به جای بات های پیشرفته، بیایید انسان های بهتری بسازیم

طی چند سال گذشته، پیشرفت بسیاری در زمینه هوش مصنوعی صورت گرفته است. بات ها که انتظار می رود آینده تعاملات میان کاربران و سرویس ها باشند بسیار مورد بحث و پیشرفت بوده اند. اما بعید به نظر می رسد آینده مساوی باشد با جایگزینی انسان توسط بات ها، بلکه کنار هم قرار دادن این دو می تواند تجربه ای بی نظیر را در اختیار مشتری قرار دهد.

دستاوردهای بزرگی در زمینه رابط هوش مصنوعی و طراحی سرویس به دست آمده که هر کدام با هیجان های پیرامون اجتناب ناپذیر خود همراه بوده اند. از جمله آن ها می توان به پیامک ها، رابط های چت محور قدیمی، دستیارهای شخصی، اتوماسیون و هیبریدهای جدید که به آن ها چت بات می گوییم اشاره کرد.

با وجود الکسا و دیگر هوش مصنوعی های مشابه، در حال حاضر به موج بعدی می نگریم. دشوار ترین کار در پس صحنه رخ می دهد و آن اتصال نقطه ها به یکدیگر و ارائه بیشترین کارایی ها برای کاربر است.

به ثمر رساندن چنین مسئله ای نیازمند به رویکردی با مرکزیت توجه انسانی، تعامل عمیق تر با لایه های مختلف سرویس و راه های جدید و انسانی تر برای تعامل با رابط ها است. باید بینش و عقیده انسان را به آن ها فهماند، جایی که در آن ضعف وجود دارد. نمی توانیم همه چیز را در اختیار اتوماسیون بگذاریم، بلکه باید راه و روش خودمان را پیش بگیریم.

دنیا لبریز از اطلاعات شده اما به آهستگی و در پس پرده، هوش مصنوعی در حال یادگیری روتین های ما و عادات زندگی ما است. این شکل از مهندسی هوش مصنوعی سه کار عمده انجام می دهد: انسان را به عنوان کاربر و سازنده تکنولوژی در نظر می گیرد، مفهوم می بخشد و اجازه می دهد انسان ها با کمترین دردسری به یکدیگر متصل شوند.

البته ما هنوز در مراحل ابتدایی قرار داریم و مهندسی هوش مصنوعی یکپارچه و بی نقص نیست

هوش مصنوعی عاداتی را درک می کند که ما شاید در برخورد اول از آن ها متعجب شویم اما با داشتن این حجم از اطلاعات، بعید نیست که چنین درکی پدید آید. برای مثال اینکه در چه زمانی از سال حساسیت های فصلی دارید و برای درمان آن چه دارویی مصرف می کنید یا در چه روزهایی بیشتر دوست دارید چه غذاهایی بخورید.

البته ما هنوز در مراحل ابتدایی قرار داریم و مهندسی هوش مصنوعی یکپارچه و بی نقص نیست و پهن شدن یک زیرساخت گسترده در سراسر جهان برای اتصال دو دنیای آنلاین و آفلاین زمان بسیاری می طلبد اما چالش درستی است که باید به آن پاسخ داده شود تا زمینه هایی را برای توسعه فراهم آورد.

با این حال، شرایطی هست که کامپیوترها نمی توانند درک کنند، حداقل برای 20 تا 30 سال آینده. باید آگاه باشیم و به یاد آوریم که عناصر انسانی را زنده نگه داریم، حتی اگر کسب و کارها، زنجیره ارزش ها و صنایع با تکنولوژی به طور کامل تغییر کنند. بنابراین، نسل بعدی هوش مصنوعی باید به ازدواج میان بینش انسانی و فناوری پیشرو و سرویس ها منجر شود.