پورتوپیا؛ آرمان شهری برای دارندگان ارزهای رمز پایه

به آن پورتوپیا (Puertopia) می گفتند. اما ناگهان کسی به آنها گفت که معنای این واژه می شود «زمین بازی ابدی برای پسران». همین شد که تصمیم گرفتند نامش را تغییر دهند و از این به بعد Sol بخوانندش.

ده ها کارآفرین که به تازگی به خاطر ارزهای مجازی ثروتمند شده اند این زمستان عازم پورتو ریکو شده اند تا در آنجا زندگی کنند. آنها خانه ها و ماشین هایشان در کالیفرنیا را می فروشند تا دیگر به خاطر ثروت اندوزی ادامه دارشان که بعضا به چندین میلیارد دلار هم می رسد مجبور به پرداخت مالیات به دولت مرکزی آمریکا نباشند و در مقابل جزیره ای در کارائیب را برای سکونت انتخاب می کنند.

و این مردان (ظاهرا اکثرشان آقا هستند) برای دارایی های تازه شان برنامه ریزی دقیقی هم دارند. آنها می خواهند آرمان شهری از پول های مجازی بسازند؛ شهری تازه که در آن پول، مجازی و قراردادها همه علنی است. هدفشان هم این است که به جهانیان نشان دهند یک آینده رمزگذاری شده چگونه خواهد بود. بلاکچین، یک دفتر حساب و کتاب دیجیتال که مبنای پول های مجازی را می سازد، این پتانسیل را دارد تا جوامع را از نو بسازد و پورتوپیایی ها می خواهند این مساله را به همگان ثابت کنند.

حدودا یک دهه می شود که کارآفرینان به دنبال بهترین مکان برای ایجاد چنین جامعه ای هستند. در ماه سپتامبر که طوفان ماریا زیرساخت های پورتوریکو را نابود کرد و ارزش پول های مجازی شروع به بالا رفتن نمود، این افراد نیز با فرصت طلبی و اضطراری که برای راه اندازی چنین جامعه ای به وجود آمده بود تصمیم به این کار گرفتند.

بنابراین این جامعه رمزگذاری شده در پورتوریکو دور هم جمع شدند تا بهشت خود را بسازند. حالا سرمایه گذاران روزها زمان خود را صرف پیدا کردن ملک مناسب در این منطقه از کارائیب می کنند تا فرودگاه ها و مراکز خدماتی خود را بسازند.

گفتگو با مقامات محلی برای راه اندازی اولین بانک ارز رمز پایه در پورتوریکو آغاز شده است

آنها خرید هتل ها و موزه ها در بخش تاریخی شهر که به نام اولد سن ژوان شناخته می شود را آغاز کرده اند و گفتگوها با دولت محلی را کلید زده اند تا اولین بانک ارز مجازی خود را راه اندازی نمایند.

هلسی ماینور  بنیانگذار وبسایت CNET که تصمیم دارد شرکت بلاکچین خود (به نام Videocoin) را به این منطقه منتقل نماید با اشاره به طوفان ماریا و گرایش شدید مردم به سرمایه گذاری در این حوزه که بعد از طوفان ایجاد شد، در اینباره می گوید:

آنچه در اینجا اتفاق افتاده یک طوفان تمام عیار است. گرچه این مساله ابدا برای مردم پورتوریکو خوب نیست اما در دراز مدت مردم به مزایایش پی خواهند برد.

پورتوریکو مشوق های مالیاتی بی مانندی را ارائه می دهد: در این منطقه هیچ شخص حقیقی موطف به پرداخت مالیات به دولت مرکزی نیست و کسب و کارها هم مالیات کمی می دهند. تمامی این موارد نیز همزمان با حفظ شهروندی آمریکا اتفاق می افتد.  در حال حاضر دولت محلی پورتوریکو با آغوش باز پذیرای مالکان ارزهای مجازی است؛ فرماندار این منطقه حتی قرار است که در کنفرانس بلاکچین آنها به نام «پورتو کریپتو» که ماه مارس برگزار می شود سخنرانی نماید.

