نگاهی به Oculus Rift و بررسی آینده هدست های واقعیت مجازی

دنیای فناوری، خصوصا بخش سرگرمی های دیجیتال، هر چند سال یک بار پوست می اندازد و چهره عوض می کند. گاه سخت افزارهای قدیمی به روز می شوند و گاه فناوری کاملا نوینی پا به عرضه ظهور می گذارد.

تاریخچه دنیای تکنولوژی را که مروری سریع کنیم، متوجه می شویم از یک سده ی گذشته تاکنون، هر چند سال یک بار، چه محصولاتی وارد جریان زندگی مردم شده اند. مسلما مردم در دهه های گذشته عمده ابزارهایی که امروز از آن ها استفاده می کنیم را در خواب خود هم نمی دیدند.

شرکت های بزرگ دنیای فناوری نیز حالا سعی دارند با ارائه محصولی جدید، تب و تابی نو به جان خریداران بیاندازند و واقعیت مجازی یکی از اولین انتخاب های ممکن است. آنچه اکنون در حال رخ دادن است، عرضه فناوری در زمان مناسب بوده و نوابغ این حوزه به خوبی نسبت به جریان رو به رشدی که مشاهده می شود واقف اند.

بیهوده نیست که مارک زاکربرگ میلیون ها دلار از سرمایه شرکت محبوب اش را صرف خرید یکی از ستارگان دنیای واقعیت مجازی می کند و از سر اجبار نیست که سونی به فکر ساخت PlayStation VR می افتد.

این ها زمینه های جدید برای کسب درآمد هستند و مردم قرار است به زودی عاشق اش شوند و در حالی که هدست روی سر گذاشته اند، ده ها دلار برای محتوایش هزینه کنند. در این مطلب قصد داریم تا با نیم نگاهی به کیت توسعه شماره 2 هدست واقعیت مجازی آکیلس ریفت، اندکی از تجربه راه اندازی و کار با آن برای تان بگوییم و اندکی نسبت به آینده امیدوارتان کنیم.

در ادامه با دیجیاتو همراه باشید.

کیت توسعه ورژن شماره 2 آکیلس ریفت

به طور کلی همه ما یک بار حداقل واقعیت مجازی را در فرم های مختلف تجربه کرده ایم. از دوربین های ساده ای که روی چشمان مان قرار می دادیم و تصاویرشان تغییر می کرد گرفته تا ورژن های ساده گوگل کاردبورد که قیمتی ناچیز دارند.

در حقیقت، تجربه های ساده ای که ما محو تماشای شان می شدیم، همگی به نوعی سعی بر در هم آمیختن دنیای واقعی و مجازی هستند. پس از دهه ها تلاش و تحقیق، حالا زمان آن رسیده تا بهره وری نسبتا قابل قبولی از این فناوری داشته باشیم.

نمایشگر OLED در نظر گرفته شده برای ورژن دوم آکیلس ریفت نسبت به کیت توسعه شماره یک ارتقا یافته و رزولوشن 960 در 1080 را روی هر چشم ارائه می دهد. نرخ رفرش نیز بهبود یافته تا حس سرگیجه و تهوع نیز کاهش یابد.

درون جعبه، علاوه بر هدست و بندهای متصل به آن، آداپتور با تبدیل های مختلف، ردیاب مکانی (چیزی همانند وبکم که روی مانیتور قرار می گیرد)، لنزهای جایگزین و چندین کابل قرار دارد که هر کدام به نحوی در حین راه اندازی به کار می آیند.

پس از نصب نرم افزار مخصوص کیت توسعه و ران تایم، چندین مرحله را براساس راهنمای ارائه شده باید بپیمایید تا نصب آکیلس روی کامپیوترتان به درستی انجام پذیرد. مراحل را که طی کنید، می توانید حالا هر محتوای آماده ای را مورد تست قرار دهید، چه بازی های ویدیویی و چه دموها و ویدیوهای کوتاه.

ردیابی که پیش تر در یک محل مناسب، مثل بالای مانیتور نصب کرده اید حالا می تواند حرکات سر را دنبال کند اما عمده ی کار را سنسورهای درون هدست انجام می دهند و با سیم های متصل به پی سی منتقل می کنند. باید توجه داشت که ورژن نهایی چنین سیم های ضخیم و بلندی را به همراه نخواهد داشت.

