بررسی NBA 2K18؛ تاج گذاری دوباره

چند سالی می شود که دو کمپانی الکترونیک آرتز و کونامی جدیدترین ساخته هایشان را به مصاف یکدیگر در زمین چمن می فرستند تا بار دیگر در رقابتی نفسگیر خود را به طرفدارانشان ثابت کنند. اما کمی آن طرف تر در سالن های بسکتبال دنیای بازی، یا یک سوی میدان خالی است و یا حریف به اندازه سر سوزنی توانایی رقابت ندارد.

اگر هنوز متوجه نشده اید، از سلطنت بی چون و چرا سری NBA 2K در دنیای بسکتبال و حتی گاهی میان تمام بازی های ورزشی صحبت می کنم. شروع این سری ورزشی با سابقه به سال 1999 باز می گردد اما چند سال بعد از واگذاری این سری از سگا به کمپانی بزرگ Take Two بود که نام NBA 2K بر سر زبان ها افتاد.

• سازنده: Visual Concepts
• ناشر: 2K Sports
• پلتفرم ها: پلی استیشن 4، پلی استیشن 3، ایکس باکس وان، ایکس باکس 360، پی سی، سوییچ
• پلتفرم بررسی: پلی استیشن 4

در واقع پس از این واگذاری، 2K Sports، ناشر جدید بازی، با یک استراتژی چند ساله گوی رقابت را از رقیبش یعنی سری NBA Live ربود. فروش کم این سری، الکترونیک آرتز را از ساخت نسخه های بیشتر منصرف کرد و به این ترتیب، NBA 2K به پادشاه یگانه این سبک تبدیل شد.

سال 2014 بود که الکترونیک آرتز با ساخت NBA Live 14 احساس کرد توانایی بازگشت به رقابت را دارد اما نه تنها این نسخه، بلکه حتی دو نسخه بعدی نیز نتوانستند از عهده حریف قدرتمندشان بر آیند و این شکست دوباره باعث شد تا الکترونیک آرتز استراحتی دو ساله به فرانچایز بسکتبال خود بدهد.

منتقد ها نیز عادت کرده اند و هر سال ساخته های استودیو Visual Concepts با را نسخه های قبلی مقایسه می کنند، اما مهر امسال شرایط متفاوت است. هجدهمین ساخته آن ها نه تنها باید از نسخه های قبلی خوش تر بدرخشد بلکه در آن سوی دیگر زمین، رقیب دیرینه اش بعد از وقفه ای دو ساله بازگشته است. در ادامه مطلب همراه باشید تا به بررسی دقیق تر NBA 2K18 بپردازیم.

بگذارید از همین ابتدا خیالتان را راحت کنم، NBA 2K18 از حیث گیم پلی به اوج تکامل رسیده است. به کار بردن چنین کلمه ای برای عنوانی که گیم پلی آن هر سال دستخوش تغییر می شود، شاید درست به نظر نرسد اما گویا سازندگان بازی بعد از سال ها آزمون و خطا در دورانی که هیچ رقیبی نداشتند، در نهایت موفق به کشف فرمول طلایی ورزش بسکتبال شده اند.

اگر کنترل خوب و فیزیک بی نقص توپ در نسخه های قبلی برایتان کافی نبود، نسخه جدید شما را با شبیه سازی دقیق رفتار و عملکرد بازیکن های NBA شگفت زده می کند. به عبارت بهتر، اگر می خواهید بهترین نتیجه را مسابقات بازی بگیرید، باید شناخت خوب و کافی از بازیکنان مطرح و خصوصیات آن ها داشته باشید.

بر خلاف نسخه های قبلی، داشتن استراتژی و به کار بردن تاکتیک های مختلف همیشه به موفقیت ختم نمی شود. قبل از هر کاری، به بازیکنانی که کنترل آن ها را در اختیار دارید، فکر کنید. آن ها چه توانایی هایی دارند؟ قدرت بدنی، قد، وزن و حتی سن ها را از یاد نبرید چرا که تمامی این ها به پیروزی راحت تر شما کمک می کنند.

دی مارکوس کازینز (DeMarcus Cousins)، بازیکن بنام تیم نیواورلئان را در نظر بگیرید، قد بلند و هیکل درشت این بازیکن کار شما را برای گرفتن امتیاز در زیر حلقه و یا دانک کردن از بالا سر مدافعان راحت می کند اما دقیقا همین جثه بزرگ است که کنترل توپ را برای او سخت تر کرده و حریف راحت تر می تواند توپ را از چنگ کازینز در بیاورد.

صحبت از حریف شد، هوش مصنوعی بازی بخش دیگری است که در بهترین و کامل ترین وضعیت خود به سر می برد. NBA 2K18 روی درجه سختی متوسط هم بازی سختی است اما این سختی چون نسخه های گذشته، با حرکات غیر منطقی بازیکنان حریف و هوش مصنوعی ناعادلانه آن ها بر شما تحمیل نمی شود.

