بررسی بازی Minecraft Story Mode – Episode One؛ فریب مخاطبان

هیچکس و نه حتی کارکنان خود TellTale فکرش را نمی کردند که این استودیو، انقدر زود به محبوبیت برسد و به یکی از پر کارترین استودیوهای بازی سازی، با در اختیار داشتن برخی از برترین IPهای حال حاضر، بدل شود. هرچند که احتمالا بسیاری از گیمرها، هنگام عرضه ی The Walking Dead با این شرکت آشنا و بعد، شیفته ی بازی ها آن شدند.

البته موفقیت TellTale را به نمی توان به هیچ وجه باد آورده قلمداد کرد و استودیوی مذکور، علاوه بر عرضه ی بازی های موفق و سرگرم کننده، تحولی جدید در سبک ادونچر و ماجرایی پدید آورد. تغییری که سبب شد بسیاری از طرفداران سبک های دیگر به آن جذب شوند و از آن لذت ببرند.

با این همه، تجربه ثابت کرده است که تکرار دائمی فرمول های موفق، در نهایت به بازیسازان و عناوین آن ها آسیب می زند. استودیوی TellTale فرمولی فوق العاده پدید آورد؛ اما این فرمول به قدری تکرار شد و تکرار شد که دیگر جذابیت سابق را ندارد. شاید استفاده از داستان هایی مانند کمیک The Wolf Among Us یا کتاب Game of Thrones توانسته باشد به موفقیت بازی های TellTale کمک کند، اما با عرضه ی بخش داستانی بازی ماینکرفت، پی می بریم که TellTale در نبود داستان جذاب، مشکلات ریشه ای زیادی دارد.

Minecraft Story Mode، عنوان جدید استودیوی TellTale است که مشخصا در اوج نا امیدی و نبود خلاقیت ساخته شده است. عنوانی که سعی دارد خود را به زور در موج هیجان به راه افتاده برای بازی ماینکرفت بگنجاند.

فقط کافی است که سری به وبسایت یوتوب بزنید و نظرات گیمرها را درباره ی بازی بخوانید. حتی طرفداران دوآتشه ی ماینکرفت و TellTale نیز از روند در پیش گرفته شده راضی نیستند. البته شاید هنوز کمی برای اظهار نظر قطعی درباره ی بخش داستانی ماینکرفت زود باشد؛ اما با تجربه ی اپیزود اول، به این نتیجه خواهید رسید که بازی صرفا با جهت کسب درآمد و استفاده از احساسات طرفداران ساخته شده است و هدف دیگری ندارد.

در ادامه ی این بررسی، با دیجیاتو همراه باشید.

ماینکرفت نسبت به سایر بازی های ساخته شده توسط TellTale، تفاوت های چشم گیر دارد. از یک سو، داستان بازی کاملا توسط سازندگان نوشته شده و دیگر به صورت اقتباسی دنبال نمی شود و از سوی دیگر، گیم پلی نیز نسبتا متفاوت است.

داستان ماینکرفت (حداقل در اپیزود اول) روایت پیش پا افتاده ای از 4 قهرمان است که با تشکیل گروهی به نام The Order of Stone، موجودی افسانه ای را از بین می برند و از آن پس، از یک دیگر جدا شده و به سرنوشت نامعلومی دچار می شوند. سال ها بعد، گروهی از دوستان که دیگران آن ها را «بازنده» خطاب می کنند، در پی این هستند که با پیروزی در مسابقه ی ساخت و ساز به نام Endercon، خود را مطرح کرده و با یکی از اعضای گروه The Order of Stone ملاقات کنند. گیمر در نقش جسی، یکی از افراد گروه بازندگان به بازی می پردازد.

