مسبب اصلی ناکامی های نینتندو، خودش است

دنیای بازی های ویدیویی بیشتر از آنکه خود بداند، مدیون نینتندو است؛ مسئله ای که بسیاری از اوقات به راحتی فراموش می شود.

این نینتندو بود که بعد از کاهش فزاینده علاقه مردم به بازی های ویدیویی و فروش آنها در اوایل دهه 80 میلادی، توانست نه تنها جان دوباره به صنعت بازی بخشیده، بلکه آن را از نو ابداع کند. کنسول NES از هر منظری که به آن نگاه کنیم، بسیاری از موفقیت های فعلی را کلید زد. NES توانست تولدی دوباره برای مدیوم بازی های ویدیویی باشد و آن را از اسباب بازی هایی مفرح برای کودکان، به مدیومی پیشرفته و عمیق تبدیل کند.

اما چهره امروزی نینتندو، شرکتی را تداعی می کند که سرنوشتش با موج بی پایان مشکلات گره خورده. و به نظر می رسد که بزرگترین مسبب ناکامی های نینتندو در قبال شکست بزرگ Wii U و تقلایش برای باقی ماندن در صنعت بازی های ویدیویی، خودش است. سال جاری میلادی بارزترین مثالی است که می توان برای تقابل نینتندو با خودش و چالش هایی که برای خود به وجود می آورد یافت.

به ازای هر تکنولوژی خلاقانه و فوق العاده ای که نینتندو به دست مشتریان می رسد، چهره ای دیگر از نینتندو وجود دارد که اطمینان حاصل می کند مردم ناامید شوند. بیایید به عنوان مثال، ماه گذشته میلادی و عرضه کنسول NES Classic Edition را در نظر بگیریم.

NES Classic Edition که برای نخستین بار در ماه جولای معرفی شد، نسخه ای کوچک و بازسازی شده از NES اصلی است. این کنسول فوق العاده، به همراه 30 بازی و یک کنترلر عرضه می شود و ضمناً به کمک کابل HDMI، می توانید آن را به تلویزیون های امروزی متصل کنید تا بازی های کلاسیک دهه 80 میلادی، با بالاترین وضوح ممکن اجرا شوند.

این کنسول رترو و دوست داشتنی، خیلی زود با اقبال عمومی مواجه شد و هر گیمری آن را محصولی ضروری برای خرید در ایام کریسمس تلقی می کرد. طرفداران به فروشگاه ها هجوم بردند تا کنسول محبوب خود را با قیمت ناچیز 60 دلار خریداری کنند؛ اما شاید تعداد علاقه مندان به کنسول، بیش از آن چیزی بود که کسی فکرش را می کرد.

NES Classic Edition با سرعت بسیار زیادی در تمام فروشگاه ها فروخته شد و موجودی آن دیگر در هیچ انباری به چشم نمی خورد. در همین حین، نینتندو همان کاری را کرد که ظاهراً این روزها مهارت زیادی در آن یافته است: یک بار دیگر بر سر راه موفقیت خود قرار گرفت.

هرچه کنسول نایاب تر شد، تقاضا برایش افزایش یافت

کمپانی نینتندو از صحبت درباره تعداد واحدهای عرضه شده در کشور آمریکا سر باز زد و حتی هیچ سخنی درباره این که NES Classic Edition را می توان در کدام خرده فروشی ها تهیه کرد به میان نیاورد. در گزارش ها هم آمده حتی خرده فروشی هایی که انحصاراً به فروش سخت افزار و نرم افزارهای گیمینگ می پردازند، در روز نخست تنها 10 واحد یا کمتر از کنسول را دریافت کرده اند.

و بنابر قانونی طبیعی در اقتصاد، هرچه کنسول نایاب تر شد، تقاضا برایش افزایش یافت.

نینتندو کماکان به سکوت خبری خود ادامه داد و هیچ صحبتی درباره خرده فروشی هایی که کنسول را در اختیار دارند یا اینکه در آینده می توان منتظر تزریق چند واحد به بازار بود به میان نیاورد. از سوی دیگر، سکوت نینتندو باعث شد تا بازاری خاکستری شکل گرفته و کنسولی که قرار بود 60 دلار قیمت داشته باشد، با قیمت های بسیار بالاتر 200 و 300 دلار در eBay ظاهر شود.

در حالی که طرفداران، امیدوارانه از شب قبل در مقابل فروشگاه ها مستقر شده بودند تا کنسول را با قیمت رسمی تهیه کنند، eBay هر 18 ثانیه، یک واحد از آن را به فروش می رساند. در سه هفته پایانی نوامبر، نینتندو تقریباً 200 هزار واحد از کنسول بازسازی شده اش را تنها در خاک ایالات متحده به فروش رساند. یا اگر بخواهیم واضح تر بگوییم، نینتندو توانست طی سه هفته، به همان فروشی در قبال NES Classic Edition دست پیدا کند که Wii U طی شش ماه به آن رسیده بود.

