فلش بک: نگاهی به بازی Batman Arkham Asylum

یادش بخیر؛ سال ها پیش، دنیا برای همه ی ما رنگ و بوی دیگری داشت. آن موقع ها، دل مشغولی هایمان کمتر بود و می توانستیم ساعت ها پای کنسول هایمان بنشینیم و در دنیای رنگارنگ بازی های مختلف غرق شویم. بازی هایی که گاه خنده دار بودند و گاه اشک را از چشمانمان سرازیر می کردند.

گاه چنان لذتبخش بودند که تا تمام اش نمی کردیم، از جای خود تکان نمی خوردیم و گاه چنان سخت و آزار دهنده که بعد از چند دقیقه کنارش می گذاشتیم. دنیای کوچک صفحه ی تلویزیون، مرز بین واقعیت و تخیل را می شکست و همه چیز را تحت تاثیر قرار می داد.

مهم نیست امروز طرفدار چه بازی هایی هستیم و چه کنسولی داریم؛ مهم این است که در سالیان دور، بازی ها دور از تمام حواشی و به سادگی هرچه تمام تر، به دنیای کوچک و محدود ما، زیبایی و رنگ طراوت می بخشیدند. بیایید چند لحظه همه چیز را کنار بگذاریم و به آن روزها بیندیشیم.

تا پیش از عرضه ی سری بازی بتمن آرکام، هیچکس استودیوی راک استدی را نمی شناخت و هیچکس هم فکر نمی کرد که روزی چنین بازی منحصر به فردی با توجه به داستان های کمیک بتمن ساخته شود. کمپانی های برادران وارنر و DC Comics تا پیش از عرضه ی این سه گانه، هیچ تلاش موفقیت آمیزی برای ورود به صنعت بازی نداشتند و دائما شکست می خوردند.

اما راک استدی با عرضه ی سه گانه ی خود، خود را به عنوان یکی از برجسته ترین استودیوهای بازی سازی چند دهه ی اخیر اثبات نمود. نسخه ی اول بازی که Batman Arkham Asylum نام داشت، انقلاب و موجی از هیجان را در صنعت گیمینگ پدید آورد. المان های به کار رفته در بازی به قدری تکامل یافته و کارآمد بودند که هم چنان بازی سازان مختلف با الهام از آن ها بازی خود را می سازند.

در ادامه ی مطلب با دیجیاتو و فلش بک همراه باشید تا نگاهی داشته باشیم بر بازی قدیمی هفته.

در بهار سال 2007، کمپانی Eidos حق ساخت یک بازی بتمن را از شرکت DC دریافت کرد و به درخواست آن ها، ساخت بازی توسط استودیوی انگلیسی و ناشناخته ی راک استدی آغاز شد. با ساخت نسخه ی پروتوتایپ، راک استدی هم لایسنس بتمن را خریداری کرد و تا ماه مه 2007، کار روی طراحی ها و مفاهیم اولیه ی بازی شروع شد.

Paul Dini، نویسنده ی Batman the Animated Series و Detective Comics از سوی DC مامور شد تا نگارش داستان بازی را بر عهده ی خود بگیرد. او اعتقاد داشت که بازی های بتمن کمی وجود دارند که با ایده ای اریجینال به کار خود ادامه داده باشند و از یک فیلم یا سریال تقلید نکرده باشند.

در ملاقات هایی که میان پاول دینی و راک استدی انجام شد، آن ها پی بردند که هر دو به دنبال یک هدف هستند. سازندگان بازی می خواستند که بازی در محیطی جزیره مانند و به دور از شهر گاتهام به وقوع بپیوندد و در همین حال، بازی را در تیمارستان آرکام دنبال کنند. با مشخص شدن لوکیشن اصلی بازی، اگرچه تیم هنوز کامل نبود اما سازندگان مطمئن بودند که جوکر نقشی مهم در این میان ایفا خواهد کرد.

پردازش داستان و گیم پلی به صورت هم زمان جلو می رفت تا هر زمان بتوان هر کدام را تغییر داد. در واقع داستان و گیم پلی بازی به قدری عظیم و جاه طلبانه جلوه می کردند که ممکن بود نیاز به حذف برخی از المان ها احساس شود. هدف نهایی این بود که بازی تجربه ای بین 8 الی 10 ساعت در اختیار گیمرها و خصوصا آن دسته از افرادی که چندان تمایلی به محصولات مختلف بتمن ندارد قرار دهد. راک استدی هم دائما دینی را راهنمایی می کرد و برخی از بخش های داستان را حذف می نمود؛ چرا که او ایده های زیادی برای شخصیت پردازی کاراکترها داشت و آن ها را به قلم در می آورد.

از میان تمام کمیک های عرضه شده برای بتمن، کمیک Arkham Asylum: A Serious House on Serious Earth توجه بازیسازان را جلب کرد و برای طراحی محیط، از همین کمیک و البته نسخه ی اول بازی بایوشاک بهره گرفته شد. تعدد گجت های در دسترس بتمن و البته ترکیب کردن آن ها با یک دیگر نیز با الهام از بازی هایی چون The Legend of Zelda و Metroid پدید آمده است.

