هرآنچه باید درباره ابزار توسعه واقعیت افزوده گوگل ARCore بدانید

بسیاری از کارشناسان معتقد هستند که واقعیت افزوده (به اختصار: AR) در صورت استفاده صحیح می‌تواند پتانسیل دگرگونی زمینه‌های مختلفی را داشته باشد. اما متاسفانه تاکنون هیچ فعالی در صنعت فناوری موفق نشده است که از تمامی امکانات آن به درستی بهره ببرد. در این میان رویکرد شرکت‌های مختلف نسبت به واقعیت افزوده با هم تفاوت دارد. برای مثال اپل تصمیم گرفته است که با افزودن سخت افزار اختصاصی به محصولات خود مانند حسگرهای LiDAR در آیپد‌ها و آیفون‌ها، از فرصت‌های فناوری مذکور استفاده نماید. در سوی دیگر گوگل سعی دارد تنها از جنبه نرم افزاری به موضوع تسلط پیدا کند و به همین دلیل گوگل ARCore را ارائه کرده است.

فارغ از رویکرد مورد استفاده برای بهره‌گیری از واقعیت افزوده، می‌توان از برتری آن در آینده نزدیک، اطمینان داشت. بدون شک گوگل یکی از پیشتازان عرصه واقعیت افزوده به شمار می‌رود و کیت توسعه نرم افزاری آن، بسیار جذاب به نظر می‌رسد. اما این محصول دقیقاً چیست و چه دستگاه‌هایی از آن پشتیبانی می‌کنند؟ و آیا کاربران عادی هنگام خرید موبایل باید به آن توجه داشته باشند؟

گوگل ARCore چیست؟

گوگل ARCore که با نام «Google Play Services for AR» نیز شناخته می‌شود، کیت توسعه نرم افزاری گوگل است که به توسعه‌دهندگان امکان ساخت اپلیکیشن‌های مبتنی بر واقعیت افزوده را می‌دهد. این ابزار برای اولین بار در سال ۲۰۱۸ عرضه شد و از آن زمان تاکنون موفق شده است در گوشی‌های هوشمند اندرویدی بسیاری از شرکت‌ها حضور پیدا کند. البته بیشتر دستگاه‌های میان‌رده تا پرچمدار میزبان سرویس مذکور هستند و توانسته قابلیت‌های جالب و کاربردی را به آن‌ها اضافه کند.

ARCore اولین تلاش گوگل برای سفت کردن جای پای خود در عرصه واقعیت افزوده نیست و در گذشته هم سعی کرده با پروژه تانگو به چنین هدفی دست پیدا کند. هر دو سرویس گفته شده ویژگی‌های مشترک بسیاری را درون خود جای داده‌اند؛ اما ماهیت آن‌ها با هم متفاوت است. پروژه تانگو به سخت افزار اختصاصی از جمله چندین دوربین و حسگرهای ویژه نیاز داشت؛ آن هم در زمانی که بیشتر از یک لنز دوربین روی بدنه گوشی‌های هوشمند پدیده‌ای عجیب محسوب می‌شد. پروژه تانگو نه تنها به چند لنز نیاز داشت؛ بلکه برخی از آن‌ها هنوز هم در موبایل‌ها مرسوم نیستند، از جمله لنز چشم‌ماهی (Fisheye).

عدم وابستگی گوگل ARCore به سخت افزار خاص موجب جذابیت و کاربرد بیشتر آن شده است. البته لنز دوربین معمولی و حسگرهای رایج در موبایل‌ها برای عملکرد آن ضروری هستند؛ اما چنین مواردی تقریباً در تمامی محصولات به آسانی یافت می‌شوند. به همین دلیل پروژه تانگو در نهایت از سوی گوگل تعطیل شد و ARCore توانست جایگزین آن شود؛ تصمیمی که موجب شد تا واقعیت افزوده به بیشتر گوشی‌های اندرویدی راه پیدا کند.

گوگل ARCore چگونه کار می‌کند؟

همانطور که در قسمت قبلی گفته شد، ARCore به سخت افزار اختصاصی نیاز ندارد؛ زیرا از همان ابتدا برای استفاده در محصولات رایج در دست کاربران طراحی شده است. در نتیجه اطلاعات جمع‌آوری شده از دوربین و سنسورهای حرکتی موبایل مثل ژیروسکوپ و شتاب‌سنج برای عملکرد صحیح آن کافی هستند و تنها چاشنی نرم افزاری گوگل به آن‌ها اضافه می‌شود. ARCore می‌تواند با دنبال کردن یک سری مفاهیم پایه، داده‌های دریافتی از سوی دوربین را تفسیر کند و تجربه واقعیت افزوده را براساس این اطلاعات فراهم سازد.

