9 عبارتی که به زبان آوردنشان در محل کار، شما را غیر حرفه ای جلوه خواهد داد

احتمالاً شما هم درباره ی مکالمات کاری و قواعد سخنرانی های رسمی مطالب زیادی خوانده اید و اطلاعات زیادی درباره ی آن دارید. اما همین موضوع ممکن است باعث شود اهمیت مکالمات غیر رسمی در محیط های کاری و با همکاران از قلم انداخته شود.

مکالمات خودمانی در محیط کار می توانند تأثیری درازمدت بر نگرش همکارانتان نسبت به شما داشته باشند. وقتی در محل کار با دیگران به گفتگو می پردازیم، اغلب مواقع تأثیر کلمات و عباراتی که به کار می بریم را فراموش می کنیم. در ادامه می توانید نگاهی بیندازید بر 9 عبارتی که می توانند به شکلی ناخواسته، ما را در نظر همکارانمان غیر حرفه ای جلوه دهند.

با دیجیاتو همراه باشید.

1- «چقدر خسته ام»

وقتی به همکاران خود می گوییم هنگام کار چقدر خسته هستیم، به صورت غیر مستقیم به آنها این پیام را منتقل می کنیم که نسبت به کاری که انجام می دهیم اشتیاقی نداریم. ابراز این عدم علاقه مندی به شغل، مطمئناً مسیر خوبی برای رسیدن به موفقیت در محل کار نیست.

2- «به رئیس چیزی نگو»

تلاش برای ترغیب همکاران به دور زدن مقام مسئول، راهی غیر مسئولانه برای دست و پنجه نرم کردن با مشکلاتی است که در محیط کار روی می دهند. اگر چیزی هست که نمی خواهید بالادستی هایتان از آن مطلع شوند، آن را پیش خودتان نگه دارید و خیلی سریع در صدد حل مشکل مورد نظر اقدام کنید. رئیس و همکاران شما از این بابت سپاسگزار شما خواهند بود.

3- «باورت می شود؟»

با پرسیدن این سؤال آن هم با لحنی حاکی از شک و تردید، واضح است که سعی دارید در سرزنش چیزی یا کسی برای خود شریک جرم پیدا کنید. موضوع صحبت هر چه که باشد، از وظیفه ای خاص گرفته تا خود رئیس یا یکی از همکاران، به زبان آوردن این عبارت شما را تحریک پذیر و قضاوتگر نشان خواهد داد.

4- «حوصله ام سر رفته است»

اینکه به همکارانتان اجازه دهید بفهمند شغل ساده ای که دارید آن چیزی نیست که برای باقی عمر خود متصور بوده اید، قطعاً راه خوبی برای پیشی گرفتن از آنها نیست. توصیه می شود حتی اگر از موقعیت فعلی خود راضی نیستید، این موضوع را با کسی مطرح نکنید و برای رسیدن به موقعیتی که مد نظرتان است تلاش بیشتری از خود نشان دهید.

5- «چقدر اضطراب دارم»

آیا می خواهید تمام همکارانتان بدانند قادر نیستید از پس امورات محول شده به خود بر بیایید؟ یکی از ساده ترین روش های آن این است که به آنها بگویید اضطراب دارید. اگر دست به کار نشوید احساس از دست دادن کنترل اوضاع و غرق شدن در کاری که باید انجام دهید همراه این اضطراب به سراغ شما خواهد آمد و این آن تصویری نیست که بخواهید از خود در محیط کار منعکس کنید.

6- «به من اعتماد کن، من می دانم»

هر وقت خواستید این عبارت را به کار بگیرید، در نظر داشته باشید که پیش نرفتن اوضاع طبق برنامه ریزی، بلافاصله باعث شرمندگی شما خواهد شد. حواستان به تکبر خود باشد. اجازه ندهید بقیه تصور کنند شما برای نظرات دیگران ارزشی قائل نیستید.

7- «نمی دانم چطور باید این کار را انجام دهم»

متأسفانه مسئولیت ما به عنوان انسان این است که خود را با شرایطی که زندگی پیش روی ما قرار می دهد وفق دهیم و اجازه ندهیم از ادامه ی راه باز بمانیم. وظیفه ی ما در محل کارمان نیز همین است. اگر دانش این را نداریم که کاری را بدون ایراد به انجام برسانیم، باید ببینیم چگونه می شود این دانش را فرا گرفت. پس به جای نشستن و شکایت کردن، ببینید چطور می توانید شیوه ی صحیح انجام کارها را یاد بگیرید.

8- «بیا وانمود کنیم چنین اتفاقی نیفتاده است»

تمایل به نادیده گرفتن اشتباهات رخ داده نشان دهنده ی نوعی بی خیالی و بی توجهی است که در محیط های کاری تحمل نخواهد شد. احترام قائل نبودن برای انجام کارها به شیوه ی درست و به نمایش گذاشتن آن، در نهایت فقط به ضرر شما تمام خواهد شد و نفعی در بر نخواهد داشت.

9- «خدای من! شنیده ای برای --- چه اتفاقی افتاده است؟»

غیبت کردن هیچ گاه ما را به جایی نرسانده است، به ویژه در محیط کار. با اینکه کار سختی به نظر می رسد، اما همه ی ما می توانیم جلوی زبان خود را بگیریم. نه مدیران و نه همکاران ما، هیچکدام علاقه ای به شنیدن داستان های ما ندارند. بنابریان بهتر است آنها را برای زمان دیگری نگه داریم.