پروژه تانگو، سلاح پنهان گوگل برای واقعیت مجازی

پیش بینی می شود در ماه های آتی خبرهای بسیار خوبی در رابطه با واقعیت مجازی منتشر شوند و در بازه زمانی دوهفته ای از امروز باید خبرهای خوشحال کننده ای در مورد پلی استیشن وی آر به گوشمان برسد.

از طرفی، حالا حدودا چهار سال از زمانی که برای نخستین بار پرده ها از روی آکیلس ریفت کنار رفتند می گذرد و به زودی [یعنی در تاریخ نهم فروردین ماه] این محصول رسما عرضه می گردد.

هدست واقعیت مجازی اچ تی سی با نام وایو نیز که زمان زیادی از معرفی آن نمی گذرد بالاخره وارد بازار خواهد شد و علاقمندان می توانند آن را خریداری نمایند.

این سه دستگاه در واقع معرف هیجان انگیزترین تکنولوژی هایی هستند که ظرف سال های اخیر از سوی شرکت های فعال در این حوزه ارائه گردیده اند. آنها قدرتمندند، تجربه ای فراگیر را در اختیار کاربرانشان قرار می دهند و ممکن است که عاقبت بازی ها و اپلیکیشن هایی برایشان ساخته شود که تجربه ای فراتر از دموهای معمول را در اختیار کاربران خود می گذارند.

و اگر اینها برای شما که از علاقمندان واقعیت مجازی هستید کفایت نمی کنند باید بگوییم که تلفن هوشمند گلکسی اس 7 سامسونگ نیز در ماه آینده عرضه می شود. این دستگاه در واقع جدیدترین تلفن هوشمند غول تکنولوژی کره ای است که سازگاری های لازم را با هدست واقعیت مجازی سامسونگ دارد.

در نتیجه می توان امیدوار بود که ظرف ماه های آتی خبرهای بسیار خوبی در مورد واقعیت مجازی به گوشمان برسند و بهار آغاز خوبی برای انتشار این خبرها خواهد بود.

اما بعد از فروکش کردن موج خبرهای یاد شده، شرکت بزرگ دیگری وارد این عرصه می شود: تقریبا مطمئن هستیم که گوگل می خواهد واقعیت مجازی را در مرکز کنفرانس سالانه توسعه دهندگان خود، Google IO، قرار دهد که طبق برنامه ریزی ها در 29 اردیبهشت ماه برگزار می شود.

موج جدیدی از خبرها با محوریت واقعیت مجازی در راهند

پیش بینی شده که در جریان این کنفرانس، شرکت ساکن مانتین ویو، پای را فراتر از تجربیات اولیه خود با کاردبرد بگذارد و وارد فاز جدیدی از واقعیت مجازی شود.

پرسش مهمی که مطرح می شود این است که آیا محصول گوگل قرار است شبیه به همان هدست های گران قیمت و پیشرفته ای باشد که از سوی رقبای آن ارائه شده اند و حسی مشابه به آنها را ارائه کند یا اینکه هم ردیف با هدست سامسونگ است؛ یعنی با توان کمتر اما قابل حمل تر.

بسیاری بر این باورند که محصول گوگل گجتی در حد میانه خواهد بود، یعنی توانمندی هایی را در خود دارد که پیشتر مشابه شان را در دستگاه های مبتنی بر موبایل ندیده ایم.

این دستگاه البته همچنان از یک تلفن هوشمند برای ارائه امکانات و قابلیت هایش بهره می گیرد و به لحاظ فنی نیز می توان گفت که کم توان تر از هدست های شرکت های دیگر خواهد بود اما در هر حال، این سیگنال را به دیگران می دهد که گوگل همچنان در بازی واقعیت مجازی حضور دارد.