به محض قرارگیری هدست روی سر و نمایش تصویر روی آن، می توانید چشمان خود را با لنزها تطابق دهید. دو پیچی که در سمت چپ و راست دستگاه قرار گرفته، فاصله لنزها را از صورت کم یا زیاد می کند و خوشبختانه فاصله خوبی هم برای بینی در نظر گرفته شده. از همه مهم تر، برخلاف تجربه های چند ده هزار تومانی، آکیلس ریفت قرار نیست هیچگونه خراشی روی بینی و صورت شما ایجاد کند.

فوم نرمی، سرتاسر صورت را می پوشاند و در فواصل خاصی از هدست، توری های مشبک قرار داده شده تا تهویه صورت پذیرد و پس از برداشتن دستگاه از روی صورت، برافروخته به نظر نرسید. با این حال باید دید ورژن نهایی تا چه حد می تواند این مسئله را برای کاربران قابل تحمل تر سازد.

بگذارید به یک سوال مهم پاسخ دهیم: آیا آکیلس ریفت سبب سرگیجه و ناخوشی خواهد شد؟ پاسخ به این سوال نیاز به اندکی واکاوی مسائل مختلف دارد. به طور کل، تکنولوژی واقعیت مجازی به گونه ای عمل می کند که ناخودآگاه احساسی متفاوت را در پی خواهد داشت.

فرامین صادر شده از سوی چشم برای مغز تازگی دارد و در اولین تجربه جدی و باکیفیت خود متوجه خواهید شد که واکنش بدن و سیستم عصبی تان نسبت به نمایشگری تا این حد نزدیک به چشم چگونه خواهد بود. اما دو فاکتور اصلی قادرند این ناخوشی را به حداقل میزان ممکن برسانند، به حدی که اصلا قابل توجه نباشد.

مورد اول، کیفیت لنزها و نمایشگر، فاصله شان با چشم و به طور کلی سخت افزار و طراحی هدست است. فراموش نکنید که یک دستگاه سنگین را روی سر خود بسته اید و همین مسئله اندکی سیستم تعادل بدن را با چالش مواجه می کند که همواره در لحظات اول برای تان تازگی خواهد داشت اما پس از چند دقیقه که هدست را روی سر دارید، این مسئله رو به فراموشی می رود.

هدست هایی نظیر آکیلس ریفت، نمایشگری آماده دارند و جهت قرارگیری لنزها در برابر آن کاملا بهینه است، بنابراین همانند تجربه گوگل کاردبورد با تلفن های همراه مختلف دچار مشکل نخواهید شد. باید توجه داشته باشید که ممکن است لنزها و نمایشگر ساعت ها در برابر چشم شما قرار داشته باشند، بنابراین استفاده از گزینه های ارزان قیمت قطعا آزار دهنده خواهد بود.

در حقیقت، هر چه بیشتر بابت سخت افزار هدست های واقعیت مجازی بپردازید، علاوه بر طراحی بهتر و تکنولوژی های بیشتر، کیفیت مناسب تری هم دریافت خواهید نمود. به همین سبب، پالمر لاکی، موسس آکیلس می گوید که به دنبال خرید آکیلس با قیمتی کمتر از 350 دلار نباشید.

بنابراین، اگر قصد خرید این فناوری را دارید، زمان ورود هدست ها به بازار، بررسی های تخصصی به عمل آمده روی سخت افزار دستگاه ها را دنبال کنید تا پس از خرج صدها دلار، از خرید خود پشیمان نباشید.

مورد دوم، توسعه دهندگان نرم افزارها هستند. یک هدست هر چه قدر هم که از لحاظ سخت افزاری قدرتمند و یکه تاز باشد، اگر توسعه دهنده ناکارآمدی یک محصول نرم افزاری بی کیفیت برای آن بسازد، تمام معادلات را به هم می ریزد.

همانطور که یک دموی جذاب می تواند نفس را در سینه تان حبس کند، یک دموی بی کیفیت هم می تواند سر دردی عجیب به همراه داشته باشد و شما را نسبت به آینده تکنولوژی های پوشیدنی ناامید سازد.

به طور کل، نه هدست های واقعیت مجازی و نه نرم افزارهای درجه یک تولید شده برای آن سبب آزار فیزیکی نخواهند شد و اگر تجربه ناخوشایندی کسب کرده اید، بدون شک نشات گرفته از دو مورد فوق است.

