محققان: فعالیت بدنی زیاد می‌تواند به کاهش پیری تا 9 سال کمک کند

دانشمندان تاکنون نتوانسته‌اند راهکاری قطعی برای جلوگیری از پیری پیدا کنند اما راه‌هایی وجود دارد که می‌توانند سرعت پیری را کاهش دهند. محققان در پژوهشی نشان دادند پیری سلولی و بیولوژیکی در افرادی که فعالیت بدنی بالایی دارند، تا 9 سال کاهش می‌یابد.

براساس گزارش ScienceDaily، محققان دانشگاه بریگم یانگ آمریکا دریافتند فعالیت بدنی می‌تواند سرعت پیری بیولوژیکی شما را تا 9 سال کاهش دهد. «لری تاکر»، استاد حرکت‌شناسی دانشگاه بریگم یانگ، می‌گوید: «اگر شما 40 ساله باشید، به این معنا نیست که از نظر بیولوژیکی نیز 40 ساله‌اید. همه ما افرادی را می‌شناسیم که جوان‌تر از سن واقعی خود به نظر می‌رسند.» او می‌گوید که داشتن فعالیت بدنی می‌تواند به کاهش سرعت پیری بیولوژیکی کمک کند.

تأثیر فعالیت بدنی روی پیری

محققان در پژوهش خود نشان دادند افرادی که دائم فعالیت بدنی بالایی دارند، نسبت به افرادی که کم یا متوسط فعالیت بدنی می‌کنند، تلومرهای طولانی‌تری دارند. تلومرها پوشش انتهایی کروموزوم‌های ما هستند. آنها را می‌توان به ساعت بیولوژیکی تشبیه کرد که به‌شدت با سن همبستگی دارند. هر بار سلولی تکثیر می‌شود، مقدار کمی از انتهای این کلاهک‌ها را از دست می‌دهیم؛ بنابراین، هرچه سن بالاتر می‌رود، تلومرهای ما کوتاه‌تر می‌شوند.

محققان دریافتند تلومرهای بزرگسالانی که فعالیت بدنی زیادی دارند، نسبت به افراد کم‌تحرک، 9 سال جوان‌تر هستند. برای داشتن فعالیت زیاد، در 5 روز هفته، زنان باید روزانه 30 دقیقه و مردان 40 دقیقه بدوند. لری تاکر می‌گوید برای آنکه بیولوژیکی جوان‌تر بمانید، تدوام در ورزش‌کردن مهم است و نه انجام آن در زمانی کوتاه.

در این پژوهش داده‌های 5 هزار و 823 بزرگسال تجزیه‌وتحلیل شد که در آن مقادیر طول تلومر افراد نیز وجود داشت. همچنین مقدار فعالیت‌های بدنی این افراد مشخص شده بود. محققان دریافتند کوتاه‌ترین تلومرها در افراد کم‌تحرک وجود دارند. همچنین تفاوت معناداری در طول تلومر بین افراد کم‌تحرک و دارای تحرک متوسط وجود نداشت.

محققان نمی‌دانند مکانیسم حفظ تلومرها توسط ورزش چگونه است اما تاکر می‌گوید ممکن است ورزش با کاهش التهاب و استرس اکسیداتیو مرتبط باشد. مطالعات قبلی نشان داده‌اند طول تلومر ارتباط نزدیکی با این 2 عامل دارد و مشخص شده است ورزش می‌تواند التهاب و استرس اکسیداتیو را طی زمان سرکوب کند.

یافته‌های پژوهش حاضر در Preventive Medicine منتشر شده است.