جیووانی مندز سی ساله وکیل مالیاتی این منطقه است. او انتظار داشت که بعد از طوفان همه آنهایی که به خاطر فرار از مالیات به این منطقه آمده بودند مجددا از آن مهاجرت نمایند اما ظاهرا جمعیت این منطقه رو به انفجار است.

مندز که بالغ بر ده موکل ثروتمند (به خاطر داشتن ارزهای مجازی) دارد در این باره می گوید:

جمعیت به طرز وحشتناکی در حال زیاد شدن است و دارندگان این پول ها از همه نقاط به این منطقه هجوم آورده اند.

اما این حرکت به نوعی برای آنها که زودتر از واهمه پرداخت مالیات به این منطقه آمده اند چندان همم خوشایند به نظر نمی رسد.

آقای ریل که در سال ۲۰۱۳ به پورتوریکو مهاجرت کرده و یک گروه اجتماعی برای فراریان مالیاتی دارد در این باره می گوید:

آنها به من زنگ زدند و گفتند می خواهند زمینی ۲۵۰ هزار هکتاری خریداری کنند تا شهر خود را در آن بنا کنند و به معنای واقعی کلمه دنیای خود را با پول های رمزپایه بسازند.

البته این تازه واردها هنوز هم در حال مذاکره بر سر شکل نهایی پورتوپیا هستند. برخی فکر می کنند که می خواهند یک شهر بسازند و برخی دیگر تصورشان این است که صرفا مهاجرت به اولد سن ژوان کفایت می کند. با این حال اما همه آنها امیدوارند که هرچه زودتر این اتفاق رخ بدهد.

ماینور میگوید:

احتمالا هیچگاه ندیده اید که صنعتی مانند ارزهای مجازی تا این اندازه در راه اندازی یک جامعه نقش داشته باشد.

صومعه

اما تا زمانی که اهالی پورتوپیا زمین مناسب برای راه اندازی این اجتماع را پیدا کنند در صومعه ساکن شده اند؛ هتلی به مساحت ۱۸۰۰ متر مربع که فعلا آن را به عنوان پایگاه اصلی شان اجاره کرده اند و به خاطر طوفان اخیر به میزان زیادی تخریب شده است.

Matt Clemenson و استفان موریس دو نفر از مهاجران ساکن این هتل هستند که اخیرا در پشت بام صومعه با یکدیگر چای نوشیدند. Clemenson آدم آسان گیری است و یک عینک خلبانی بر چشم دارد. آقای موریس هم از آن بریتانیایی های پرحرف است که پوتین های نظامی به پا کرده و موبایلش را به گردنش آویزان نموده است. آنها در این نشست تصمیم داشتند یک نکته را روشن کنند: اینکه پورتوریکو را به خاطر طوفان انتخاب کرده بودند و حالا در آرامش هستند.

موریس ۵۳ ساله در خلال صحبت هایش گفت:

فقط وقتی همه چیز از بین می رود آدم تصمیم می گیرد از نو آن را بسازد. Clemenson سی و چهار ساله و از بنیانگذاران وبسایت Lottery.com (که در واقع از بلاکچین در قرعه کشی های خود استفاده می کند) نیز می گوید:

ما سرمایه داران نیک اندیش هستیم که می خواهیم یک اقتصاد نیکو را راه اندازی کنیم. شاید ۵۰۰ سال دیگر بتوانیم چنین جامعه ای بسازیم.

در ادامه این دیدار دو نفر دیگر اهالی پورتوپیا نیز روی بام صومعه آمدند. آنها که تمام بعد از ظهر را به دنبال ملک مناسب برای خرید گشته بودند، تصمیم گرفتند برای همفکری به این دو نفر ملحق شوند.بروک پیرس ۳۷ ساله که مدیریت جنبش پورتوپیا را بر عهده دارد از دیگر افرادی بود که به این جمع ملحق شد.

او که جلیقه و کلاهی مشکی رنگ بر تن داشت و در دسامبر خود را به پورتوریکو رسیده بود در پاسخ به این سوال که چه چیزی آنها را به این منطقه کشانده گفت:

شفقت، احترام، شفافیت مالی.

