دلایل بازنشستگی ناگهانی نیکو رزبرگ؛ قهرمان فرمول یک 2016

هفته پیش بود که نیکو رزبرگ آلمانی راننده تیم مرسدس بنز در آخرین رقابت فصل 2016 فرمول یک در پیست ابوظبی اولین قهرمانی خودش را پس از 10 سال حضور مداوم در این رقابت ها را کسب کرد و هم تیمی همیشگی اش یعنی لوییس همیلتون را که دو سال پیاپی قهرمان شده بود را شکست داد و در 31 سالگی به قهرمانی این رقابت ها رسید.

اما تنها چند روز بعد او ناگهان خداحافظی خود از رقابت های فرمول یک را اعلام کرده است او زمانی که شانس قهرمانی در دستان خودش می دید این تصمیم را گرفته بود که اگر امسال قهرمان این رقابت ها شود از دنیای سرعت کناره گیری خواهد کرد. ا

و در طی یک پیام احساسی اعلام داشته است که این رویای همیشگی من بوده است که روزی قهرمان جهان بشوم و حالا من قهرمان جهان هستم. من قله مد نظرم را فتح کرده ام، در واقع در بالاترین نقطه ممکن قرار دارم و دلیلی برای فتح کردن دوباره آن نمی بینم.

او می افزاید که دیگر حاضر نیست وارد چنین رقابت دیوانه واری بشود. امسال من در تمام زمینه ها تا نهایت حد ممکن تاخته ام، چه جسمی و چه ذهنی آن هم پس از بدشانسی های پیاپی که در دو سال قبل آورده بودم.

اما حالا مهم ترین چیز در دنیا  خانوداه ام است که در طی این فصل آن ها را در شرایط بسیار سختی قرار داده ام.

رانندگان فرمول یک همانند انسان های مافوق بشری هستند، آن ها به طور مداوم چه از نظر جسمی و چه از نظر ذهنی در معرض فشاری هستند که 99.9 مردم دنیا هیچ وقت تجربه نمی کنند.

نشستن پشت فرمان اتومبیل های فرمول یک نیازمند جرات و فداکاری های بسیار عظیمی است. اما مسئله ای که کمتر به آن توجه شده  حضور مداوم و هر ساله این رانندگان است که می تواند یک راننده را بسیار فرسوده کند.

اما این که شما پس از قهرمانی این ورزش را برای همیشه کنار بگذارید، تصمیم بسیار سختی خواهد بود و حتی می توان گفت که جرات بسیار بیشتری را هم طلب می کند.

رزبرگ بیش از 10 سال در فرمول یک حضور دارد، سال های حضور او  بسیار کمتر از رانندگان باتجربه ای همچون جنسن باتن قهرمان سابق فرمول یک که امسال از این رقابت ها خداحافظی کرد و یا حتی فرناندو آلونسو و کیمی رایکونن است.

او در بین سال های 2006 تا 2009 برای تیم ویلیامز رانندگی می کرد و یکی از شاه مهره هایی بود که مرسدس برای بازگشت دوباره به رقابت های فرمول یک به صورت یک تیم اختصاصی از او استفاده کرد. (تا پیش از این مرسدس بنز تنها به ساخت موتورهای فرمول یک می پرداخت.)

در آغاز راه او در کنار شوماخر افسانه ای قرار گرفت و به مدت 3 سال با او در مرسدس هم تیمی بود، پس از آن لوییس همیلتون که در سال 2008 قهرمان رقابت های فرمول یک شده بود و به عنوان یکی از رانندگان با استعداد این رقابت به شمار می رفت به تیم مرسدس آمد و پس از دوران جدید فرمول یک هیبریدی و قدرت گرفتن مرسدس بنز، توجه رسانه ها به رقابت های سه سال اخیر این  این دو راننده متمرکز شده بود.

درست است که نیکو رزبرگ در بهترین تیم فعلی فرمول یک بود و همینطور همانند دیگر رانندگانی که سال های اخیر در این رقابت قهرمان شده اند بهترین ماشین ممکن را می راند و رقم های بسیار بالایی به عنوان یک ورزشکار حرفه ای دریافت می کرد.

اما تصمیم اون نشان می دهد که همه زندگی یک ورزشکار حرفه ای نمی تواند تنها مسابقه دادن باشد و وجه انسانی را هم باید در نظر گرفت.

در فرمول یک اولین خطا می تواند آخرین اشتباه شما باشد، هیچ فرصت جبرانی نخواهید داشت و این رانندگان را تحت فشار بسیاری قرار می دهد، زیرا اولین خطا می تواند به قیمت از دست رفتن قهرمانی شما تمام شود. به این موضوع خرابی اتومبیل و دیگر خطاهای درون تیمی را هم اضافه کنید تا متوجه سختی کار بشوید.

رزبرگ در پاسخ به این سوال که آیا سرنوشت اینطور برای او رقم خورده است که او هم همانند پدرش راننده فرمول یک بشود یا نه گفته: "نه هرگز، من بدبینی و واقع گرایی پدرم را به ارث بردم (کک رزبرگ پدر نیکو رزبرگ هم در سال 1983 میلادی قهرمان رقابت های فرمول یک شده است و حال پسر او نیز به قهرمانی این رقابت ها دست پیدا کرده است.)

بنابراین اتفاقات بسیار زیادی افتاده تا من به این نقطه رسیده ام". این ها صحبت های نیکو در سال 2006 میلادی است که او به عنوان یک فرد تازه کار به این رقابت ها پا گذاشته بود.

پدر من برای سالیان متوالی فقط در حال مسابقه دادن بود. از 6 صبح تا 8 شب کار هر روز او بود و او از این که می دید نبودش در کنار خانواده چه ضربه های بزرگی به ما می زند اما ما هیچ حرفی نمی زدیم، اذیت می شد.

بنابراین من تصمیم خود را گرفته ام و می خواهم از این به بعد وقت خودم را صرف خانواده ام کنم، رانندگی اتومبیل فرمول یک دیگر اولویت اول من نخواهد بود.