پژوهشی جدید: ترس از تاریکی می‌تواند به عملکرد مغز ارتباط داشته باشد نه هیولای زیر تخت

محققان با اسکن مغزی تعدادی داوطلب متوجه ارتباط بین نور محیطی و میزان فعالیت آمیگدال مغز شدند. شواهد اولیه نشان می‌دهند که ترس از تاریکی می‌تواند با فعالیت بخش‌هایی از مغز ارتباط داشته باشد.

برخی افراد از تاریکی می‌ترسند و این موضوع به ویژه در کودکان بیشتر دیده می‌شود. اما همواره این سوال مطرح می‌شود که این ترس از کجا می‌آید و چطور می‌توان آن را مهار کرد؟ براساس تحقیقات جدید، علت ترس از تاریکی هیولای زیر تخت نیست، بلکه عملکرد قسمت‌هایی از مغز می‌تواند دلیل آن باشد.

آمیگدال یا آمیگدالا مغز نقش مهمی در یادگیری و حافظه ایفا می‌کند و در درک احساسات، تعدیل درد و پاسخ به ترس نیز دخالت دارد. مطالعه جدید انجام شده توسط محققان حاکی از آن است که فعالیت مغز در این منطقه با قرار گرفتن در معرض نور و تاریکی تغییر می‌کند. در واقع میزان فعالیت آمیگدال در شرایط تاریکی و روشنایی متفاوت است. شواهد اولیه نشان می‌دهند که وقتی فرد در معرض تاریکی قرار دارد، فعالیت آمیگدال نسبت به شرایط روشنایی به شدت کاهش پیدا می‌کند.

علاوه بر این‌، به نظر می‌رسد وجود نور باعث تقویت ارتباط بین آمیگدالا و قشر جلوی پیشانی می‌شود که این قسمت از مغز نیز بی ارتباط با کنترل احساس ترس نیست.

محققان با اسکن مغزی ۲۳ نفر داوطلب در شرایط تاریکی و روشنایی به نتایج جالب توجهی دست یافتند. افراد داوطلب به مدت ۳۰ ثانیه در محیطی با روشنایی محدود (‌۱۰ لوکس) قرار گرفتند. سپس از آنها خواسته شد محیطی با نور متوسط (۱۰۰ لوکس) را تجربه کنند. در نهایت داوطلبان در شرایط محیطی با نور بسیار کم و کمتر از یک لوکس را تجربه کردند و در همه شرایط امواج مغزی آنها اسکن شد.

شواهد اولیه نشان می‌دهند که در شرایط محیطی با نور کم، میزان فعالیت آمیگدالا به صورت قابل توجهی کاهش پیدا می‌کند. برعکس،‌ وقتی نور محیطی بیشتر می‌شود، ارتباط بین آمیگدالا و قشر جلوی پیشانی بیشتر شده و آمیگدالا فعالیت خوبی از خود نشان می‌دهد.

به عبارت دیگر، ظاهرا نور می‌تواند روی عملکرد آمیگدالا تاثیرگذار باشد. محققان می‌گویند برای تایید این موضوع، به داده‌های بیشتری نیاز دارند و لازم است بررسی‌های بیشتری انجام شود.