محققان به صورت تصادفی به راهکاری احتمالی و متفاوت برای لاغر شدن دست یافتند

گروهی از پژوهشگران دانشگاه پنسیلوانیا، هنگامی که در حال آزمایش روی تعدادی از موش‌ها جهت یافتن روشی برای درمان دیابت نوع دو بودند، به صورت تصادفی موفق شدند مکانیسمی از دفع چربی به کمک پوست را در موش‌ها مشاهده کنند که می‌تواند به لاغر شدن آنها کمک کند. 

تیم تحقیقاتی روی افزایش سطح سایتوکاین TSLP در موش‌های چاق تمرکز داشتند که به صورت تجربی و با رژیم پرچرب، افزایش وزن پیدا کرده بودند. ماده گفته شده نوعی پروتئین است که می‌تواند برخی از سلول‌های ایمنی خاص را فعال کند و در کنترل و کاهش فرایند‌های التهابی نقش دارد. چنین فرایندهایی نقش بسیار پررنگی در بیماری‌های متعددی از جمله دیابت نوع دو و چاقی مفرط دارند. آن‌ها به کمک حامل‌های ویروسی (وکتور) توانسته‌ بودند سلول‌های بدن موش‌ها را با کپی‌هایی از ژن پروتئین مذکور آلوده نمایند تا میزان ترشح آن را افزایش دهند.

موش‌ها در طی مدت پژوهش، مقدار زیادی از توده چربی سفید خود را از دست دادند که شامل چربی احشایی نیز می‌شد. چربی احشایی معمولاً در اطراف اندام‌های داخلی مانند کبد تجمع پیدا می‌کند و انباشت آن یکی از علل اصلی بروز بیماری‌های مرتبط با چاقی در انسان است. بررسی‌های اولیه نشان می‌داد که اشتهای موش‌ها هیچ تغییری نکرده است؛ بلکه آن‌ها بیشتر از گذشته نیز به دریافت مواد غذایی تمایل پیدا کرده‌ بودند.

پژوهشگران با آزمایش روی مدفوع و ادرار موش‌ها متوجه شدند که کالری‌های اضافی دریافتی از چنین طریقی نیز دفع نمی‌شوند. همچنین موش‌های لاغر شده نسبت به گروه کنترل، فعالیت متابولیسمی یا بدنی بیشتری هم از خود نشان نمی‌دادند. پس چه عاملی موجب کاهش وزن و از دست دادن چربی در آن‌ها شده بود؟

«دکتر کامبایاشی»، دانشیار گروه آسیب‌شناسی و پزشکی آزمایشگاهی در دانشگاه پنسیلوانیا، با بررسی دقیق‌تر موش‌ها متوجه شد که موش‌های لاغر شده به صورت چشمگیری نسبت به گروه کنترل، براق‌تر هستند. وی پس از تراشیدن پوشش خارجی موش‌ها و آزمایشات بیشتر متوجه شد که آن‌ها با ترشح سبوم بیشتر توانسته‌اند چربی اضافی خود را از دست بدهند. سبوم ماده‌ای روغنی مانند موم است که از غدد پوستی به نام سباسه در بسیاری از پستانداران مانند انسان ترشح می‌شود. ماده گفته شده به صورت عمده از چربی تشکیل می‌شود و دفع آن می‌تواند به میزان قابل توجهی در کاهش میزان کالری در دسترس مفید باشد؛ اما نقش اصلی آن جلوگیری از خشک شدن پوست و ممانعت از رشد عوامل بیماری‌زا روی بدن است. شایان ذکر است که انسداد غدد سباسه موجب بروز آکنه می‌شود.

نتیجه تحقیق اخیر نشان می‌دهد که موش‌ها نه تنها توانستند از طریق افزایش ترشح سبوم در پوست، چربی اضافی خود را دفع کنند؛ بلکه عوامل دخیل در افزایش سطح ایمنی مانند سایتوکاین TSLP می‌تواند موجب ازدیاد ترشح سدهای حفاظتی در پوست شود. پروتئین گفته شده می‌تواند در فعال کردن سلول‌های T نیز دخیل باشد که نقش بسیار مهمی در سیستم ایمنی بدن ایفا می‌کنند. همچنین ممکن است از روش‌های مشابه در آینده برای درمان بیماران مبتلا به بیماری‌های پوستی خاص استفاده شود.