آیا بازی های مستقل می توانند به فروش نینتندو سوییچ کمک کنند؟

همانطور که می دانید مدتی از عرضه نینتندو سوییچ (Nintendo Switch) به بازارهای جهانی می گذرد و این کنسول توانسته با فروش فوق العاده ای که داشته نگاه ها را به سمت خود جلب کند. اما کنسول شرکت نینتندو در ادامه سال 2017 چه چیزی برای ارائه دارد؟ هایپ فوق العاده بالای این کنسول در حال کاهش است و نینتندو در ادامه باید فکری به حال آن بکند.

بازی ها و رویدادهای بزرگ از جمله عواملی هستند که گیمرها را برای خرید یک کنسول ترغیب می کنند. اما اینجا هستیم تا نقش بازی های کوچک و مستقل (ایندی) را در فروش هر چه بهتر نینتندو سوییچ بررسی کنیم. این مقاله را به قلم Rob Fahey از وبسایت گیمز اینداستری با دخل و تصرف می خوانید.

نینتندو شرکتی است که بیش از هر چیزی به بازی های انحصاری خود فکر می کند. این کمپانی معمولاً گیمرهای آماتور را هدف قرار داده و با توسعه عناوین بزرگ خود برای کنسول هایش سعی در جلب توجه آن ها دارد. در رابطه با همین موضوع نیز برنامه عرضه بازی های انحصاری کنسول های نینتندو ضمن آن که اهمیت فراوانی برای این شرکت دارند، می توانند موفقیت پلتفرم آن ها را نیز تضمین نمایند.

راستش را بخواهید پشتیبانی نه چندان مطلوب نینتندو از بازی های شخص ثالث را یکی از ضعف های نا بخشودنی این شرکت می دانیم. شرکت های سونی و مایکروسافت در رابطه با آثار شخص ثالث تمهیدات بهتری اتخاذ کرده اند. این دو کمپانی از طریق دو کنسول پلی استیشن 4 (PlayStation 4) و اکس باکس وان (Xbox One) با قدرت سخت افزاری که درون خود جای داده اند پشتیبانی مناسب تری از این گونه عناوین دارند.

با این حال برنامه نینتندو سوییچ برای عرضه بازی های AAA در سال 2017 آن چنان هم بد نیست. پس از عرضه The Legend of Zelda: Breath of the Wild که یکی از عناوین لانچ تایتل نینتندو سوییچ به شمار می رود، Mario Kart 8 Deluxe بازی بزرگ دیگری است که انتظار آن را می کشیم؛ این بازی در تاریخ 28 آوریل به بازار عرضه خواهد شد.

ARMS نیز از دیگر آثاری به شمار می رود که باید در بهار امسال منتظر آن باشیم؛ البته شرط بندی روی این عنوان کمی سخت بوده و نمی توان در رابطه با موفقیت آن نظری قطعی داد. پس از آن نیز باید برای عرضه Splatoon 2 در تابستان، Fire Emblem Warriors در پاییز و Super Mario Odyssey در کریسمس صبر کنیم.

راستش را بخواهید پشتیبانی نه چندان مطلوب نینتندو از بازی های شخص ثالث را یکی از ضعف های نا بخشودنی این شرکت می دانیم.

عرضه عناوین زلدا، ماریو، ماریو کارت و اسپلاتون برای نینتندو سوییچ پیش از سال نو میلادی آن هم در شرایطی که این کنسول قرار است اولین کریسمس خود را پشت سر بگذارد، در بخش بازی های انحصاری تبدیل به دست آوردی بزرگ برای کمپانی نینتندو و کنسول جدیدش شده است.

در حالت کلی نیز می توان گفت که این چهار بازی، بزرگ ترین عناوینی محسوب می شوند که طی این 9 ماه باید وضعیت فروش نینتندو سوییچ را متعادل نگه دارند. اما بیایید از یک زاویه دیگر به ماجرا نگاه کنیم: اگر به عقب تر بازگردیم لاین آپ کنسول های بزرگی چون اکس باکس وان و پلی استیشن 4 در همین برهه زمانی چه بوده است؟

آیا عناوین عرضه شده برای این کنسول ها توانسته اند در طول این 9 ماه ثبات فروش کنسول ها را تضمین کنند؟ مشخصاً سه ماهه نخست عرضه یک کنسول جدید پر است از بازی های بلند پروازانه و بزرگ اما ناقص و عناوین موفقی که از نسل گذشته راه خود را به کنسول های نسل جدید باز می کنند.