به نظر می رسد که بازیکنان تیم حریف تمام حرکت های شما را زیر نظر می گیرند، نقاط ضعف خود را می پوشانند و اجازه نمی دهند دوبار از یک سوراخ گزیده شوند. در زمان حمله نیز، به موقع توپ را پرتاب می کنند و کوچکترین اشتباه شما را به فرصتی برای امتیاز گیری تبدیل می کنند. سختی بازی شاید برای گیمرهای تازه وارد کمی آزار دهنده باشد اما این بار حداقل به واقعی ترین شکل ممکن احساس می شود، گویا بازیکن حرفه ای دیگری در مقابل شما قرار گرفته است و نه چند صد خط کد برنامه نویسی. تمامی این تغییرات را با انیمیشن های بی نظیر و بسیار واقع گرایانه بازیکنان همراه کنید تا منظورم از تکامل را کاملا متوجه شوید.

اما تغییرات گیم پلی بازی تنها به هوش مصنوعی و شبیه سازی دقیق تر خلاصه نمی شود. بخش MyPlayer با ویژگی های جدید به همراه چند بخش تازه چون MyGM شاکله اصلی گیم پلی را تشکیل می دهند. تاکید سازندگان روی این بخش های جدید به اندازه ای است که دقیقا اولین کاری که در لحظه شروع بازی باید انجام دهید، ساخت و طراحی بازیکن است.

بازی به شما اجازه می دهد تا از گوش و بینی و ویژگی های ظاهری تا اسم، ملیت و شیوه بازی کاراکتر خود را شخصی سازی کنید. اما اگر باز هم احساس می کنید که نمونه های آماده به ساخت کاراکتری بر اساس ظاهر خودتان کمکی نمی کنند، کافی است اپلیکیشن بازی را روی تلفن های هوشمند خود نصب کنید تا با اسکن صورت، NBA 2K18 نزدیک ترین چهره به شما را شبیه سازی کند.

حالا شخصیتی که ساختید، این بار در قالب کاراکتری به نام DJ وارد بخش داستان محور بازی یعنی MyPlayer می شود. در ابتدا جز بهبود های ریز در انیمیشن کاراکترها و کم شدن دیالوگ های قابل انتخاب، متوجه تغییرات دیگری نمی شوید اما درست پس از پایان مسابقه استعدادیابی و وارد شدن به تیم است که با چهره جدید این بخش در نسخه آشنا می شوید.

در صورت متصل بودن کنسول شما به اینترنت و وارد شدن به سرورهای بازی، متوجه می شوید که منوی همیشگی بخش MyPlayer جای خود را به محیطی کوچک با المان های MMO داده است. بازی این محوطه را The Neighborhood معرفی می کند.

همه چیز در ابتدا جذاب و نو به نظر می رسد، مغازه های لباس فروشی، زمین تمرین، باشگاه ورزشی، فروشگاه نایکی، مینی گیم های مختلف و کلی مکان مختلف دیگر که با صدها بازیکن واقعی دیگر اشغال شده اند. قصد دارید مدل مو کاراکتر خود را تغییر دهید؟ به دو خیابان آن طرف تر بروید تا آرایشگاه بازی را پیدا کنید.

اما با گذشت چند ساعت، تازه متوجه ایرادات این بخش خواهید شد. ابتدا آن که بازی تلاش زیادی برای راهنمایی نمی کند و شما را در این دنیا جدید تنها می گذارد. دیدن گیمرهای دیگر و ایده تعامل با آن ها نیز شاید در ابتدا سرگرم کننده به نظر برسد اما سازندگان متاسفانه از این پتانسیل چندان استفاده زیادی نکرده اند.

بیشترین تعامل و ارتباط شما با بازیکنان دیگر به شرکت در مسابقه های خیابانی و یا رقابت با آن ها در مینی گیم های بازی خلاصه می شود و دیگر اوقات تنها شاهد جمعیت کثیری از آدم هایی با ظاهر یکسان هستید که یا جایی ایستاده اند و یا در حال دویدن و استفاده از مینی گیم های بازی هستند،مینی گیم هایی که بیشتر از آن که سرگرم کننده باشند، ابزاری برای کسب درآمد سازندگان بازی هستند.

اجازه دهید با یک مثال قضیه را روشن تر کنم. درست در میدان اصلی این محوطه، باشگاهی ورزشی وجود دارد که تمامی وسایل آن از جمله تردمیل، وزنه و دمبل قابل استفاده هستند. وسوسه کننده به نظر می رسد؟ سخت در اشتباه هستید. به سراغ هر کدام از این وسایل که بروید، با مکانیزم های عجیب و گاهی سخت رو به رو می شوید آن هم در شرایطی که بازی تنها چند ثانیه به شما فرصت استفاده می دهد.

در واقع این مینی گیم ها روشی برای کسب امتیاز و ارتقای سطح بازیکن هستند اما محدودیت شما در استفاده از آن ها در یک روز شما را به سمت خرید نوشابه های انرژی زا و دیگر محصولات تبلیغاتی بازی سوق می دهد و درست در همین لحظه است که با جنبه تاریک این بخش آشنا می شوید: پرداخت های درون برنامه ای.

