تصویر هفته هابل: دنیای کهکشان‌های مارپیچی و سیاهچاله‌های ابرپرجرم

تصویر این هفته هابل بازوهای کهکشان مارپیچی NGC 5921 را نشان می‌دهد که به آرامی به دور مرکز خود می‌چرخند. این کهکشان در فاصله حدود ۸۰ میلیون سال نوری از ما قرار دارد و تقریبا مثل کهکشان خودمان ساختاری میله‌ای در مرکز دارد. منجمان احتمال می‌دهند که نیمی از کهکشان‌های مارپیچی چنین میله‌هایی دارند که روی شکل‌گیری ستاره‌ها و حرکت آن‌ها و گازهای میان‌ستاره‌ای تاثیر می‌گذارد.

کهکشان‌های مارپیچی ساختار پیچیده ای دارند. آن‌ها مرکزی برجسته پر از ستاره و غبار میان‌ستاره‌ای دارند که به دور سیاهچاله مرکز کهکشان می‌چرخند. این اتفاق در نهایت شکل مارپیچی این کهکشان‌ها را در طول میلیاردها سال به وجود می‌آورد. انتهای بازوهای کهکشان‌های مارپیچی میله‌ای مثل NGC 5921 به ساختاری میله‌ای در مرکز کهکشان متصل می‌شود و مرکز کهکشان در وسط این میله قرار دارد.

کهکشان مارپیچی NGC 5921 در صورت فلکی مار در نیمکره شمالی قرار دارد و تنها صورت فلکی آسمان است که از دو بخش جدا یعنی سر مار و دم مار تشکیل می‌شود. این دو بخش با صورت فلکی مارافسای جدا شده است که به صورت فلکی «حامل مار» شناخته می‌شود.

همکاری رصدخانه جمنای با هابل

باید گفت که مطالعات علمی این تصویر نیز به دو بخش داده‌های دوربین سوم میدان باز (Wide Field Camera 3) تلسکوپ فضایی هابل و رصدخانه زمینی جمنای (Gemini) تقسیم می‌شود. منجمان با داده‌های این دو رصدخانه قوی تلاش کردند تا تاثیر سیاهچاله مرکزی کهکشان‌هایی مثل NGC 5921 را روی روند تکاملشان متوجه شوند.

وظیفه هابل در این مطالعه، رصد و اندازه‌گیری جرم ستاره‌های داخل کهکشان‌ها و بهینه‌سازی داده‌های رصدخانه جمنای بود. این دو رصدخانه با داده‌هایی که جمع‌آوری کردند اطلاعاتی در اختیار منجمان قرار دادند تا بتوانند سرنخی از تعداد سیاهچاله‌های ابرپرجرم مرکزی در دسته‌ای از کهکشان‌های متفاوت داشته باشند.