علت آنکه می توان با این سطح از اطمینان در مورد محصول گوگل صحبت کرد این است که سال گذشته و درست قبل از برگزاری کنفرانس توسعه دهندگان IO، برخی از خبرنگاران دموهای مربوط به سیستم تازه ای به نام پروژه تانگو را دیدند که آنها را با قابلیت های خود در جایشان میخکوب کرد.

در یکی از این موارد، خبرنگار ورج نوعی تبلت اندرویدی را به دور صورت خود بست و در اتاقی شروع به راه رفتنکرد که تجربه واقعیت مجازی را برایش به ارمغان می آورد و جالب است بدانید که در این حین خبری از سیستم های کامپیوتری مجزا درون اتاق نبود.

آن تبلت بدون کمک دوربین، به صورت خودکار نقشه ای از اتاقی که این فرد درونش مشغول قدم زدن بود را ترسیم کرد و امکان تجربه یک فضای غیرواقعی شامل یک درخت سفید و سرهای شناور را برایش فراهم نمود.

اما جالب ترین بخش ماجرا این بود که کارکنان گوگل از جمله جانی لی، مدیر پروژه تانگو نیز در آن فضا حضور داشته اند و او می توانسته سرهایشان را در فضای واقعیت مجازی ببیند و آنها نیز متقابلا امکان دیدنش را داشته اند و موقعیت شان در دنیای واقعیت مجازی دقیقا مشابه به دنیای واقعی بوده است. خبرنگار ورج تعریف می کند که به یکی از آن سرها نزدیک شده و دست واقعی اش به شانه واقعی لی برخورد کرده است.

اما پیش از آنکه بیشتر در رابطه با پروژه تانگو بگوییم، بگذارید برخی از جدیدترین خبرهای منتشر شده در مورد حرکت گوگل به سمت واقعیت مجازی را از نظر بگذرانیم.

اولین و مهم ترین نکته اینکه طبق گزارش سایت Recode، گوگل، یک واحد کاملا مجزا را برای واقعیت مجازی ایجاد کرده است. مدیریت این واحد را کلی باور بر عهده دارد که پیشتر سمت معاونت واقعیت مجازی را در اختیار داشته.

باور تا قبل از کسب این سمت، واحد اپلیکیشن های گوگل را مدیریت می کرده و همزمان بر کاردبرد گوگل و برخی تجربیات واقعیت مجازی درون این شرکت نیز نظارت داشته.

او همزمان روی پروژه دیگری به نام جامپ کار می کند که در واقع نوعی طرح اپن سورس واقعیت مجازی دوربین-پایه است که با پلتفرم محاسبات ابری گوگل کار می کند و ویدئوهای 360 درجه برجسته را ایجاد می کند و به حق یکی از فراگیرترین تجربیات واقعیت مجازی را در اختیار کاربران خود قرار می دهد.

حالا باوِر که به اعتقاد برگن یکی از باهوش ترین و دوست داشتنی ترین مدیران درون گوگل محسوب می شود تمام توجه و اهتمام خود را صرف واقعیت مجازی کرده و تیم کاملی را برای کار کردن روی این حوزه انتخاب نموده است.

اما قطعه بعدی در پازل واقعیت مجازی گوگل چندی پیش در گزارش فایننشال تایمز برملا شد. این نشریه گزارش داد که گوگل قصد دارد چیزی شبیه به Gear VR را ارائه نماید اما محصول آن از «حسگرها و لنزهای بهتری بهره می برد و بدنه پلاستیکی محکم تری برایش در نظر گرفته شده است.»

همچنین انتظار می رود که گوگل توانمندی های واقعیت مجازی را در داخل نسخه آتی اندروید نیز در نظر بگیرد تا از این طریق بتواند بالاترین بهره را از توان پردازشی موبایل های مبتنی بر این سیستم عامل و ایجاد تجربیات بهتر ببرد.