پرداخت های درون برنامه ای ویژگی جدیدی در سری NBA 2K نیست اما اثربخشی آن در این نسخه به بیشترین حالت خود رسیده است. امتیاز و پول کمی که از هر مسابقه NBA و یا شرکت در برنامه های تمرینی نصیب شما می شود، برای خرید لباس های جدید و حتی ارتقا بازیکن کافی نیست و اگر حاضر نیستید پول خرج کنید، همه چیز به کندترین شکل ممکن جلو می رود.

این قضیه زمانی آزار دهنده تر می شود که در نقطه به نقطه این بخش با برندهای تبلیغاتی واقعی مختلفی چون آدیداس، نایکی، آندر آرمور و JBL رو به رو می شوید، انگار که وجود این اسپانسرها برای کسب درآمد سازندگان کافی نبوده است.

در بخش MyGM اما همه چیز تم ملایم تری به خود می گیرد. داستان این بخش از این قرار است که بازیکن شما پس از سال ها شرکت در مسابقات ورزشی دچار یک مصدومیت جدی می شود و از آن پس به عنوان مدیرکل یک باشگاه ورزشی به فعالیت ادامه می دهد.

امکانات بازی در این بخش تمامی ندارد، خرید و فروش بازیکن، تعویض مربی، مدیریت برنامه هفتگی بازیکنان تنها بخشی از اختیارات شما به عنوان مدیر باشگاه است که جذابیت های زیادی را ایجاد می کند اما MyGM بزرگترین ضربه را نیز از همین امکانات می خورد. در واقع، NBA 2K18 بار دیگر شما را با بی شمار ویژگی و قابلیت جدید رها می کند به این امید که شاید پس از ساعت ها تلاش و کوشش، کمی از آن سر در آورید.

در نهایت، این بخش های اضافی نقشی جز تنوع بخشیدن به تجربه شما و بالا بردن ساعات بازی ندارند و هر زمان که از پیمودن آهسته پله های ترقی و یا مدیریت یک باشگاه خسته شدید، دو بخش همیشگی مسابقات NBA و Blacktop همچنان حضور دارند تا فارغ از هر گونه پیچیدگی اضافی، تجربه ای لذت بخش را برای شما رقم بزنند.

بخش Blacktop تجربه مسابقات خیابانی بسکتبال و در تیم های 1 تا 5 نفره را ممکن می سازد، خوشبختانه تعداد زیادی از اسطوره های قدیمی بسکتبال در این بخش حضور دارند تا اگر خواستید، تیمی افسانه ای از این ستاره های فراموش شده تشکیل دهید.

مسابقات NBA نیز از هر زمان دیگری واقعی تر و در عین حال لذت بخش تر شده اند. از پخش برنامه های کوتاه پیش از شروع مسابقه آن هم با حضور مجری هایی چون شکیل اونیل (بازیکن سابق NBA) گرفته تا مصاحبه با بازیکن های تیم در میان دو نیمه که حس واقعی تماشای یک مسابقه بسکتبال را برای شما تداعی می کنند.

اما ویژگی های جذاب مسابقات بازی در داخل زمین هم ادامه پیدا می کند. تماشاگران واقع گرایانه همیشه یکی از نقاط قوت این سری بوده است اما NBA 2K18 حتی در این زمینه گام بلندتری نسبت به قبل بر می دارد. دیگر کمتر تماشاگر مشابهی حداقل در نزدیک یکدیگر دیده می شود، حرکات دقیق و انیمیشن های روان دست زدن و پا کوبیدن آن ها نیز به هر چه طبیعی تر شدن فضای بازی کمک زیادی می کند.

در آخر نیز جا دارد بار دیگر کلاهمان را برای چندمین سال پیاپی به افتخار سیستم گزارشگری بازی برداریم. سیستم گزارش بازی در یک کلام فوق العاده  و بی راه نیست اگر بگوییم بهترین نمونه در بین تمامی بازی های روزشی است. گزارشگران مسابقه نسبت به تمامی رفتارهای بازیکنان عکس العمل نشان می دهند، از ایرادات تیم بازنده می گویند و هیچگاه احساس نمی کنید به مکالمه ای از پیش ضبط شده گوش می دهید.

جمع بندی و تصمیم گیری در مورد NBA 2K18 کار سختی نیست. بازی از مشکلات ریز و درشت مختلفی رنج می برد اما سازندگان در پیاده کردن گیم پلی و طراحی قسمت های اصلی بازی به سطحی از تکامل رسیده اند که NBA 2K18 را به بهترین گزینه ممکن تبدیل می کند. بنابراین اهمیت چندانی ندارد که از طرفداران اصیل این سری و یا تنها عاشق ورزش بسکتبال باشید، NBA 2K18 در هر دو صورت شما را نا امید نخواهد کرد.