تغییرات ژنتیکی اسکات کلی پس از اقامت یک ساله در فضا

آژانس فضایی ملی آمریکا «ناسا» اخیرا نتیجه تحقیقات خود درباره اثرات اقامت در فضا بر بدن انسان را منتشر کرده است.

این تحقیق با انجام آزمایشاتی بر روی «اسکات کلی» فضانورد امریکایی که 340 روز در ایستگاه فضای بین المللی اقامت داشته و برادر دوقلوی او «مارک کلی» که در زمین بوده، صورت گرفته است. در این تحقیق مشخص شد که علی رغم یکسان بودن ژن ها در این دو فرد، اقامت یک ساله اسکات در فضا بر عملکرد این ژن ها تاثیر گذاشته است. «کریستوفر میسن» یکی از پژوهشگران ارشد این پروژه می گوید:

ما از قبل می دانستیم که خارج شدن فرد از جو زمین برای مدتی کوتاه پیامدهایی از قبیل کشش ستون فقرات، کوتاه شدن ماهیچه ها و برهم خوردن چرخه خواب را به همراه دارد، اما اثرات اقامت بلند مدت برای ما چندان شناخته شده نبود.

به گفته این محقق آنها شاهد فعال یا غیرفعال شدن چندین هزار ژن بوده اند که برخی از آنها تا چند هفته پس از بازگشت به زمین نیز به روال عادی برنگشته اند.

برخی از یافته های این تحقیق عبارتند از :

افزایش قد

پس از بازگشت اسکات از فضا قد او حدود 5 سانتی متر بلندتر شده است.

بلندتر شدن تلومرها

تلومرها توالی‌های اساسی از ژنوم انسان بوده و کوتاه شدن آنها با پیر شدن فرد رابطه مستقیم دارند. به گفته ناسا این یافته دقیقا برخلاف انتظارات محققین بوده است و دلیل بلندتر شدن تلومرها ممکن است با تمرین بیشتر و کاهش کالری در رژیم غذایی اسکات ارتباط داشته باشد

تغییر روند کار ژن ها

به گفته میسون بدن اسکات شاهد تغییرات فراوانی در روند فعال یا غیر فعال شدن ژن ها بوده است و از این یافته می توان برای تعیین ژن های حساس به تغییر محیط در زمین یا فضا استفاده کرد.

تغییر باکتری های روده

محققان به تغییر باکتری ها به ویژه میکروب هایی تسهیل کننده گوارش در روده این افراد پی برده اند. دلیل این تغییر احتمالا به رژیم غذایی و محیط متفاوت برمی گردد.

دانشمندان به دنبال «ژن فضایی» هستند

تعیین توالی RNA در گلبول های سفید این دو برادر به پیدا کردن 200 هزار مولکلول RNA منجر شده که در هر یک از آنها به شکلی متفاوت بیان شده است. علی رغم اینکه جهش های مختلف در دوقلوها متداول است اما دانشمندان به دنبال ژنی می گردند که در مدت اقامت اسکات در فضا فعال شده باشد.