با استانداردهایی که از عرضه یک کنسول خانگی می شناسیم باید گفت که نینتندو سوییچ به خوبی توانسته در ماه های اولیه عرضه از این معضل بزرگ جان سالم به در ببرد. می دانیم که معمولاً در هر نسل کنسول های بازی برای ایجاد رقابت تنگاتنگ در یک برهه زمانی به بازار عرضه می شوند.

در مقابل نینتندو ابتدا کنسول وی یو (Wii U) را پیش از رقبای دیگر برای شروع نسل جدید انتخاب و سپس با مشاهده عدم موفقیت آن، نینتندو سوییچ را در شرایطی به بازار عرضه کرد که کنسول پلی استیشن 4 با بهره مندی از مجموعه ی عظیم بازی های انحصاری و شخص ثالث، بازار را تحت سلطه خود در آورده بود.

با این حال فکر می کنیم که نینتندو سوییچ و پلی استیشن 4 اصلاً در جایگاهی نیستند که با یکدیگر مقایسه شوند. در حال حاضر خریداران نینتندو سوییچ از یک کنسول پلی استیشن 4 نیز بهره مند بوده و یا اصلاً به خرید چنین پلتفرمی فکر نمی کنند. سوییچ حتی اگر بخواهد به عنوان یک سیستم دوم در کنار کنسولی چون پلی استیشن 4 بنشیند نیز باید مخاطبان خود را برای خرید متقاعد کند.

مشخصاً سه ماهه نخست عرضه یک کنسول جدید پر است از بازی های بلند پروازانه و بزرگی که به صورت ناقص به بازار عرضه می شوند

وقفه نسبتاً طولانی در عرضه سوییچ انکار ناپذیر است و از سوی دیگر این پلتفرم همچون کنسول محبوب شرکت سونی متأسفانه حمایت توسعه دهندگان شخص ثالث را با خود به همراه ندارد و به نظر نمی رسد که نینتندو بتواند به راحتی نظر آن ها را نسبت به کنسول خود تغییر دهد.

شاید اگر جای سوییچ با کنسول هایی چون 3DS و یا وی یو عوض می شد شرایط کمی تغییر می کرد، اما حداقل در این زمان کمپانی نینتندو با وجود وضعیتی که دارد برای چنین جهش بزرگی آماده نیست. در حال حاضر کمپانی های بزرگی چون Square Enix ،Namco و Atlus متعهد شده اند که عناوین خود را روی نینتندو سوییچ عرضه نمایند.

ناشران دیگر نیز در حال تست و بررسی کنسول فوق و بازار فروش آن هستند تا ببینند که آیا همکاری با نینتندو برای شان سودی به همراه دارد یا خیر. البته می توان شرکت الکترونیک آرتز  را به دلیل در اختیار داشتن بازی فیفا از این دسته مبرا دانست. با تمام این تفاسیر برنامه عرضه بازی های نینتندو سوییچ (عناوین مستقل آینده را نیز در نظر بگیرید!) بسیار چشمگیرتر از کنسول قبلی این شرکت به نظر می رسد.

در رابطه با همین موضوع امسال قرار است ده ها بازی مستقل، از عناوین نسبتاً شناخته شده گرفته تا آن هایی که جذابیتی نسبی دارند، برای کنسول نینتندو سوییچ عرضه شود. همین مورد انتخاب گسترده ای را در اختیار گیمرها قرار می دهد و تضمین می کند که در طول سال با موارد جدیدی در فروشگاه این پلتفرم مواجه خواهند بود.

در حال حاضر کمپانی های بزرگی چون Square Enix ،Namco و Atlus متعهد شده اند که عناوین خود را روی نینتندو سوییچ عرضه نمایند.

نینتندو طی چند ماه گذشته ارتباط خوبی با توسعه دهندگان مستقل برقرار کرده است. این شرکت به وضوح صحنه پر جنب و جوش بازی های مستقل را می بیند و استفاده از این عناوین را در کنار آثار انحصاری، راهی مهم برای تازه نگه داشتن کنسول و ثبات فروش آن در بازار می داند.

اما سؤال اصلی این جاست که آیا نینتندو واقعاً قادر به انجام چنین کاری است؟ آیا بازی های مستقل می توانند به فروش کنسول کمک کنند و نیاز خریداران سوییچ را به عناوین متنوع بر طرف سازند؟ پاسخ دقیقی برای این پرسش وجود ندارد، اما در این میان باید برخی نکات قابل توجه را نیز در نظر گرفت.

اول این که مخالفان چنین موضوعی زیاد هستند، اما بلند بودن صدای آن ها به معنای منتفی بودن این راه کار تلقی نمی شود. افراد زیادی از پرداخت اشتراک PS Plus به منظور انجام بازی های آنلاین در پلی استیشن 4 شاکی بودند. این در حالی بود که عرضه بازی های مستقل جذاب در ماه های اولیه شکل گیری چنین سرویسی سر و صدای زیادی برپا کرد.

