آب داغ در سطح یکی از ماه های زحل جریان دارد

انسلادوس، ششمین ماه بزرگ زحل است. اولین بار این ماه در سال 1789 توسط ویلیام هرشل کشف شد اما تا زمانی که دو سفینه Voyager از کنار آن در دهه 80 میلادی نگذشتند، دانشمندان اطلاعات زیادی از آن نداشتند.

اما تحقیق و توسعه برای یافتن زندگی و حیات در منظومه شمسی همچنان ادامه دارد. مریخ و یکی از ماه های مشتری پیش تر مورد بررسی قرار گرفته بودند و علائمی از وجود آب در آن ها مشاهده شد اما حالا نوبت به کره ای جدید رسیده.

در ادامه با دیجیاتو همراه باشید.

نشریه Nature اخیرا کاندیدای دیگری برای حضور حیات در منظومه شمسی را انتخاب کرده که البته به نظر می آید بسیار به هدف نزدیک تر باشد. به نظر می رسد که انسلادوس، ماه یخی زحل، سیستم هیدروترمال یا گرمابی فعالی داشته باشد.

از سال 2005 که Cassini، نقطه های یخ فشان بزرگ را در قطب جنوبی این ماه مشاهده کرد، گمانه زنی ها بر سر وجود زندگی در این سیاره بالا گرفت. با توجه به اینکه آن زمان اطلاعات کاملی از چگونگی اتصال این آبفشان های بزرگ به اقیانوس زیر سطحی احتمالی وجود نداشت، دانشمندان حرف زیادی برای گفتن نداشتند.

سطح یخی این ماه 25 مایل، یا حدودا 40 کیلومتر ضخامت دارد و شواهد متقنی وجود نداشت که از فعالیت های گرمابی در سطح این کره به ما اطلاعاتی بدهد.

اخیرا تیمی از دانشگاه کلرادو، به کمک سفینه Cassini، ذرات بسیار ریز 2 تا 8 نانومتری را پیدا کرده اند که به اعتقاد آن ها، به وسیله فشاری که در سطح کره وجود دارد به بیرون پرتاب شده اند. ذرات از منظر مواد سیلیکونی بسیار غنی اند و بسیار شبیه موادی مثل شن و کوارتز هستند که ما در سطح زمین می توانیم پیدا کنیم. همه این مواد توسط پروسه های گرمابی تولید می شوند.

وجود چنین ذراتی تنها به این معناست که سیستم هیدروترمال انسلادوس کاملا فعال است. پروسه گرمابی اینگونه آغاز می شود. کشش گرانشی زحل به ماه این اجازه را می دهد که اقیانوس زیر سطحی انسلادوس تا دمای 90 درجه سلسیوس یا حدود 200 درجه فارنهایت گرم شود.

در این دما، بسیاری از مواد معدنی که در اعماق انسلادوس هستند در آب حل می شوند. در راه رسیدن به سطح کره، آب خنک می شود و مواد معدنی در قطعات یخی بزرگ با فشار بالا به بیرون از سطح کره پرتاب می شوند. در حین خروج قطعات از جو انسلادوس، یخ ها کم کم بخار می شوند و تکه های غنی از سیلوکون در فضا پخش می شوند. اینجاست که دانشمندان با استفاده از تحلیل گر ذرات و غبار Cassini وارد عمل شده و مواد را شناسایی می کنند.

فرانک پاستربرگ، یکی از محققین این پروژه می گوید که آن ها 4 سال از زمان خود را صرف پژوهش کرده اند. هر بار که اطلاعات بیشتری پیدا می شد، منجر به یافتن موارد جدیدی می گشت و نیاز به مطالعه بیشتر بود. پاستربرگ، دانشمندی دانشگاه هایدلبرگ آلمان است که با دستگاه تحلیل گر ذرات Cassini کار می کند و در ارائه این پژوهش نقش به سزایی داشته.

این خبر هم شگفت انگیز است و هم مهم. چرا که بسیاری از دانشمندان معتقدند دریچه های گرمابی در نهایت به حیات منجر شده اند. پیش از این تحقیق، ما می دانستیم که انسلادوس در زیر پوشش یخی خود آب به صورت مایع داشته اما حالا این را می دانیم که این آب گرم می شود و مواد معدنی در آن حل شده اند.

این چند موردی که گفتیم، ساده ترین نیازها برای وجود حیات در سطح یک کره هستند و از این منظر، احتمالا انسلادوس در آینده ای نزدیک به ماه محبوب دانشمندان تبدیل خواهد شد.