اساس کار ARCore بر روش محلی‌سازی و نقشه‌برداری همزمان (SLAM)‌ استوار است که می‌تواند موقعیت دستگاه را نسبت به محیط اطراف خود بسنجد. تغییرات صورت گرفته در موقعیت دستگاه براساس شناسایی ویژگی‌های بصری حاصل از تصویر دوربین، ثبت می‌شود. برخی نقاط به عنوان مبداء در نظر گرفته می‌شوند و نه تنها به یافتن موقعیت مکانی کمک می‌کنند؛ بلکه می‌توان از آن‌ها برای تشخیص سطوح افقی یا عمودی و اضافه کردن اطلاعات به تصویر بهره گرفت.

جهت پی بردن به وضعیت دوربین نسبت به محیط که شامل موقعیت و جهت می‌شود، داده‌های بصری با اطلاعات حاصل از دستگاه سنجش لختی (IMU) موبایل ترکیب می‌شود. در نهایت توسعه‌دهندگان قادر خواهند بود با استفاده از چنین داده‌هایی، اقدام به رندر کردن المان‌ها روی تصویر دوربین نمایند و آن‌ها را جزئی از محیط اطراف قرار دهند. همچنین با تشخیص میزان نور می‌توان مقدار روشنایی المان‌ها را متناسب با سطح اطراف آن‌ها تنظیم نمود.

اصول گفته شده، اساس کار گوگل ARCore را تشکیل می‌دهند؛ اگرچه عملکرد واقعی آن بسیار پیچیده‌تر از موارد گفته شده می‌شود. به هرحال با دانستن همین مفاهیم می‌توانید دید کلی نسبت به کارکرد واقعیت افزوده در گوشی‌های هوشمند داشته باشید. در صورت علاقه بیشتر به این موضوع با جستجو در اینترنت قادر خواهید بود تا به محتوای تخصصی‌تر دست پیدا کنید.

چه دستگاه‌هایی از ARCore پشتیبانی می‌کنند؟

گوگل به صورت دقیق اقدام به تعریف پیش نیازهای سخت افزاری خاصی برای ARCore نمی‌کند؛ اما می‌توان گفت اندروید ۷ قدیمی‌ترین نسخه از سیستم عامل گوگل است که از آن پشتیبانی به عمل می‌آورد و عملکرد آن در اندروید ۸ به بعد بسیار بهینه‌تر است. ممکن است برخی دستگاه‌ها به نسخه‌های جدیدتری از اندروید جهت استفاده از امکانات مبتنی بر واقعیت افزوده نیاز داشته باشند. اما چرا گوگل سیستم مورد نیاز برای بهره‌مندی از ابزار توسعه نرم‌افزاری خود را اعلام نمی‌کند؟

چندین دلیل وجود دارد که موجب می‌شود گوگل از تعریف پیش نیازهای سخت افزاری خودداری کند. مهم‌ترین دلیل، آزمایش دستگاه‌های مبتنی بر ARCore از سوی گوگل و اعطای گواهی تایید به آن‌ها است تا از عملکرد صحیح و دقیق سرویس اطمینان حاصل شود. کیفیت دوربین‌ها و حسگرهای حرکتی در کنار قدرت پردازنده، نقش چشمگیری در عملکرد ویژگی‌های مرتبط با واقعیت افزوده دارند؛ در نتیجه گوگل باید هر محصول را به صورت جداگانه ارزیابی کند. اگرچه امروزه بیشتر گوشی‌های هوشمند از سخت افزار مناسب برای پشتیبانی از واقعیت افزوده بهره می‌برند، اما هنوز هم بررسی دستی جهت سازگاری و ارائه تجربه ایده‌آل به کاربر مورد نیاز است.

دستگاه‌هایی که از گوگل ARCore پشتیبانی می‌کنند به بیش از صد مورد می‌رسند. سهم هر تولیدکننده موبایل از این مقدار متفاوت است. برای مثال نسل اول دستگاه‌های پیکسل تا جدیدترین نسل (پیکسل ۶) از این قابلیت بهره می‌برند؛ درحالی که سهم HTC تنها به Desire 21 Pro 5G محدود می‌شود. به طور کلی پرچمداران سه یا چهار سال اخیر اغلب برند‌ها در کنار میان‌رده‌های سامسونگ و شیائومی همگی از ARCore پشتیبانی به عمل می‌آورند.

