خشم، ترس و غم در متن آهنگ های معاصر بیشتر شده است

اگر این روزها به خاطر مسائل و مشکلات اقتصادی کشور ناراحت هستید و احساس ناامیدی بر شما مستولی شده، باید بدانید که حالا راحت تر از هر زمان دیگری میتوانید موسیقی های پاپ متناسب با وضعیت روحی خود را پیدا کنید چراکه براساس تحلیل علمی انجام شده در مورد موسیقی ۶۵ سال گذشته، متن آهنگ های پاپ در سال های اخیر غمگین تر شده و عصبانیت بیشتری را میتوان در آنها احساس کرد.

یکی از اساتید دانشگاه تکنولوژی Lawrence در میشیگان با تحلیل متن آهنگ بیش از ۶ هزار آهنگی که بین سال های ۱۹۵۱ تا ۲۰۱۶ در فهرست صدگانه برترین های نشریه Billboard به آنها اشاره شده به این حقیقت پی برده (البته باید اشاره کنیم که این پژوهش در رابطه با موسیقی پاپ غربی انجام شده اما شاید بتوان آن را به موسیقی ایرانی هم تعمیم داد). چارت هایی که معمولا در این نشریه منتشر می شوند برای تشخیص سلیقه و ترند کلی هنرمندان و طرفدارانشان مورد استفاده قرار می گیرند.

لایو شامیر استاد علوم رایانه دانشگاه میشیگان به همراه همکار خود Kathleen Napier برای این منظور از نوعی هوش مصنوعی استفاده کردند که احساسات موجود در متن آهنگ ها را تحلیل می کرد و به دنبال کلمات یا عباراتی گشتند که به احساسات آدمی ارتباط پیدا می کنند.

آنها در ادامه اعلام کردند که خشم و عصبانیت، ناراحتی، تنفر، ترس و هوشیاری از جمله احساساتی هستند که غالبا در متن آهنگ های عصر مدرن با مخاطبان به اشتراک گذاشته می شوند و در مقابل تاکید بر مباحثی چون اعتماد به نفس در آنها کاهش یافته است. نتایج این تحقیق در نشریه پاپیولار موزیک استادیز منتشر شد.

و اما طبق این پژوهش در اواسط دهه ۸۰ میلادی متن آهنگ های پاپ بیشتر از هر زمان ترس را به تصویر کشیده است و در سال ۱۹۸۸ میلادی ترس در ترانه های موسیقی افزایشی چشمگیر را نشان داده. در فاصله زمانی ۱۹۹۸ تا ۱۹۹۹ میلادی اما ترانه های مملو از ترس بار دیگر افزایش یافتند و در سال ۲۰۰۰ با کاهشی شدید روبرو شدند.

اما این تغییر سلیقه را نباید صرفا به موسیقیدان ها نسبت داد چراکه آثار آنها لزوما بازتاب دهنده علایق این قشر و البته ترانه سراها نیست و در مقابل، بیشتر از هر چیزی خواسته مصرف کنندگان آنها در این امر دخیل بوده.

و نکته مهم دیگر اینکه سلیقه موسیقیایی مردم درست مانند مد با مرور زمان تغییر میکند. در دهه ۱۹۵۰ میلادی مردم عمدتا برای تفریح و سرگرمی به موسیقی گوش می دادند و در نتیجه متن آهنگ ها بیشتر بازتابی از این دو مقوله بودند تا خشم. اما در اواخر دهه ۱۹۶۰ و اوایل ۱۹۷۰ میلادی موسیقی به ابزاری برای فعالیت های اجتماعی بدل شد و در نتیجه بیشتر از هرچیز، بازتابی از خشم و نفرت بود.

اما این دو دانشمندان برای انجام بررسی هایشان از نوعی ابزار محاسباتی زبانی به نام Tone Analyzer استفاده کردند که برای سیستم کامپیوتری پرسش و پاسخ واتسون IBM طراحی شده بود. ظاهرا هوش مصنوعی حالا موسیقی را هم به زمینه های فعالیت خود اضافه کرده؛ همانطور که پیشتر در خبرها خواندید دانشمندان با کمک هوش مصنوعی میت ۲۰ پرو یک سمفونی ناقص مربوط به شوبرت را که ۲ قرن پیش نوشته شده بود تکمیل کردند.