جانشین مک لارن F1 افسانه ای در راه است؛ T.50 پروژه جدید گوردن میوری

سر گوردن میوری به عنوان طراح خودروی افسانه ای مک لارن F1 که لقب سریع ترین خودروی قرن 20 میلادی را با خود به یدک می کشد و همچنان به عنوان سریع ترین خودروی تنفس طبیعی در طول تاریخ صنعت خودروسازی به شمار می رود، پس از گذشت سال ها قرار است محصولی کاملا جدید با همان حال و هوا را با نام خودش در تعداد محدود 100 دستگاه تولید کند تا بدین ترتیب جانشین شایسته مک لارن F1 افسانه ای راهی جاده ها شود.

این سوپرخودروی جدید می خواهد ما را به دهه طلایی 90 میلادی بازگرداند. این کار با حذف پیچیدگی های امروز صنعت خودروسازی ممکن خواهد شد. T.50 وزن بسیار کمی داشته و تنها 980 کیلوگرم خواهد بود. این مورد با استفاده از قوای محرکه تنفس طبیعی ممکن شده است چرا که بدون وجود توربوشارژر و سیستم های هیبریدی تا جای ممکن امکان سبک سازی خودرو وجود دارد.

جالب ترین بخش این سوپرخودرو که T.50 را به نسبت دیگر محصولات بازار خاص می کند استفاده از یک فن 400 میلی متری الکتریکی در بخش انتهایی آن است. در اواخر دهه 80 میلادی گوردن میوری به عنوان طراح خودروهای فرمول یک، بر روی خودروی تیم برابهام BT64B یک فن قرار داد. این فن قرار بود نیروی رو به پایین بیشتر، افزایش چسبندگی و کاهش فشار در بخش زیرین خودرو را سبب شود که البته در زمان خود نیز یک طراحی انقلابی محسوب شد. گرچه در ادامه استفاده از فن به طور کلی در خودروهای فرمول یک ممنوع شد.

در بخش قوای محرکه این خودرو شاهد استفاده از یک موتور 3.9 لیتری V-12 هستیم که به گشتاور دور پایین کمتری به نسبت سوپرخودروهای سنگین وزن تر امروزی نیاز دارد و با تکیه بر روی قدرت خروجی، شتاب گیری در حد سوپرخودروهای امروزی خواهد داشت. با ضرب کردن گشتاور در میزان دور موتور خودرو، قدرت نهایی موتور مشخص می شود. هرچه دور موتور بالاتر باشد با سرعت بالاتری در حال کار کردن است. سرعت بالاتر موتور به معنای گشتاور بیشتر تولیدی موتور است. در نتیجه کار خروجی موتور بیشتر می شود. موتور T.50 توانایی دور خوردن تا 12000 rpm را دارد که بیشترین رقم در یک خودروی تولید انبوه خیابانی خواهد بود. حداکثر قدرت موتور به 641 اسب بخار خواهد رسید و حداکثر گشتاور آن نیز برابر 462 نیوتن متر است این موتور توسط شرکت کازورث ساخته خواهد شد.

این موتور از VVT (زمان بندی متغیر سوپاپ ها) با قابلیت کنترل توسط راننده بهره می برد تا هم در دورهای پایین و هم در دورهای بالا با تغییر آوانس و ریتارد عملکرد بهینه ای همانند تمامی موتورهای امروزی داشته باشد. در واقع این موتور دارای دو برنامه از پیش تعیین شده است حالت اول برای رانندگی در شرایط عادی و دور پایین و دیگری رانندگی در دور موتور بالا است.

در موتور T.50 سوپاپ ها توسط میل سوپاپ باز و بسته می شوند. میل سوپاپ به اندازه نصف دور موتور خودرو می چرخد. هر سوپاپ یک بادامک دارد که شکل "پروفایل" آن میزان باز شدن سوپاپ ها را در نسبت مناسب کنترل می کند (باز شدن ناگهانی و یا آهسته). با باز نگه داشتن بیشتر سوپاپ ها امکان افزایش بیشتر مصرف سوخت و ورود هوای بیشتر به موتور و به همان نسبت خروج از طریق سوپاپ های دود در دور موتور بالا فراهم خواهد بود. این زمان نقطه حیاتی برای رسیدن به اسب بخار های بیشتر است.

اما مشکل در دور موتورهای پایین است جایی که موتور عملکرد خوبی ندارد. به دلیل زمان بسیار زیاد که در دور موتور پایین وجود دارد مخلوط هوا و سوخت درون محفظه احتراق به خوبی نمی سوزد و به طور مستقیم و خام از سوپاپ های خروجی خارج می شود. زمان نکته کلیدی برای موتورهای احتراق داخلی است. زمان مکیدن هوا به درون سیلندر، زمان مخلوط کردن سوخت و هوا و به طور شگفت انگیزی زمان سوختن مخلوط سوخت و هوا به طور کامل درون محفظه احتراق اهمیت بسیاری دارد. در نگاه اول شاید این زمان به قدری فوری و سریع به نظر برسد که عملا قابل اندازه گیری نباشد اما در واقعیت اینطور نیست. احتراق در موتور بنزین سوز همانند آتش گرفتن می ماند تا یک انفجار.

تقریبا تا زمان معرفی سیستم VTEC شرکت هوندا عملا داشتن هم زمان یک موتور با عملکرد خوب در دورهای پایین و دورهای بسیار بالا ممکن نبود. این سیستم با کمک پولی روی میل سوپاپ امکان تغییر پروفایل حرکتی بادامک های میل سوپاپ را ممکن می کند در نتیجه با عوض شدن آوانس و ریتارد، موتور  در دورهای بالا و پایین عملکرد کاملا بهینه ای خواهد داشت و به نوعی با یک موتور انعطاف پذیر طرف خواهیم بود. ساده ترین و رایج ترین سیستم VVT تغییر فاز میل سوپاپ است این تغییر فاز به معنای چرخیدن میل سوپاپ به جلو و یا عقب به نسبت میل لنگ موتور است.

در واقع این سیستم با تغییر زمان بندی باز و بسته شدن سوپاپ ها (نه مدت زمان باز بودن سوپاپ ها) کار می کند. اما این سیستم به هر روشی که کار کند نیاز اساسی به زمان بندی متغیر سوپاپ VVT برای رسیدن به تجربه رانندگی مناسب در دورهای پایین و بالا و همینطور رسیدن به قدرت های بیشتر را به ما نشان می دهد.

یکی از مهم ترین موتورهای تاریخ در این زمینه را باید موتور 3 لیتری V-8 فورد کازورث با نام DFV  که مخفف 4 سوپاپ به ازای هر سیلندر است دانست. در سال 1968 میلادی در مسابقات فرمول یک از خودروهای مجهز به این موتور استفاده می شد که یکی از پر افتخار ترین موتورهای تاریخ فرمول یک نیز به شمار می رود. وزن این موتور تنها 168 کیلوگرم بوده و توانایی تولید حداکثر قدرت 408 اسب بخار در دور 9000 rpm و حداکثر گشتاور 366 نیوتن متری در دور موتور 7000 rpm را دارد. در سال 1987 موتور DFR با حجم 3.5 لیتر توانایی تولید 595 اسب بخار در حداکثر دور 11.000 rpm را داشت.