ARCore تا چه حد اهمیت دارد؟

گوگل ARCore می‌تواند ویژگی‌های جذابی را در گوشی‌های هوشمند اندرویدی فراهم کند که در زندگی روزمره کاربردهای جالبی دارند. همچنین عزم جدی گوگل جهت پیشرفت در این زمینه می‌تواند نویدبخش امکانات پیشرفته‌تر در آینده باشد. از مهم‌ترین کاربردهای عینی واقعیت افزوده می‌توان به اپلیکیشن‌های اندازه‌گیری اشاره نمود که می‌توانند با دقت بالایی اقدام به سنجش اندازه از طریق دوربین موبایل کنند؛ اگرچه قابلیت گفته شده در واقع از پروژه تانگو به ارث رسیده است. یکی دیگر از نمونه‌های قابل ذکر، اپلیکیشن InkHunter است که به کاربر اجازه می‌دهد تتوهای مختلفی را روی پوست خود امتحان کند. برخی برنامه‌ها مثل تیک تاک هم از ویژگی‌های واقعیت افزوده گوگل جهت بهبود تجربه کاربری داخلی خود مثل تشخیص چهره استفاده می‌کنند.

اپلیکیشن eBay هم به قابلیت مبتنی بر واقعیت افزوده مجهز شده است که امکان پیشنهاد جعبه مناسب جهت بسته‌بندی اشیاء را فراهم می‌سازد. برنامه Wayfair هم در زمینه چیدمان داخلی فعالیت دارد و می‌تواند وسایل مختلف را به خانه شما اضافه کند. ColorSnap Visualizer قادر است رنگ دیوارهای خانه را تغییر دهد. همچنین عناوین آموزشی زیادی مثل GeoGebra و Human Anatomy Atlas وجود دارند که از واقعیت افزوده استفاده می‌نمایند.

نباید از یاد ببریم که صنعت بازی‌های موبایل هم سود بسیاری از واقعیت افزوده برده است. چندین عنوان مختلف از این فناوری برای ارائه تجربه غنی‌تر و دقیق‌تر به بازیکنان استفاده می‌کنند؛ اما بدون شک پایه‌گذار این رویه، پوکمون گو بوده است که توانست پس از انتشار در سال ۲۰۱۶ به محبوبیت بسیار زیادی دست پیدا کند. امروزه علاوه‌بر پوکمون گو، بازی‌هایی مثل Jurassic World Alive و The Walking Dead: Our World هم از گوگل ARCore بهره می‌گیرند.

جمع بندی

اگرچه امکانات ARCore تا پتانسیل نهایی واقعیت افزوده فاصله بسیاری دارد؛ اما عدم نیاز به سخت افزار اختصاصی موجب شده است تا بتوان از آن در اغلب محصولات اندرویدی سال‌های اخیر استفاده کرد. گوگل به صورت مداوم در حال بهبود دقت و عملکرد این ابزار است و قسمت عمده‌ای از پلتفرم کنونی اندروید توانسته ابزار مورد اشاره را پذیرا باشد. البته اپل هم ARKit را در اختیار توسعه‌دهندگان قرار داده است که به سخت افزار خاصی نیاز ندارد؛ اما به تازگی از داده‌های حسگر LiDAR بهره می‌برد. با این حال ARCore از مزیت‌های بیشتری از جمله بازار جهانی وسیع‌تر بهره‌مند شده است و امکان استفاده از ویژگی‌های آن روی iOS نیز وجود دارد.

درهرحال واقعیت افزوده هنوز به صورت گسترده در دنیای گوشی‌های هوشمند مورد پذیرش قرار نگرفته است و اپلیکیشن‌های معدودی از امکانات آن استفاده می‌کنند. شاید در آینده شاهد ظهور دوباره پدیده‌ای مثل پوکمون گو باشیم که بتواند توسعه‌دهندگان را به سمت استفاده از ARCore یا ARKit سوق دهد؛ اما در زمان فعلی، واقعیت افزوده در موبایل‌ها بیشتر جذاب و جالب به نظر می‌رسد و جنبه کاربردی آن کمتر است.