اما آیا ورژن دوم کیت توسعه آکیلس ریفت هم از استانداردها پیروی می کند؟ تقریبا بله. نسبت به ورژن ابتدایی، این دستگاه از فناوری های بهتری بهره می برد و در مجموع تجربه دلچسب تری ارائه می دهد اما در ورژن نهایی ریفت، کیفیت نمایشگر و لنزها تغییرات بسیاری به همراه خواهد داشت. تصویر زیر، برگرفته از وبسایت رسمی آکیلس است که طراحی نهایی ریفت را از روبرو به نمایش می گذارد.

نه تنها ظاهر هدست، بلکه محتویات درون آن هم تغییرات گسترده ای خواهند داشت. در حال حاضر یک پورت برای اضافه کردن وسیله های جانبی روی کیت توسعه شماره دو قرار دارد اما در ورژن نهایی شاهد در نظر گرفتن هدست هایی مخصوص هستیم که دقیقا روی گوش قرار می گیرند.

دکمه روشن و خاموش نیز از بالا به قسمت پایینی منتقل شده و خوش بختانه دیگر خبری از انبوه سیم هایی که از روی سر به پشت پی سی منتقل می شوند نیست. تجربه آکیلس ریفت بدون سیم در حال حاضر روی ورژن های کیت توسعه امکان پذیر نیست اما به هر صورت ریفت بدون سیم چنین ظاهری خواهد داشت:

پس از روی سر گذاشتن هدست، باید سیم ها را از بند بالایی منتقل نموده و به پشت تان انتقال دهید تا حین تکان دادن سر خود دچار مشکل نشوید. توجه داشته باشید که با در نظر گرفتن سایز جمجمه، تنظیم بندها برای هر شخصی می تواند متفاوت باشد و پیش از استفاده، حتما دستگاه را روی باید روی سر خود تنظیم کنید.

جمع بندی

تجربه کار با هدست واقعیت مجازی آکیلس ریفت در مرحله ای که هنوز آماده بهره برداری کامل نیست، به شدت شگفت انگیز، دوست داشتنی و اطمینان بخش است. تصور کنید در کنار میز کار و تفریح تان، علاوه بر کنسول ها و ابزارهای دیگر، حالا یک گزینه دیگر هم دارید و محتوای بسیاری را می توانید با آن تماشا کنید.

از بازی های قدیمی که یک بار تمام شان کرده اید گرفته تا ویدیوهای جدیدی که به کرات در شبکه های اجتماعی نظیر فیسبوک دیده می شود، می توانید یوتوب را باز کنید و هر چه ویدیو 360 درجه ساخته شده را این بار از منظری متفاوت نگاه کنید. این ها صرفا دلخوشی های یک گیک پس از دستیابی به تکنولوژی ای نایاب نیست، این آینده است، آینده دنیای تکنولوژی و سرگرمی.

چهره بازار لوازم الکترونیکی به زودی دستخوش تغییر فراوانی خواهد شد و طی روندی چند ساله، می توان در هر خانه ای یک هدست باکیفیت یافت. برخی برند خوش نام پلی استیشن را می پسندند و روی هدست واقعیت مجازی PlayStation VR سرمایه گذاری می کنند و برخی دیگر هم به پشتوانه نام فیسبوک، آکیلس ریفت را بر می گزینند.

گزینه سوم نیز احتمالا انتخاب عمده ی پی سی گیمرها خواهد بود: HTC Vive با تکنولوژی ها منحصر به فرد جانبی که قیمت آن را به نسبت رقبایش بالاتر نگاه خواهد داشت.

به هر صورت، زمانی می توان از خرید یک تکنولوژی جدید مطمئن شد که کاملا فراگیر شده باشد. قطعا تا پیش از امتحان کردن آکیلس ریفت یا هر هدست دیگری، احتمالا هزینه ای چند صد دلاری را پرداخت نخواهید کرد اما به محض تجربه چند دموی ساده و بی آلایش، از شدت هیجان نفس تان بند خواهد آمد.

چه حالا و چه تا چند سال آینده، VR تجربه ای گران قیمت قلمداد خواهد شد و با توجه به اینکه اکنون محتوای چندانی برای تماشا روی آن وجود ندارد، باید منتظر موج اول انتشار نرم افزارها ماند.

فناوری نوین واقعیت مجازی مسیری کوتاه تا رسیدن به موفقیت را پیش رو دارد و با وجود حمایت های فیسبوک، والو و سونی به زودی شاهد فراگیر شدن آن خواهیم بود.