در این بین رشد فروش پلی استیشن 4 و حق اشتراک PS Plus در بازارهای اروپا و آمریکا نشان داد که اغلب گیمرها نه تنها از چنین تصمیمی ناراحت نیستند بلکه با خوش حالی تمام از آن استقبال کرده اند. مشخصاً با دیدن میزان استقبال مصرف کنندگان از بازی های مستقل باید گفت که این افراد به سختی بین بازی های AAA و عناوین مستقل تفاوت قائل می شوند.

به عبارت ساده تر این طیف از کاربران تنها به دنبال عناوین خوب و جذاب می گردند و حاضرند برای تجربه چنین آثاری، پلتفرمی که این بازی روی آن قابل اجرا است را تهیه نمایند. البته باید بدانید که عناوین مستقل (البته شاید بتوان ماینکرفت را فاکتور گرفت) همچون بازی هایی چون هیلو، آنچارتد و حتی ماریو قادر نیستند نقش یک سیستم سلر را برای کنسول های مختلف بازی کنند.

اما این آثار در مجموع کتابخانه ای بزرگ از عناوین مختلف را تشکیل می دهند که به تنهایی می تواند فروش یک پلتفرم خاص را با رشد مواجه سازد. این دقیقاً همان هدفی است که پلی استیشن ویتا (PlayStation Vita) به دنبال آن بود. متأسفانه ویتا نتوانست از اقبال بالایی برخوردار باشد و در این رابطه با شکستی سخت مواجه شد.

نینتندو طی چند ماه گذشته ارتباط خوبی با توسعه دهندگان مستقل برقرار کرده است.

البته منکر موفقیت های این پلتفرم در ژاپن نیستیم، اما باید دانست که این موفقیت نیز از قبال عرضه عناوینی به دست آمد که هرگز به خارج از جزایر ژاپن راه نیافتند. با این حال ویتا حمایت کامل بازی های AAA را در یکی دو سال اول عرضه با خود به همراه داشت و پس از قطع این پشتیبانی عناوین مستقل توانستند تا مدت زیادی این پلتفرم را سرپا نگه دارند.

در مقابل نینتندو وعده داده است تا لاین آپ منظم تری را بری سوییچ فراهم کند. قابلیت های حرکتی و جوی کان های جذاب نینتندو سوییچ، عرضه بازی های انحصاری بزرگ به صورت هر چند ماه یک بار و در کنار آن پشتیبانی منظم از بازی های مستقل توسط این پلتفرم همگی سبب شده اند تا به آینده این کنسول بیش از پیش امیدوار باشیم.

شاید بتوان نینتندو سوییچ را با دیگر ساخته شرکت سونی یعنی پلی استیشن 2 نیز مقایسه کرد. این کنسول ضمن تفاوت هایی که با دیگر کنسول های هم نسل خود داشت توانست طی یک دوره طولانی تمامی رقبا را از سر راه بر دارد و بر بازار مسلط شود. نینتندو نیز با تمهیدات نسبتاً مشابهی که اتخاذ کرده، امیدوار است بتواند به موفقیتی بزرگ دست یابد.

پلی استیشن 2 دارای عناوین سطح بالایی بود که می توانستند فروش این پلتفرم را طی یک دوره زمانی مشخص تضمین نمایند. اما چه چیزی بدتر از نبود بازی برای یک گیمر است؟ در رابطه با همین موضوع به سبب درخواست های مصرف کنندگان، آثاری کم هزینه و متوسط نیز برای پلتفرم جدید شرکت سونی طراحی شدند.

این بازی های مستقل توانستند ضمن پاسخ دادن به نیاز کاربران آماتور، پلی استیشن 2 را با کتابخانه ای بزرگ از عناوین مختلف همراه سازند. آیا نینتندو آگاهانه دنباله روی چنین راهی است و یا با پی بردن به محدودیت های خود به عنوان یک ناشر اول شخص و برای پر کردن شکافی که در برنامه عرضه بازی ها پیش آمده، امید به بازی های مستقل بسته؟

نتیجه آن که نینتندو با به کارگیری این نوع استراتژی در بازار که قبلاً نیز از آن استفاده شد و نتایج فوق العاده ای با خود به همراه داشت، قصد دارد موفقیت نینتندو سوییچ را تضمین و جای پای آن را در بازاری که پلی استیشن 4 بر آن مسلط است، محکم تر نماید. نظر شما در مورد نینتندو سوییچ و فهرست عناوین آن چیست؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.