داستان بازی در بهترین حالت، کلیشه ای به مثابه داستان های مورد علاقه ی نوجوانان آمریکایی است و مطمئنا، چندان باب طبع بسیاری از افراد نخواهد بود. مشکلی دیگر نیز در این جا دیده می شود که گیم پلی چند ساعته ی اپیزود اول، تنها به یک مقدمه شبیه است و نه تنها کار خاصی در آن انجام نخواهید داد، بلکه داستان نیز درست در لحظه ای که می تواند جذابیت داشته باشد، به پایان می رسد تا خیالتان را راحت کند.

عادت کرده ایم که بازی های TellTale از لحاظ روایت داستان، در بهترین حالت خود باشند و از این بابت باید این استودیو را ستود. اما روایت داستان ماینکرفت با تمام عناوین قبلی متفاوت است. بازی عجله ای برای معرفی خود ندارد و به کندترین شکل ممکن، اجزای داستان را در کنار یک دیگر قرار می دهد.

شاید اگر درباره ی بازی دیگری صحبت می کردیم، این مسئله هیچ مشکلی نداشت و اتفاقا به سود بازی نیز بود. اما در ماینکرفت، سازندگان با هدف هم خوانی گیمر با اتمسفر بازی دست به چنین کاری نزده اند؛ چرا که در مطمئنا اکثریت مخاطبان این بازی با اتمسفر ماینکرفت آشنایی دارند. بلکه به نظر می رسد که کمبود محتوای داستان، عامل اصلی این روایت کند و در پاره ای از اوقات، خسته کننده بوده است.

با تمام این تفاسیر، نمی توان گفت که چندان درگیر داستان ماینکرفت نخواهید شد. مثل تمام بازی های TellTale، پیشبرد داستان و انتخاب دیالوگ ها به گیمر سپرده شده است و می توانید با انتخاب هر یک، در داستان تاثیر بگذارید. و اپیزود اول بازی، با وجود تمام ضعف هایش، لحظه های دوست داشتنی خاص خود را نیز دارد.

هر از چندی، اشارات طنزآمیزی به مسائل مختلف می شود که البته بیش تر آن ها تنها برای خوره های نسخه ی معمولی بازی ماینکرفت جذاب خواهد بود و گروه دیگر گیمرها، چندان با این مسائل طنزآمیز ارتباط برقرار نخواهند کرد. یکی از ضعف های کلی عنوان جدید نیز همین است؛ بازی سعی دارد که حالت به اصطلاح «کژوال» خود را حفظ کند، اما پیاده سازی نسبتا ضعیف و پر اشکال گیم پلی و روایت داستان، در تحقق این امر اختلال ایجاد کرده است.

بدون آن که چیزی از داستان اسپویل شود، باید گفت که در اپیزود اول بازی، برخوردارهای مختلفی با المان های رایج ماینکرفت و موجودات عجیب و غریب آن خواهید داشت. حداقل از این بابت باید به سازندگان آفرین گفت که بدون اتلاف وقت، جذابیت های ماینکرفت را در بازی خود قرار دادند و گیمرها را از این موهبت محروم نساختند.

هر چیزی که در بازی مشاهده می شود، از طراحی محیط و کاراکترها گرفته تا منوی اصلی بازی و لوگوی مربوط به ذخیره سازی، از نسخه ی اصلی ماینکرفت برداشته شده و از این بابت، احساس غریبی نخواهید کرد. گذشته از این که جزییات و انیمیشن کاراکترها کمی طبیعی تر است، هر آن چه که در بازی می بینید و می شنوید، احساس ماینکرفت اصلی را منتقل خواهد کرد.

با این حال، گیم پلی بازی کاملا با ماینکرفت اصلی متفاوت است و تجربه ای دقیقا مشابه بازی های دیگر TellTale ارائه می دهد. گیم پلی متشکل است از انتخاب دیالوگ ها (که برخی از آن ها مستقیما روی وقایع تاثیر می گذارند)، پازل های ساده و تعداد زیادی از لحظات دکمه زنی یا Quick Time Event.