واقعیت مجازی مبتنی بر موبایل یک مشکل جدی دارد

همه اینها فوق العاده به نظر می آیند اما مشکل اینجاست که واقعیت مجازی موبایلی و بدون اتصال به دستگاه های دیگر، یک مشکل جدی دارد. Gear VR و کاردبرد گوگل می توانند فرایند حرکت سر شما را با استفاده از یک ژیروسکوپ و قطب نما دنبال نمایند اما آن حسگرها زیاد هم دقیق نیستند.

مهم تر از همه اینکه آنها نمی توانند موقعیت سر را درون فضا تشخیص دهند. همین تشخیص موقعیت سر در فضا کاری است که از عهده هدست هایی نظیر ریفت و وایو بر می آید و باعث می شود که تجربه ای فراگیرتر را در اختیار کاربران خود قرار دهند، کاربر نیز قادر است به این سو و آن سو برود و حرکاتی را داشته باشد که دقیقا برای دنیای واقعیت مجازی ترسیم شده اند.

اما آن هدست های پیشرفته مشکل یاد شده را به لطف یک دوربین خارجی یا تعدادی لیزر حل می کنند که در داخل اتاق نصب خواهند شد. این ابزارها می تواند نقطه های کوچک روی هدست و همچنین کنترلرها را دنبال نموده و موقعیت شان در فضا را تشخیص دهند.

این شیوه دنبال کردن «خارج-درون» نام دارد و تا به امروز بهترین و دقیق ترین روش برای اطمینان از همخوانی داشتن فعالیت های صورت گرفته در واقعیت و واقعیت مجازی به شمار می رود.

اما کاربرد این دوربین ها یعنی استفاده از سخت افزار بیشتر و انجام اقدامات بیشتر برای پیکره بندی شان و این نیز دست آخر بدان معنا خواهد بود که می توانید از هدست خود صرفا در اتاقی استفاده نمایید که تجهیزات وابسته به آن را میزبانی می کند.

در نتیجه بهتر است هدستی ساخته شود که می تواند عمل دنبال کردن موقعیت را به خودی خود انجام دهد و این کار را به صورت «داخل-بیرون» صورت دهد. به این ترتیب، دیگر نیازی هم به سخت افزار اضافه نخواهد بود و می توانید از آن در هر اتاقی که می خواهید بهره بگیرید و صرفا محدود به اتاق حاوی تجهیزات و امکانات جانبی نخواهید بود.

تا به امروز متاسفانه سخت افزاری که توانایی انجام این کار را داشته باشد برای مشتریان و مصرف کنندگان ساخته نشده است. پنج ماه پیش، پالمر لاکی، بنیانگذار آکیلس در سایت ردیت اعلام داشت: دنبال کردن درون-بیرون در واقعیت مجازی فعلا امکان پیاده سازی روی دستگاه های موبایل را ندارد.»

اما این گفته کاملا هم نمی تواند درست باشد. پروژه تانگویی که در ابتدای مطلب به آن اشاره شد، صرفا به خاطر قابلیت دنبال کنندگی درون-بیرون خود موثر بود. تجربیات گوگل در زمینه واقعیت های مجازی و افزوده در حدی است که به آن امکان می دهد دستگاهی با قابلیت تشخیص موقعیت خود در فضا با استفاده از دوربین و تعدادی حسگر بسازد.

این دستگاه می تواند نقشه یک اتاق و لوازم موجود در آن را تشخیص دهد و مهم تر از همه اینکه از موقعیت خود نسبت به آن چیزها نیز آگاه است و جالب تر اینکه برای این منظور نیازی به دوربین های بیرونی یا داده های پیش فرض ندارد.

شاید سیستم طراحی شده توسط گوگل همسطح استانداردهای مد نظر لاکی در مورد دنبال کردن درون-بیرون نباشد اما در نوع خود اغوا کننده و قابل تامل است.

با در نظر داشتن همین مسائل، گفته می شود منظور فایننشال تایمز از «حسگرهای قوی تر» همان هایی است که در پروژه تانگو به خدمت گرفته شده اند. تا به امروز، گوگل توانمندی های واقعیت مجازی پروژه تانگو را آنچنان که باید به مخاطبانش معرفی نکرده و بخش اعظمی از آنچه دیده ایم روی واقعیت افزوده استوار بوده که امکان ترسیم نقشه از محیط های بسته و حرکت در آن را برای کاربران فراهم می کرد.