شخصیت پردازی کاراکتر منحصر به فرد بتمن در یک بازی عظیم مانند Arkham Asylum کار سختی برای سازندگان بوده است. مهم تر این که تمام وجوه شخصیتی وی به گونه ای روی گیم پلی هم تاثیر می گذاشته؛ مثلا بتمن همواره از کشتن دشمنان اش خودداری کرده و صرفا فقط آن ها را بیهوش می کند. با توجه به همین مسئله، لازم بود که مبارزات بازی تغییر کنند و شکلی جدید به خود بگیرند.

سازندگان می خواستند که دست گیمر از هر جهت باز باشد و به همین دلیل، تیمارستان آرکام را به عنوان محیط اصلی خود برگزیدند. لوکیشینی که با وسعت خود می توانست استراتژی های متعدد برای گیمر پدید آورد و صد البته که دست خود سازندگان در ساخت چیزهایی مانند غار معروف بتمن را نیز باز می گذاشت.

تیم توسعه دهنده می خواست که برخی از شخصیت های کلیدی داستان های بتمن در بازی حضور داشته باشند و با استفاده از صداپیشگان قبلی، به کاراکترهایی چون جوکر یا هارلی کویین ادای احترامی کرده باشند. با ساخت مدل ابتدایی شخصیت جوکر، صداگذار وی تصمیم گرفت که نوعی شخصیت تاریک و شرارت آمیز به وی ببخشد و در عین تمام رفتارهای بچگانه و طنزآلود وی را نیز حفظ کند.

ساخت بازی در مجموع حدودا 21 ماه زمان برد. کار ساخت از سوی راک استدی با 40 نفر شروع شد اما با پیشرفت در روند ساخت، این تعداد از کارکنان به حدود 60 نفر رسید. سیستم مبارزه ی بازی یکی از پالش برانگیز ترین مسئولیت های سازندگان بود و به صورت مرحله ای انجام می شد. سازندگان به گونه ای مبارزات را طراحی کردند که برای بازی بتمن منحصر به فرد باشد و در عین حال، به آسانی بتوان از آن بهره برد. در همین حین، به گفته ی مدیر ایداس، یکی از توسعه دهندگان به مدت دو سال فقط روی طراحی شنل بتمن کار کرد تا با بیش از 700 انیمیشن و افکت صوتی، به طبیعی ترین حالت خود برسد.

قرار  بود شخصیت هایی چون Mr. Freeze هم به بازی اضافه شوند اما سازندگان با بررسی تاریخچه ی آن شخصیت پی بردند که وی چندان اهمیتی به نقشه های سایر کاراکترهای منفی داستان نمی دهد و از سوی دیگر، چندان از بتمن متنفر نیست و هیچ انگیزه ای برای نابود کردن وی ندارد. بنابراین در نهایت کنار گذاشته شد. اما مشاهده ی پتامسیل هایی در بازی سبب شد که کاراکتر Poison Ivy هم به بازی افزوده شود.

در ابتدا برنامه هایی برای ساخت بت موبیل و بت وینگ هم وجود داشت اما با توجه به المان های بزرگ و دشوار بازی، ساخت این دو وسیله ی نقلیه زمان زیادی می طلبید و احتمالا به کیفیت نهایی بازی آسیب می رساند. بنابراین این ایده ها نیز کنار گذاشته شدند. البته ایده ی بت موبیل بالاخره در نسخه ی سوم بازی تحت عنوان Arkham Knight عملی شد.

قبل از عرضه ی Arkham Asylum، در واقع هفت ماه قبل از آن که حتی ساخت به بازی به پایان برسد، راک استدی ایده هایی برای نسخه ی دوم بازی داشت که بعدا همه ی آن ها در قالب Arkham City ظاهر شدند. حتی سازندگان نوعی اتاق مخفی در بازی قرار داده بودند که به نسخه ی بعدی بازی اشاره می کرد؛ هرچند که تا شش ماه این اتاق پیدا نشد و در نهایت راک استدی مجبور شد اعلام کند که چنین اتاقی وجود دارد!

عرضه ی Arkham Asylum بسیار موفقیت آمیز بود و منتقدان با میانگین نمره ی 91 در وب سایت متاکریتیک، به استقبال اولین عنوان راک استدی رفتند. بازی هم چنین توانست در سه هفته ی اول عرضه ی خود، به فروش قابل توجه 2 میلیون واحدی برسد. با توجه به این مسائل، همه چیز برای ساخت نسخه ی دوم آماده بود و راک استدی بدون لحظه ای درنگ ساخت آن را استارت زد.

در نهایت باید گفت که سری بتمن آرکام، یکی از برجسته ترین سری بازی های تاریخ است و راک استدی در اولین تلاش خود توانست اثبات کند که می توان حتی با استفاده از شخصیت های قهرمانی مانند بتمن، بازی هیجان انگیزی ساخت و همگان را شیفته کرد. تجربه ی سه گانه ی بتمن آرکام از آن تجربه هایی است که هر گیمری باید به آن دست یابد.