پژوهشی جامع از ارتباط میان کرونا مزمن و ریزش مو حکایت دارد

پژوهشی جدید و جامع در خصوص علائم و میزان شیوع کووید مزمن صورت گرفته که دقیق‌ترین بررسی انجام شده در میان مبتلایان بستری نشده این بیماری تا به امروز به شمار می‌رود. دانشمندان طی این پژوهش موفق به شناسایی علائمی شدند که با کووید مزمن ارتباط دارند و مواردی مثل کاهش میل جنسی و ریزش مو را شامل می‌شوند.

ارائه یک تعریف بالینی جامع از کووید مزمن که تحت نام PASC (post-acute sequelae of COVID-19 یا عواقب حاد پس از کووید 19) هم شناخته می‌شود، همچنان امر به شدت دشواری است.

برای مثال سازمان جهانی بهداشت کووید مزمن را به عنوان علائمی دسته‌بندی می‌کند که بیش از 12 هفته بعد عفونت اولیه در بدن بیمار باقی می‌مانند. از سوی دیگر مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های ایالات متحده به جای 12 هفته مدت 4 هفته پس از ابتلا به بیماری را نقطه آغاز کووید مزمن تلقی می‌کند. این سازمان همچنین حدود 20 مورد از علائم مختلف را برشمرده که تحت تعریف کووید مزمن قرار می‌گیرند.

پژوهش جدید درباره کووید مزمن و نتایج آن

پژوهش جامع مورد بحث دانشمندان در حوزه این بیماری، با تحلیل داده‌های سلامت جسمانی 486,149 نفر از مردم بریتانیا که سابقه ابتلا به نوع ملایم کووید 19 را داشته‌اند و هیچگاه بستری نشدند، صورت گرفته است.

همچنین نتایج به دست آمده از تحلیل داده‌های این گروه در نهایت با داده‌های 2 میلیون نفر از بیمارانی که سابقه ابتلا به کووید 19 را نداشته‌اند، مورد مقایسه قرار گرفتند. زمان انجام این پژوهش نیز در اوایل دوره آغاز همه‌گیری از ژانویه 2020 تا آوریل 2021 بوده است.

دانشمندان در تحقیقات گسترده خود متوجه شدند بیماران پساکرونایی به شکل خاص بیش از سایرین به پزشکان محلی مراجعه کرده‌اند تا 62 مورد از علائم مختلف و مرتبط را گزارش دهند؛ اقدامی که حداقل 12 هفته پس از بیماری اولیه صورت گرفته است.

همچنین با در نظر گرفتن عواملی مانند سن، وزن، سابقه ابتلا به بیماری‌هایی غیر از کووید-19 نیز همچنان علائم گزارش شده میان دو گروه ثابت بودند. به عبارت دیگر این امر نشان می‌دهد که علائم مذکور با کووید 19 در ارتباط هستند.

برخی از این علائم مانند از دست رفتن حس بویایی، تنگی نفس و کوفتگی قابل پیش‌بینی بودند اما باقی علائمی که ارتباط محکمی با کووید-19 داشتند، غافلگیر‌کننده‌تر و ناشناخته‌تر بودند؛ علائمی که موارد ریزش مو، کاهش میل جنسی، درد در قفسه سینه، تب، بی‌اختیاری روده، اختلال در نعوظ و تورم اندام را شامل می‌شدند.

دانشمندان در مجموع 62 نوع از علائم مختلف را شناسایی کردند که احتمالا با کووید مزمن مرتبط هستند. آنها همچنین پیشنهاد کرده‌اند کووید مزمن بر اساس ماهیت علائمش به عنوان 3 بیماری متمایز مورد دسته‌بندی مجدد قرار گیرد.

چرا کووید مزمن باید در رده 3 بیماری متمایز قرار بگیرد؟

به گفته دانشمندان علت پیشنهاد تجزیه کووید مزمن در سه بیماری فرعی بدین خاطر است که آن در تحقیقات خود با سه گروه کلی از علائم مواجه شدند.

بزرگ‌ترین گروه که تشکیل‌دهنده 80 درصد از افراد مبتلا به کووید مزمن حاضر در این  پژوهش محسوب می‌شدند، دارای طیف وسیعی از علائم بودند که از کوفتگی تا سردرد و دردهای مزمن را در بر می‌گرفت.

گروه دوم که تشکیل‌دهنده 15 درصد از بیماران بود نیز به شکل ویژه دارای علائمی در زمینه سلامت روان و قوه ادراک مانند افسردگی، اضطراب، مه مغزی و بی‌خوابی را بروز داده بودند. در نهایت گروه سوم که تنها 5 درصد بیماران حاضر در مطالعه را تشکیل می‌دادند بیشتر دارای علائمی در زمینه‌های تنفسی مانند تنگی نفس، سرفه و خس‌خس سینه بودند.

تقسیم کووید مزمن به سه بخش مجزا این امکان را ایجاد خواهد کرد که تحقیقات آتی در این زمینه موفق به شناسایی تفاوت‌های پاتوفیزیولوژیک شوند؛ امری که می‌تواند به ایجاد درمان‌های موثرتر و هدفمند‌تر برای این بیماری منتهی شود.

همچنین بد نیست به این مورد هم اشاره شود که تحقیق مذکور نشان داده‌ میزان شیوع کووید مزمن در سطح پایینی قرار دارد. با استناد به پژوهش مورد بحث ظاهرا میزان شیوع بیماری مذکور 1 درصد است که البته همین مقدار ناچیز نیز می‌تواند در میان مبتلایان بیماری‌های مزمن به آمار و ارقام هولناکی تبدیل شود زیرا این افراد بیش از بقیه مستعد دچار شدن به عفونت‌های کووید هستند.

همچنین یک نکته مهم دیگر این است که میزان شیوع 1 درصدی این بیماری تنها از داده‌های بیماران بستری نشده بدست آمده و این رقم با بررسی‌ها و آزمایشات آتی احتمالا بیشتر هم خواهد شد.

به گفته «جنیفر کامارادو»، یکی از محققان حاضر در این پژوهش، یافته‌های این مطالعه تایید کردند بیماری کووید مزمن تا چه اندازه پیچیده است و چطور عواملی مانند جنسیت، سن و نژاد قادرند خطر ابتلا به آن را افزایش دهند.