امروز در فضا: فضاپیمای کاسینی- هویگنس پرتاب شد

ماموریت ۳.۲۶ میلیارد دلاری کاسینی- هویگنز، ماموریتی مشترک بین ناسا، آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی ایتالیا بود.

فضاپیمای کاسینی- هویگنس

کاسینی چهارمین کاوشگر فضایی است که به سیاره زحل فرستاده شده‌ اما در عین حال اولین کاوشگری است که توانسته به مدار این سیاره برسد. این فضاپیما از سال ۲۰۰۴ که وارد مدار این سیاره شد، مشغول مطالعه و بررسی سیاره و قمرهایش بوده‌ است.

ساخت این کاوشگر از دهه ۸۰ میلادی آغاز شد و طرح آن متشکل از دو بخش مدارگرد کاسینی و فرودگر هویگنس بود که برای فرود روی قمر تیتان برنامه‌ریزی شده‌ بود. نام این دو فضاپیما از دو ستاره‌شناس پر آوازه «جووانی دومنیکو کاسینی» و «کریستیان هویگنس» گرفته شده‌ است.

پرتاب و شروع ماموریت

این فضاپیما در ۱۵ اکتبر ۱۹۹۷ توسط موشک تیتان IVB به فضا پرتاب شد. هفت سال طول کشید تا کاسینی به زحل برسد. این فضاپیما پس از چندین مانور میان سیاره‌ای و عبور از زمین، زهره و مشتری وارد مدار زحل شد.

کاوشگری که حامل آن بود، هوینگس نیز در ۲۵ دسامبر ۲۰۰۴ از کاسینی جدا شد و روی قمر تیتان فرود آمد. کاسینی تا سال ۲۰۱۷ و به مدت ۱۳ سال به مطالعه زحل و قمرهایش پرداخت و اطلاعات هوینگس را نیز به زمین مخابره می‌کرد.

دستاوردها

فرود هوینگس روی قمر تیتان، اولین فرود موفقیت‌آمیز روی قمری دور افتاده محسوب می‌شد. هوینگس با کشف باران، رودخانه و دریاهای قمر تیتان، شبه‌زمینی بودن آن را تایید کرد. کاسینی نیز اطلاعات زیادی درباره حلقه‌های زحل و قمرهایش جمع‌آوری کرد.

طبق این اطلاعات، حلقه‌های زحل فعال و پویا هستند و سازه‌های عمودی نیز در آن وجود دارند.
همچنین قمر انسلادوس توده‌های یخی فعال و اقیانوسی در زیر سطح خود پنهان کرده است. کاسینی از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۱ روی طوفان‌های بزرگ شمالی زحل تحقیق کرد و وجود گردبادهای غول پیکر در دو قطب آن را تایید کرد.

پایان کار کاسینی- هویگنس

۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷ کاوشگر کاسینی بنابر تصمیم ناسا، به درون جو زحل سقوط کرد و بخشی از سیاره‌ای شد که بیش از یک دهه را مشغول مطالعه‌اش بود. علت این تصمیم، جلوگیری از برخورد کاوشگر با قمرهای زحل، به خصوص تیتان و امکان آلودگی یا نابودی هرگونه زیست فرازمینی احتمالی در آن‌ها بود.

با نابودی کاسینی و دریافت آخرین اطلاعات و سیگنال‌های فرستاده شده، این ماموریت شگفت انگیز نیز پایان یافت. ناسا آخرین پرواز کاسینی از کنار تیتان را که هر ماه یک بار اتفاق می‌افتاد، بوسه خداحافظی نامیده است.

علت اصلی بی‌بازگشت بودن کاسینی، وجود بیش از ۶۲ قمر در اطراف زحل است. این پدیده تغییر مسیرهای فراوان کاسینی با سوخت باقی‌مانده‌اش را غیرممکن می‌ساخت.