه هوش مصنوعی پایین تنها دلیل جان بیش از حد آن هاست و همین مسئله در تعادل بازی مشکل ایجاد کرده است.

معمولا هر یک از این مبارزات با پیدا کردن یکی از نقطه ضعف های دشمن و وارد کردن ضربات متعدد به آن به پایان می رسد و هیچ الگوی خاصی برای نابود کردن باس فایت ها وجود ندارد. در نهایت هم به جای آن که از پیروزی خود خوشحال و راضی باشید، احساس حماقت می کنید که به چنین شکل مضحک و مسخره ای، یکی از بزرگ ترین دشمنان بشریت و یکی از بزرگ ترین شخصیت های منفی دنیای ترانسفورمرز را شکست داده اید!

گیم پلی بازی چیزی در حدود 5 ساعت به طول می انجامد و این مدت روی حالت دشوار به 6 ساعت افزایش می یابد. در آخر هم باید خاطر نشان کرد که تمام گیم پلی 5 ساعته ی Devastation به مبارزه با روبات های مختلف سپری می شود و خبری از المان هایی مانند معما یا هر چیز دیگری که ارزش گیم پلی را بالا ببرد نیست.

جمع بندی

Devastation نمونه ی بارز یک بازی ناموفق با پتانسیل های از دست رفته است. یواش یواش زمان آن فرا رسیده که از کمپانی اکتیویژن به طور کل قطع امید کنیم؛ چرا که این کمپانی بار دیگر نشان داد که تخصصی فراوان در عرضه ی بازی های به ظاهر جنجالی و در باطن بی محتوا دارد.

استودیوی پلاتینیوم گیمز تا به امروز بسیار موفق بوده است و بازی هایش به فروش و بازخورد بسیار خوبی رسیده اند. اما علی رغم تلاش های نه چندان زیاد این شرکت، ترانسفورمز به لکه ی ننگی بر پیشانی و کارنامه ی کاری استودیوی ارزشمند پلاتینیوم گیمز تبدیل شده است.

ترانسفورمرز جذابیت های بسیار زیادی دارد. گرافیک منحصر به فرد آن چیزی نیست که دائما در صنعت بازی های ویدئویی مشاهده کنیم و همین مسئله می تواند به نقطه ی قوت بزرگ بازی تبدیل شود. اما کمبود محتوا در بخش داستان و گیم پلی، کار دست ترانسفورمرز داده و اگر نگوییم که Devastation از بازی های قبلی خود ضعیف تر است، قوی تر نیز نیست.

Devastation با کمی ارفاق، جز بازی های متوسط پاییز امسال دسته بندی می شود و مطمئنا خیلی زودتر از آن چه که فکرش را بکنیم، در خیل عظیم بازی های بزرگی که عرضه شده اند و خواهند شد، فراموش می شود. اگر از طرفداران سرسخت ترانسفورمرز هستید، Devastation چندان نا امیدتان نخواهد کرد و شاید ارزش یک بار تجربه را داشته باشد. اما اگر علاقه ی چندانی به این فرنچایز و عناوین مربوط به آن ندارید می توانید از خیر این نیز بگذرید و هیچ چیز از دست نخواهید داد.