حداقل در اپیزود اول، انتخاب های گیمر چندان انقلابی نیستند و تاثیراتی بزرگ به جای نمی گذارند. تمام چیزهایی که به گیمر مربوط می شود این است که تصمیم بگیرد می خواهد از کدام کاراکتر حمایت کند یا به کدام یک یاری برساند. همه چیز در اپیزود اول کاملا سیاه و سفید است؛ آدم بدها، بد هستند و آدم خوب ها، خوب. البته درست در بخش نهایی اپیزود، داستان از حالت سیاه و سفید خارج می شود و کمی به خاکستری نزدیک می شود؛ بنابراین می توان امیدوار بود که داستان در اپیزودهای بعدی پیچیدگی بیش تری داشته باشد و از فرم حال حاضر خود خارج شود.

اگرچه داستان به کندی هر چه تمام تر پیش می رود، گیم پلی با سرعت بیش تری آغاز می شود و خیلی زود خود را در حال عبور از لحظات دکمه زنی خواهید یافت. برخلاف آن چه که احتمالا تصور کرده اید، در بخش داستانی ماینکرفت چیزی نخواهید ساخت و تمام اعمال مربوط به ساخت و ساز و کارهای مشابه به صورت دکمه زنی دنبال می شود.

البته در صحنه های کوتاهی این قابلیت را خواهید داشت خودتان نیز وارد عمل شوید. برای مثال در بخشی از بازی، کاراکترها نیمه شب و در فضای باز گیر افتاده اند و باید پناهگاهی کوچک بسازید تا از دست موجودات دنیای ماینکرفت در امان بمانند. اما همه چیز در همین حد باقی می ماند و آزادی عمل چندانی ندارید. با این همه، وجود چنین بخش هایی چندان هم بد نیست و حداقل سبب می شود که بازی به حس و حال ماینکرفت نزدیک تر شود.

جمع بندی

بخش داستانی ماینکرفت، یکی از مورد انتظارترین بازی های امسال به شمار می رفت و هنوز این فرصت را دارد که با نام تجاری ماینکرفت، به موفقیت فراوان برسد. اما مشکل اینجاست که ظاهرا بازی دقیقا با هدف استفاده از این نام تجاری ساخته شده و TellTale نیز به جرگه ی بازیسازان پول دوست پیوسته است!

شاید هنوز برای نتیجه گیری درباره ی ماینکرفت زود باشد، اما بازی با هیچ یک از عناوین سابق سازنده ی خود هم خوانی ندارد و بیش تر به یک عنوان جانبی احمقانه شبیه است تا یک اثر جدی و متفاوت. عجله ی بیش از حد سازندگان برای ساخت و استفاده از نام ماینکرفت سبب شده که با عنوانی نخ نما و با کمترین محتویات ممکن طرف باشیم.

حتی مشخص نیست که TellTale چه گروهی از گیمرها را هدف بازی جدید خود قرار داده؛ اگر از طرفداران سفت و سخت ماینکرفت باشید، از محتویات بی کیفیت بخش داستانی زده خواهید شد و اگر با میانکرفت آشنایی زیادی ندارید، در تعامل با اتمسفر و اهداف بازی به مشکل خواهید خورد و خیلی زود، از آن خسته خواهید شد. ماینکرفت با در نظر گیری استانداردهای رایج TellTale، یک اثر معمولی و نه چندان جذاب است که از همین حالا

در مجموع، اپیزود اول بخش داستانی ماینکرفت، تنها قشر کوچکی از گیمرها را راضی خواهد کرد و مابقی، ترجیح خواهند داد که بدون توجه، از کنارش بگذرند. اما فراموش نکنیم که به رسم قدیم، هنوز 4 اپیزود دیگر باقی مانده و می توان امیدوار بود که داستان بازی، درگیرکننده تر از پیش باشد؛ اما مشخص است که ماینکرفت ساخته ی TellTale، از لحاظ گیم پلی، ایراداتی اساسی و بنیادین دارد.