دانشمندان روی احیا کردن موش صحرایی منقرض شده از طریق مطالعه DNA کار می‌کنند
گروهی از دانشمندان با استفاده از داده‌هایی که از موش صحرایی ایسلندی داشتند، نحوه زنده کردن یک گونه موش بزرگ – موش کریسمس - که در سال‌های 1902 تا 1908 منقرض شده را، با مطالعه ...
در دیجیاتو ثبت‌نام کنید
جهت بهره‌مندی و دسترسی به امکانات ویژه و بخش‌های مختلف در دیجیاتو عضو ویژه دیجیاتو شوید.
عضویت در دیجیاتوتازههای تکنولوژی
گروهی از دانشمندان با استفاده از داده‌هایی که از موش صحرایی ایسلندی داشتند، نحوه زنده کردن یک گونه موش بزرگ – موش کریسمس - که در سال‌های 1902 تا 1908 منقرض شده را، با مطالعه DNA آن مدل‌سازی کردند.
محققان در این مطالعه، DNA موش صحرایی منقرض شده را توالی‌یابی کردند و آن را با DNA برخی از نزدیکترین خویشاوندان زنده این حیوان مقایسه کردند. آن‌ها موفق شدند 95% از ژنوم موش را در این روش بازیابی کنند. با این‌حال، 5% باقی‌مانده نقشی اساسی و تعیین کننده در موفقیت این پروژه دارد. نتایج این مطالعه در مجله «Current Biology» منتشر شده است.
«تام گیلبرت» ژنتیک‌دان تکاملی در دانشگاه کپنهاگ و یکی از نویسندگان مقاله گفت: « ساختن ژنوم و حدس توالی باقی‌مانده از DNA کار بسیار دشواری است، اما از تلاش برای پیشبرد آن دست نمی‌کشیم.»
موش‌های کریسمس در جزیره کریسمس در جنوب غربی اندونزی زندگی می‌کردند که حدود دو دهه پیش منقرض شدند. فرضیات مختلفی علل انقراض آن‌ها را توضیح می‌دهند. یکی از این فرضیات مهاجران اروپایی موش‌های سیاه را با خود به این جزیره آوردند. موش‌های سیاه دارای کک‌های بیماری‌زایی به نام «Trypanosoma lewisi» بودند که سبب انقراض موش‌های کریسمس شدند.
در این مقاله محققان به سه روش ممکن برای بازیابی موجود منقرض شده اشاره می‌کنند: پرورش مجدد ( تکثیر انتخابی صفات گونه‌های مشابه)، شبیه‌سازی و ویرایش ژن. نگرانی‌های اخلاقی زیادی در رابطه با بازگرداندن گونه‌های منقرض شده در هر روش وجود دارد و برخی عقیده دارند بهتر است هزینه این کار را صرف نگهداری از موجوداتی کرد که هنوز زنده هستند.
با این‌حال محققان پروژه، DNA موش‌ها را از دو نمونه پوست‌‌شان که در سال‌های 1900 جمع‌آوری و در موزه نگهداری می‌شد، جمع‌آوری و سپس توالی‌یابی کردند. سپس با مقایسه ژنوم موش منقرض شده با گونه‌های هم‌خانواده آن موفق شدند ویژگی‌های این موش را با دقت بسیار بالایی شناسایی کنند.
یک حیوان زنده شده از نظر ژنتیکی با نمونه منقرض شده خود شباهت 100% نخواهد داشت. اما در این مطالعه، ژن‌های حاوی کراتین و پروتئین‌های مرتبط با کراتین – مواد تشکیل دهنده مو و سبیل – به خوبی در ژنوم پوشش داده شدند.
اما از سوی دیگر، دانشمندان در زمینه توالی‌یابی ژن‌های دخیل در حس بویایی نتوانستند چندان موفق عمل کنند. ژن‌های مرتبط با ایمنی نیز به خوبی پوشش داده نشدند.
محققان این پروژه در پایان گفتند: « ما درواقع قصد نداریم این کار را انجام دهیم. این مطالعه تنها برای اثبات روش‌های ویرایش ژنوم و توالی‌یابی DNA بود که به مطالعه دیگر گونه‌های منقرض شده کمک کند. موش‌های بسیاری در دنیا وجود دارند که می‌توان با این هزینه، به حفظ آن‌ها کمک کرد.»
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.