آقای پیرس، مدیر بنیاد بیت کوین، از جمله شخصیت های مطرح در انفجار پول های رمز پایه است. او هم-بنیانگذار استارتاپی به نام Block.One است که بر پایه کسب و کار بلاکچین راه اندازی شده و تاکنون حدود ۲۰۰ میلیون دلار از پول مجازی سفارشی سازی شده خود به نام EOS را در پیشنهاد اولیه ارز دیجیتالی به فروش رسانده است. ارزش کل ژتون های EOS نیز تا به اینجا برابر با ۶.۵ میلیارد دلار تخمین زده شده است.

پیرس که در دوران کودکی بازیگر بوده از اولین افرادی به شمار می رود که به عنوان یک گیمر حرفه ای وارد عرصه پول های مجازی شد و به استخراج و داد و ستد طلا در بازی ویدیویی وارکرفت مشغول گردید. اما شاید بد نباشد اشاره کنیم که آقای پیرس شخصیتی جنجالی هم هست. او پیشتر به اتهامات مختلفی نظیر جعل سند دستگیر شده است.

در پایین پله ها نیز حدود ده نفر از مهاجران مالیاتی دور هم جمع شده بودند. آن شب آب قطع بود و توالت ها و شیرهای آب خشک بودند. ماینور روی صندلی اش لم داده بود و چای می نوشید. او ضمن اشاره به سختی هایی که سرمایه گذاران ارزهای مجازی با بانک های آمریکایی داشته اند گفت:

آمریکا ما را نمی خواهد. دولت تلاش می کند تا این اقتصاد را خفه کند. باید جایی باشد که مردم با آزادی تمام بتوانند نوآوری کنند.

آقای پیرس در حالی که دستانش را مشت کرده بود در اتاق قدم می زد. او در طول روز چند بار ویدیویی را که درون موبایلش داشت برای دوستانش پخش کرد: ویدیو بخشی از فیلم دیکتاتور بزرگ بود که چارلی چاپلین در سال ۱۹۴۰ میلادی بازی کرده بود و در آن نقش هیتلر را ایفا می کرد. ظاهرا بخش هایی از این ویدیو مثل این دیالوگ که «ما بیشتر از ماشین به انسان نیاز داریم» بسیار برای پیرس الهام بخش بوده و در همین رابطه می گوید:

من نگران هستم که مردم تلاش هایمان را به اشتباه تعبیر کنند و تصورشان این باشد که صرفا برای پرداخت نکردن مالیات به پورتوریکو آمده ایم.

او گفت که تلاش دارد ژتونی به نام ONE را با یک میلیارد دلار از پولش برای امور خیریه طراحی کند و در اینباره می گوید: اگر من را از این پول حذف کنید چیزی از آن نمی ماند.

آنطور که صحبت های اعضا نشان می دهد شخصیت و حضور معنوی پیرس اهمیت زیادی برای این گروه دارد و آنها به نوعی از مریدانش هستند. پیرس نیز مراسم های معنوی مختلفی را برای آنها برگزار می کند. برای مثال یکبار آنها را به دیدار درختی به نام درخت زندگی برد. در جایی پای یک پیرمرد را بوسید و همینکه پیروانش او را نظاره می کردند به تمجید از سنگی درون آب پرداخت!

همان شب، اعضای گروه برای صرف شام در رستوران نزدیک به صومعه گرد هم آمدند تا در مورد خرید پایگاه سابق نیروی دریایی آمریکا به نام رزولت رودز تصمیم گیری کنند. این پایگاه مساحتی برابر با ۹۰۰۰ هکتار دارد و دو اسکله و یک فرودگاه را هم شامل می گردد. تنها مشکلش این است که در برهه کنونی به عنوان مرکز بازیافت مورد استفاده قرار می گیرد.

بعد از شام پیرس تصمیم گرفت با همان لباس و کلاه چرت کوتاهی بزند. بسیاری از شب ها او تنها دو ساعت می خوابد و غالبا هم برای آنکه ارتباطش را با انرژی الکتریکی زمین حفظ کند روی یک سطح سفت می خوابد.

