امروز در فضا: پایان ماموریت گالیله

۲۱ سپتامبر ۲۰۰۳ بود که فضاپیمای گالیله ناسا، پس از ۱۴ سال اکتشاف به ماموریت خود پایان داد.

شروع ماموریت

فضاپیمای گالیله با هدف مطالعه مشتری و چهار قمر بزرگ آن؛ اروپا، آیو، گانیمد و کالیستو در ۱۸ اکتبر ۱۹۸۹ با کمک شاتل فضایی آتلانتیس به فضا پرتاب شد.

این فضاپیما ابتدا به‌سوی زهره رفت و در بازگشت دوباره از مدار زمین عبور کرد و به سمت سیاره مشتری حرکت کرد.
این کاوشگر پس از شش سال، در دسامبر ۱۹۹۵ به مشتری رسید.

اهداف و دستاوردهای فضاپیمای گالیله

فضاپیمای گالیله در مسیر خود به‌سوی مشتری، با سیارک‌های گاسپرا و آیدا ملاقات کرد و تصاویر جالبی از آن‌ها به زمین ارسال کرد.
گالیله در ادامه سفر خود علاوه بر ثبت تصاویر بی‌نظیر از برخورد دنباله‌دار شومیکر–لوی ۹ به جو مشتری، اطلاعات زیادی از قمرهای آن به‌دست آورد.

عکس‌های گالیله از اقمار مشتری مشخص کرد که زیر سطح یخ‌زده اروپا می‌تواند اقیانوسی وجود داشته باشد و آیو نزدیک‌ترین قمر مشتری، کاملاً فعال و آتشفشانی است.

بخشی از ماموریت این فضاپیما رها کردن یک کاوشگر کوچک هواشناسی را در این سیاره بود تا اندازه‌گیری‌های دقیقی از جو مشتری انجام دهد.
گالیله طی ۱۴ سال ماموریتش، ۳۴ بار دور بزرگ‌ترین سیاره منظومه شمسی گردش کرد.

پایان ماموریت

در سال‌های آخر ماموریت، سوخت پیشران فضاپیما رو به اتمام بود. به همین دلیل هم فضاپیما قادر به حفظ مسیر و ارسال اطلاعات به زمین توسط آنتن فرستنده را نداشت. با تحلیل رفتن قدرت گالیله دانشمندان احتمال دادند که فضاپیما تحت تاثیر جاذبه قمرهای مشتری، امکان دارد به‌سوی اروپا کشیده شده و به آن برخورد کند.

پژوهشگران ناسا می‌ترسیدند که گالیله پیش از پرتاب به باکتری‌های زمینی آلوده شده باشند و حیات در قمرهای مشتری را تهدید کنند. در سه قمر از چهار قمری که فضاپیما به بررسی‌شان پرداخته بود، شواهدی از وجود منابع آب شور در زیر سطح آن‎ها وجود داشت. بنابراین ناسا می‌خواست اطمینان پیدا کند که گالیله تاثیری بر روی قمر‌های مشتری از جمله اروپا، که احتمال می‌رفت پناهگاه زندگی‌ای باشد، نداشته باشد.
آخرین ماموریت گالیله، فرود در مشتری و انهدام خود بود. بنابراین در ۲۱ سپتامبر ۲۰۰۳ به‌سوی مشتری هدایت شد و با برخورد به جو این سیاره آتش گرفت تا به ۱۴ سال ماموریت خود در فضا پایان دهد.

به گفته مدیر برنامه این پروژه، داده‌های سودمندی که فضاپیما تا آخرین لحظه نابودی‌اش به زمین ارسال کرد به اطلاعات ما درباره جو مشتری و حوزه مغناطیسی آن افزود.