کدهای مخرب ذخیره شده روی DNA می توانند کامپیوترها را آلوده کنند

زمانی که زیست شناسان تولید DNA را در آزمایشگاه شروع کردند، قول دادند که از آنها برای ساخت ترکیبات سمی یا اشاعه بیماری های مرگبار استفاده نکنند؛ حال گروهی از زیست-هکرها توانستند با موفقیت از DNA برای آلوده ساختن کامپیوترها بهره گیرند.

این تیم تحقیقاتی از دانشگاه واشنگتن، برای نخستین بار توانست بدافزار کامپیوتری را روی رشته های DNA سوار کند، به گونه ای وقتی دستگاه توالی یاب ژن به تجزیه و تحلیل این DNA می پردازد، داده های حاصل به یک برنامه مخرب تبدیل شده و کنترل کامپیوتر مورد استفاده را در دست بگیرد.

با توجه به پیشرفت روزافزون علم ژنتیک و استفاده گسترده از دستگاه های توالی یاب، به نظر می رسد آینده ای ترسناک پیش روی چنین سیستم هایی قرار دارد و جامعه امنیتی با چالشی عظیم برخاسته از نبوغ غیر قابل انکار هکرها مواجه است، وضعیتی که فقط در داستان های علمی-تخیلی به ذهن بشر خطور می کرد.

استاد علوم کامپیوتر دانشگاه واشنگتن در این رابطه می گوید:

واضح است که اگر مهاجم بتواند کنترل داده در حال پردازش توسط کامپیوتر را در دست بگیرد، توانایی کنترل کامپیوتر را هم پیدا خواهد کرد. بنابراین امنیت سیستم های کامپیوتری حوزه بیولوژی علاوه بر ارتباطات شبکه، درگاه های فیزیکی و کاربر اصلی، به اطلاعات ذخیره شده درون DNA هم بستگی خواهد داشت، که دسته جدیدی از تهدیدات محسوب می شود.

اگر هکرها بتوانند از این حربه استفاده کنند، به اطلاعات ارزشمند ذخیره شده در سیستم های کامپیوتری مراکز تحقیقاتی دست خواهند یافت. از طرفی، شرکت ها می توانند در اقدامی حفاظتی، کدهای مخرب را درون محصولات ژنتیکی خود تعبیه نموده و از سرقت آنها جلوگیری به عمل آورند.

فارغ از کاربردهای بالقوه، نفوذ به یک سیستم کامپیوتری تنها با استفاده از اطلاعات درون رشته DNA به اندازه کافی حیرت انگیز است. این محققین یک اکسپلویت معروف از نوع «سرریز بافر» (Buffer Overflow) را برای هدف خود به کار گرفتند. البته تعبیه این اکسپلویت در DNA به مراتب دشوارتر از آن چیزی بود که در ابتدا تصور می شد.

پس از تلاش های بسیار، دانشمندان توانستند قطعه نرم افزار مخرب را به گونه ای روی DNA پیاده سازی کنند که از فرایندهای متعدد تبدیل DNA فیزیکی به فرمت دیجیتال موسوم به FASTQ جان سالم به در ببرد. نهایتاً نرم افزار فشرده سازی این اطلاعات (حجم فایل های FASTQ گاهی اوقات به چند گیگابایت می رسد) مورد حمله اکسپلویت سرریز بافر قرار گرفت و قطعه کد مخرب وارد حافظه اصلی کامپیوتر شد تا بتواند فرامین خود را به اجرا درآورد.

در کنار این عملیات هوشمندانه و البته تهدیدآمیز، به نظر می رسد ذخیره سازی داده های کامپیوتری روی DNA رنگ واقعیت به خود گرفته است. شرکت های متعددی در حال تست این روش هستند و DNA به لطف ماندگاری چند صد ساله، جایگزین بسیار خوبی برای فناوری های ذخیره سازی کنونی محسوب می شود.

به هر حال با پیشرفت این حوزه و تبادل گسترده اطلاعات از طریق DNA، به مرور باید دنبال راهکاری برای شناسایی و خنثی کردن تهدیدات جدید هم باشیم.