چرت پیرس تمام شد و گروه تصمیم گرفتند که به صومعه برگردند. آنها در میانه مسیر از کنار ساختمان صورتی رنگی عبور کردند که تصمیم دارند آن را مرکز تجاری پورتوپیا بدل کنند. این بنا که زمانی موزه کودک بوده قرار است به میعادگاه اهالی پورتوریکو و پورتوپیا بدل شود و  در اصل نقش باشگاهی با محوریت ارزهای رمزپایه را پیدا کند.

هتل وندربیلت

ساعت های کاری در پورتوپیا مانند هر جای دیگری در این دنیاست. لارکین و کالینز دو مهاجر دیگری هستند که هتل وندربیلت را برای کارشان اجاره کرده اند و مطمئن هستند که چنین جامعه ای پا می گیرد.

برایان لارکین ۳۹ ساله تاکنون حدود دو میلیارد دلار بیتکوین استخراج کرده و مدیریت ارشد تکنولوژی شرکتی به نام Blockchain Industries را در پورتوریکو در اختیار دارد.

ریو کالینز ۴۲ ساله نیز از کهنه کارهای اینترنت است که تاکنون بالغ بر ۲۰ میلیون دلار از پیشنهاد اولیه سکه یک اپ استور به نام BlockV که به بلاکچین اختصاص دارد نصیبش شده. ژتون های این اپ استور مجموعا ۱۲۵ میلیون دلار ارزش دارند. او همچنین هم-بنیانگذار تِتِر است که از پول های مجازی وابسته به دلار پشتیبانی می کند و ارزش ژتون هایش به ۲.۱ میلیارد دلار می رسد.

کالینز در این باره می گوید:

نه. نه من نمیخواهم مالیات بدهم. این نخستین بار در تاریخ بشریت است که افرادی غیر از سلاطین و دولت ها می توانند پول خود را بسازند.

او تنها با چند چمدان خودش را از سانتا مونیکای کالیفرنیا به این منطقه رسانده و حالا یک مرکز رشد محلی ارز مجازی به نام Vatom Factory راه اندازی کرده است.

کالینز در صحبت هایش گفت: وقتی بروک خبر داد که به خاطر مالیات به پورتوریکو می آید و قصد دارند شهر تازه ای در اینجا بسازند گفتم من هم هستم.

آنها بلافاصله بعد از ورود به پورتوریکو مشغول به کار شدند و به صورت لحظه ای قیمت این ارزها را از سایت Coinmarketcap.com چک می کردند.

کالینز در این باره می گوید: سرمایه بازار ما ظرف تنها یک هفته به صد میلیون دلار رسید. به همه تبریک می گویم.

نظر اهالی پورتوریکو چیست؟

در تمام منطقه سن ژوان محلی ها تلاش می کنند راه تعامل با تازه واردها را یاد بگیرند. برخی، از آنجا که ورود این افراد راهی برای سرمایه گذاری در پورتوریکو و پیاده سازی ایده های جدید می شود با آغوش باز پذیرای مهاجران شده اند.

Erika Medina-Vecchini, رئیس توسعه کسب و کار اداره اقتصاد و تجارت پورتوریکو در مصاحبه ای که اخیرا انجام داده گفته است:

ما از کسب و کارهای مبتنی بر ارزهای رمز پایه استقبال می کنیم. دفتر ما نیز کمپینی را برای گروه های مهاجری آغاز کرده که برای راه اندازی این کسب و کارها به پورتوریکو آمده اند.

دیگران هم نگرانند که این جزیره به عنوان جایی برای انجام آزمایشات و تجربیات تازه مورد استفاده قرار بگیرد و به مستعمره ای برای این افراد بدل شود. ریچارد لوپز ۳۲ ساله که یک پیتزا فروشی به نام Estella در سن ژوان دارد در این باره می گوید:

به نظرم فوق العاده است. با مالیات آنها را به دام بیاندازید تا پول هایشان را در اینجا خرج کنند.

در هر حال هنوز پورتوپیا راه اندازی نشده و باید دید استقرار شهری بر بستر بلاکچین و پول های مجازی در جزیره طوفان زده پورتوریکو به کجا می رسد.