اما شاید توانمندی های واقعیت مجازی پروژه تانگو از نقشه نگاری درون فضای بسته نیز بیشتر باشند.

لی اظهار داشته بود که گوگل قصد دارد آن حسگرها را همچون جی پی اس و قطب نما به قطعه ای همیشگی و جدایی ناپذیر در تلفن های همراه بدل نماید. این روزها دیگر حتی تصور خرید یک اسمارت فون بدون جی پی اس هم در ذهن کاربران موبایل نمی گنجد و لی نیز با گفتن همین جمله ابراز امیدواری کرده که همین اتفاق در مورد تانگو بیافتد و استفاده از آن به این سطح از گستردگی برسد.

تا به امروز تنها نمونه های اولیه ای از چند تلفن همراه (شامل لنوو و کوالکام) به صورت مستقیم از تانگو پشتیبانی کرده اند. لذا اینکه گوگل منتظر است تا قبل از پیشرفت واقعیت مجازی و همه گیری آن، استفاده از آن حسگرها درون تلفن های هوشمند اندرویدی به محبوبیت برسد، از دیدگاه بسیاری نوعی استراتژی نادرست به شمار می رود.

از طرفی تولید هدستی که همزمان مستقل بوده و نیازی به تلفن های همراه نداشته باشد و در عین حال توانمندی های این دستگاه را با خود به ارمغان بیاورد نیز ایده خوبی به نظر می آید و این دقیقا همان کاری است که وال استریت ژورنال گزارش داده گوگل مشغول انجامش است (هرچند که این اتفاق احتمالا امسال نمی افتد و به نطر نمی آید که نکسوس های آینده نیز چنین قابلیتی داشته باشند).

در پایان لازم است اضافه نماییم که تمامی اینها در حد حدس و گمان هستند و گوگل نیز از اظهار نظر در این باره خودداری کرده است اما اگر قطعات مختلف این پازل را کنار هم قرار دهید به نتیجه مشابهی خواهید رسید.

به لحاظ استراتژیک هم باید بگوییم که اگر گوگل محصول خود را از Gear VR متمایز نکند نمی تواند آنچنان که باید مخاطبان را به خود جلب نماید. محصول سامسونگ حالا مدتی است که وارد بازار شده و مجموعه خوبی از اپ ها و بازی ها برایش ساخته شده اند.

هدست گوگل از طرف دیگر باید با هدست های ریفت، وایو و پلی استیشن وی آر رقابت کند و بتواند همان قابلیت های موقعیت یابی هدست های یاد شده را داشته باشد و همزمان نیازی به اتصالش به کامپیوتر نباشد که این، مساله ای بسیار مهم است.

گوگل کلیه تکنولوژی های مورد نیاز برای ارائه یک محصول فوق العاده در حوزه واقعیت مجازی را دارد.

در هر حال، اگر ماجراهای چندماه اخیر را کنار هم قرار دهید بر شما نیز روشن میشود که گوگل قصد دارد در جریان کنفرانس توسعه دهندگان خود چنین سیستمی را رونمایی کند. Google IO کنفرانسی برای توسعه دهندگان است و گوگل باید به توسعه دهندگان یاد دهد که چطور از این هدست استفاده نمایند.

سال گذشته وقتی خبرنگاران از باور سوال کردند که چرا کاردبرد همچمنان در مرحله تجربه و آزمایش است و گوگل چه زمانی می خواهد به صورت جدی وارد عرصه واقعیت مجازی شود، وی پاسخ داد که کاردبرد صرفا قطره ای از دریای سرمایه گذاری گوگل دراین زمینه است و کارهای زیادی پشت پرده در دست انجام هستند.