چرا جمع سپاری اغلب با شکست مواجه می‌شود؟

جمع سپاری (Crowdsourcing) به سرعت در حال تبدیل شدن به یکی از روش های اصلی نوآوری برای کمپانی هاست. به نظر می رسد «جمع»، پاسخ تمامی سوالات را دارد و می تواند برای هر مشکلی راه حلی ارائه کند.

جمع سپاری از لحاظ تئوری پتانسیل بالایی دارد ولی در عمل اکثر طرح های جمع سپاری به ایده هایی به درد نخور ختم می شوند.

سال 2010 انفجار در سکوی حفاری دیپ‌واتر هورایزن (Deepwater Horizon)، بزرگ ترین نشت نفت در تاریخ را رقم زد و شرکت نفت و گاز بریتانیایی BP برای رفع مشکل از مردم کمک خواست.

این شرکت در تنها چند هفته حدود 123 هزار ایده را از بیش از 100 کشور دنیا دریافت کرد. بررسی این ایده ها کاری زمانبر بود و بسیاری از آنها نیز کاملاً غیرقابل استفاده بودند. چرا بیشتر ایده های جمع سپاری به درد نخور هستند و شرکت ها برای حل این مشکل چه کاری می توانند انجام دهند؟

بیشتر ایده های جمع سپاری ناکارآمد هستند

محققان برای پاسخ به این سوال، یک سری مصاحبه با کارمندان یکی از بزرگ ترین پلتفرم های جمع سپاری دنیا یعنی InnoCentive ترتیب دادند. آنها در تحقیقات خود از 646 نفر از کارکنان این شرکت که حداقل یک راهکار ارائه کرده بودند، در مورد سوابق و انگیزه های آنان سوال کردند.

پاسخ های کارمندان انگیزه های متفاوت آنها را آشکار کرد. برخی از کارمندان عاشق حل کردن مشکلات بودند یا به عبارتی انگیزه درونی داشتند. بعضی از آنها برای یادگیری (انگیزه یادگیری) و اثرگذاری مثبت روی دیگران (انگیزه جامعه‌یار) راهکار می دادند و عده ای نیز دوست داشتند جزوی از گروه اجتماعی باشند (انگیزه اجتماعی). بعضی هم فقط به فکر برنده شدن جایزه و مزایایی همچون قرارگیری در مرکز توجه و فرصت های شغلی بهتر بودند (انگیزه بیرونی).

نتایج این تحقیق نشان می دهد که نوع انگیزه کارمندان، روی کیفیت راهکارهایی که ارائه می دهند تاثیر می گذارد. به عنوان مثال کسانی که انگیزه درونی و بیرونی داشتند، راهکارهای باکیفیت تری ارائه می دادند. از سوی دیگر آن دسته که به دنبال یادگیری و اثرگذاری مثبت روی دیگران بودند، راهکارهای مفیدی ارائه نمی کردند. انگیزه اجتماعی نیز نشانگر خوبی برای اندازه گیری میزان کیفیت ایده ها نبود.

افرادی که انگیزه درونی دارند، با دقت به مشکل و جزئیات آن فکر می کنند

یافته های تحقیق نشان می دهند برخی از کارمندان دقت و تلاش بیشتری برای حل مشکلات کرده و در نتیجه راهکار ارزشمندتری ارائه می کنند. به عنوان مثال افرادی که انگیزه درونی دارند، با دقت به مشکل و جزئیات آن فکر می کنند. افرادی که انگیزه بیرونی دارند نیز چون می خواهند برنده شوند، همانند افرادی که انگیزه درونی دارند به جزئیات مشکل می پردازند.

ولی افرادی که به دنبال یادگیری، انجام کار خیرخواهانه و بودن در گروه های اجتماعی هستند، راهکارهایی را ارائه می کنند که بی دقت بوده و روی مسائلی تمرکز می کنند که ربطی به مشکل اصلی ندارد.

شرکت ها برای جلوگیری از مواجه شدن با دریایی از ایده های نامربوط و به درد نخور باید برنامه جمع سپاری خود را به گونه ای طراحی کنند که افرادی که انگیزه درونی و بیرونی دارند را تشویق به مشارکت کند. آنها باید افرادی که به دنبال کارهای خیرخواهانه و اجتماعی هستند را در اولویت های بعدی قرار دهند.

مدیران با تاکید بر لذت حل مساله، بازخورد مثبت و ایجاد محدودیت های صحیح در طرح های جمع سپاری خود، می توانند افرادی که انگیزه درونی دارند را تشویق به مشارکت کنند. برای افرادی که انگیزه بیرونی دارند نیز باید علاوه بر در نظر گرفتن جایزه نقدی چشمگیر، توجه و پیشرفت شغلی را نیز لحاظ کرد.

البته مدیران نباید به کلی افرادی که انگیزه های یادگیری، خیرخواهانه و اجتماعی دارند را فراموش کنند و می توانند با توجه به اهداف طرح جمع سپاری از آنها نیز کمک بگیرند.