البته این ارقام اگرچه بسیار زیاد به نظر می رسند، اما باید به خاطر داشت که به هیچ وجه با میزان فروش کنسول های امروزی برابر نمی کند؛ مثلاً سونی در روز نخست عرضه پلی استیشن 4، یک میلیون واحد از آن را در آمریکای شمالی فروخت.

چیزی که می توانست و می بایست یک موفقیت تمام عیار برای نینتندو باشد، به فاجعه ای تجاری تبدیل شد

اما چیزی که می توانست و می بایست یک موفقیت تمام عیار برای نینتندو باشد، به فاجعه ای تجاری تبدیل شد؛ طرفداران و والدین در صف های طولانی خرده فروشی ها می ایستادند تا در نهایت متوجه شوند که قادر به تهیه کنسول نیستند و تنها گزینه موجود، پرداخت هزینه ای تا 4 برابر بیشتر و خرید آن از وب سایت eBay است.

نینتندو یا کاملاً در تولید و انتشار کنسول به بازار شکست خورد یا خیلی ساده از ظرفیت های بازار هدف خود مطلع نبود. و این اولین باری نیست که چنین اتفاقی رخ می دهد؛ همین ماجرا قبلا با مجسمه های کوچک و زیبای Amiibo نیز تکرار شده بود.

هفته گذشته، نینتندو یک شانس دیگر برای جلب توجه مخاطبان به دست آورد. این کمپانی که زمانی سیاست های بسیار محافظه کارانه ای در قبال آوردن بازی ها و شخصیت های خود به موبایل های هوشمند داشت، نخستین بازی خود را برای موبایل های آیفون منتشر کرد.

بازی Super Mario Run به گونه ای طراحی شده تا المان های پایه عناوین کلاسیک ماریو -که به کنسول های امروزی هم منتقل شده اند و خاطراتی بسیار دوست داشتنی برای ما رقم زده اند- را در خود جای دهد. ماریو به صورت خودکار به سمت راست نمایشگر می دود و بازیکن باید صرفاً با ضربه زدن روی صفحه، او را وادار به پریدن، جمع آوری سکه و کارهایی از این دست بکند.

نینتندو یکبار دیگر همچون آوار، بر سر خود خراب شد

سوپر ماریو ران یک بازی بسیار سرگرم کننده و خوش ساخت است که توسعه یافته تا طرفداران نینتندو و نیز افرادی که مایل به خرید کنسول های آن نیستند را در هر زمان به خود مشغول کند؛ مگر اینکه در جایی باشید که به اینترنت، چه از طریق وای فای و چه اتصال مخابراتی، دسترسی ندارید.

نینتندو یکبار دیگر همچون آوار، بر سر خود خراب شد.

کمپانی ساکن کیوتو که در تاریخچه طولانی خود، همواره از تاثیر دزدی انتشاراتی بر فروش بازی های خود وحشت داشته، به این نتیجه رسید که بهترین راه برای محافظت از سوپر ماریو ران 10 دلاری، اتصال دائمی به اینترنت و بررسی نسخه در حال اجرا، قبل و بعد از هر بار اجرای آن است.

آیا اینترنت سرعت کمی دارد؟ آیا در مترو، آسانسور، هواپیما یا حتی کشوری دیگر به سر می برید؟ در این صورت پیغامی ترسناک روی صفحه نقش می بندد و شما را از کار با اپلیکیشنی که 10 دلار برایش هزینه کرده اید باز می دارد.

به نظر می رسد که همواره یک مسئله ساده، همه چیز را پیچیده می کند و هیجان موجود برای محصولات و بازی های نینتندو را از بین می برد. این به خاطر آن است که گویی نینتندو، بخشی از هویت خود را در گذشته جا گذاشته و از طرف دیگر، به سختی در تلاش است تا ماهیتی نو بیابد.

و متاسفانه، نینتندو همین حالا نیازمند حمایت طرفداران، بازیکنان و هرکس دیگری است. بعد از فاجعه Wii U، کمپانی نینتندو نمی تواند یک کنسول شکست خورده دیگر هم به بازار عرضه کند و کماکان، یک تولیدکننده پلتفرم مستقل باقی بماند. با کنسول سوییچ، یعنی پلتفرم هیبریدی و گیمینگ نینتندو که هنوز اطلاعات زیادی از آن منتشر نشده، کمپانی این شانس را دارد تا نه تنها عقب ماندگی های خود را جبران کند، بلکه از رقبای خود نیز پیشی بگیرد.

نینتندو ابداعات لازم را دارد، بازی های لازم را هم دارد. فقط باید امیدوار بود که وقتی کمپانی به صورت تمام و کمال از سیستم جدیدش طی ماه آتی میلادی رونمایی و قیمت آن را هم مشخص می کند، مجدداً چهره دیگر نینتندو وارد صحنه نشود و همه چیز را خراب نکند.