نگاهی به طرح برنده جایزه در مسابقه راهکارهای جمعیتی نیویورک
تا سال 2040 به جمعیت نیویورک بیشتر از یک میلیون نفرافزوده خواهند شد و انتظار بحران هایی در بخش مسکن و حمل و نقل می رود. به همین دلیل مجله مترو پولیس از شرکت کنندگان ...
تا سال 2040 به جمعیت نیویورک بیشتر از یک میلیون نفرافزوده خواهند شد و انتظار بحران هایی در بخش مسکن و حمل و نقل می رود. به همین دلیل مجله مترو پولیس از شرکت کنندگان مسابقه لیوینگ سیتیز خواست تا راه حلی برای معضل بحران مسکن جمعیت رو به رشد در نیویورک پیدا کنند.
این مسابقه به دنبال طرح هایی برای پنج محله بزرگ نیویورک بود تا با احداث آسمان خراش هایی 30 تا40 طبقه و برخوردار از "سیستم نوآورانه سازه های فولادی" از بحران جمعیت پیشگیری شود. همچنین از شرکت کنندگان خواسته شده بود تا در طرح های خود عوامل مختلفی همچون پایایی sustainability (عدم ستیز با طبیعت)، کاربری های چندگانه، سازگاری با شیوه های زندگی و نسل های متفاوت را لحاظ کنند.
در ادامه با دیجیاتو همراه باشید تا بیشتر با این طرح خلاقانه که معمار ایرانی خانم نینا محجوب از خالقان آن است، بیشتر آشنا شویم.
طرح بالا توسط خانم نینا محجوب معمار ایرانی، متیو بولس، و چاد کلوگ در استودیو AMLGM خلق شد و یکی از دو طرح برنده نام گرفت. Urban Alloy یک جاده و ترمینال غول پیکراست که با فولاد های پیچ در پیچ، خطوط قطار و بزرگراه هایی که در اطرافش قرار دارد را در خود می بلعد تا خود را در مقام نقطه تقاطع مرکزی برای مردم نیویورک اثبات کند.
این برج علاوه بریک ترمینال حمل و نقل، شامل واحد های مسکونی و فضاهای تفریحی است که به راحتی توسط خطوط حمل و نقل قابل دسترسی هستند.
تیم اوربان اَلوی در توضیح کارشان اینگونه می گویند: "برخلاف سازه های بتنی که ارتفاع سقف ها از یکدیگر، به دلیل نیاز به استفاده مجدد از قالب از نظم خاصی پیروی می کنند، تک تک عضو های سازه های فولادی می توانند به صورت منحصر به فرد توسط یک سیستم خودکار برش داده شوند تا به کارآمدترین شکل ممکن ساخته شوند."
به برنده های این مسابقه هرکدام 10000 دلار آمریکا تعلق گرفت.
دیدگاهها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
اگه داخل این گم بشی دیگه پیدا شدنت با خداست(محض خنده)
پسر فوق العادست :)
خیلی خوبه که مطالب مربوط به معماری و تکنولوژی رو میگذارید . ممنون
یاد حرفی می افتم از یکی از اساتید دانشگاه تهرن (دکتر نوابی) که توی مراسم روز اول دانشگاه گفت :
آمریکا را ساختیم
کانادا را ساختیم
استرالیا را هم داریم میسازیم
حال نوبت ایران است که بسازیم
البته جدای از این حرفای ناسیونالیستی بحثی که مطرح میشه اینه که وقتی یکسری دل نمی سوزونن و زیر ساختی نیست و اگر بخوان یکسری افراد ایجاد بکنن نمی تونن چون یکسری آدم ناکار بلد یکسری چیز ها دستشونه شاید هم دلسوز باشن اما وقتی دید کاملی ندارند نسبت به یک چیز نمی تونن درست اجرا کنند و ... که همه می دونید ..
دیگه خیلی چرت و پرت گفتم :دی
اگه تو ایران از اینا حمایت میکردن وضع کشور این طوری نبود.