گزارش دیجیاتو از استارتاپ ویکند دانشگاه علم و صنعت

آخر هفته ها عمدتا زمان مناسبی خواهد بود تا دانشجویان، صاحبین ایده و فن کنار هم جمع شده و دانش خود را در اختیار یکدیگر بگذارند. در این مسیر می آموزند که چگونه باید ایده ای را بپرورانند و آن را تجاری سازی کنند.

اغلب اوقات تیم ها پس از 3 روز نفس گیر کار و تلاش، با کوله باری از دانش به خانه های خود باز می گردند و گاهی هم پیش می آید که از دل یک استارتاپ ویکند، پروژه ای بزرگ آغاز می شود. شرکت کنندگان می آموزند که چگونه کار تیمی انجام دهند و طی مدت برگزاری، افراد با استعدادی را پیدا می کنند تا همکاری های بیشتر برای شان ممکن شود.

استارتاپ ویکند دانشگاه علم و صنعت در ارتباط با بازی های ویدیویی است و علاقه مندان به این مدیوم، دور هم جمع شده اند تا ایده های شان را مطرح کرده و یا هنر و دانش شان را در اختیار تیم های دیگر قرار دهند.

در ادامه با دیجیاتو همراه باشید تا نگاهی کوتاه داشته باشیم بر ایده ها و روند کلی برگزاری استارتاپ ویکند بازی در دانشگاه علم و صنعت.

«ازدواج» نام یکی از ایده های مطرح شده بود. یک بازی پازل که هدف آن رسیدن به ازدواج است. همانطور که از نامش پیداست، بازی باید دو کاراکتر زن و مرد داشته باشد و این دو در کنار هم به حل مشکلات خود بپردازند اما بحث اصلی اینجاست که برخلاف دیگر بازی های پازل که کاراکتر ها در محیط پخش می شوند تا معمایی را حل کنند، کاراکترهای این بازی باید دوشادوش یکدیگر مبارزه کرده و مشکلات سر راه شان را بردارند.

یا برای مثال ایده ای دیگر با نام «هیستوری دیفنس»، قصد ایجاد تغییر در سبک دفاع از برج را دارد. تیم هیستوری دیفنس می گویند که با اضافه کردن یک کاراکتر قابل کنترل به بازی، نوآوری خاصی در آن ایجاد خواهد شد.

بازیکن ها در سبک دفاع از برج، استراتژی های دفاعی خود را در صفحه ای می چینند و آماده حمله موج های دشمن می شوند. اما در هیستوری دیفنس، علاوه بر این مورد، یک کاراکتر هم در حین حملات با قابلیت های متنوع قابل کنترل خواهد بود.

شاید ایده ای انقلابی نباشد اما نوآوری در کنار کیفیت کار مناسب، می تواند در آینده منجر به محصولی درجه یک شود. تیم هیستوری دیفنس امید داشتند که پس از استارتاپ ویکند بتوانند کنار هم جمع شده و این ایده را تجاری سازی کنند.

شب اول، زمانی که ایده ها مطرح شد، برخی شرکت کنندگان توضیحات جالبی از طرح خود ارائه می دادند اما فردای همان روز زمانی که به تیم ها سر می زدیم، ایده به طور کلی عوض شده بود! برای مثال، تیم «افسانه حسن کچل»، از یک بازی اکشن سه بعدی، به یک رانر دوبعدی موزیکال رسید. طراح و ایده پرداز پروژه حتی داستانی چند ده صفحه ای برای بازی اش تنظیم کرده بود اما نتیجه کار تیمی و تجربه داوران این بود که بهتر است به سراغ طرحی ساده تر بروند.

نکته جالب در مورد تمامی تیم ها، فعالیت افرادی بود که قصد تجاری سازی عناوین را داشتند. در حالی که بسیاری از ایده پردازان، توسعه دهندگان و طراحان هنری هیچ ایده ای برای فروش و معرفی بازی خود نداشتند، افرادی که در بخش کسب و کار فعالیت داشتند، طرح های خود را در اختیار آن ها قرار می دادند. از ایجاد صفحه اینستاگرام گرفته تا مطرح کردن انواع شیوه های درآمدزایی.

در روز اول، مشاوره های لازم بیان شد و افراد مختلف از تجربه های شکست خورده استارتاپی خود گفتند. عمده دلیل این شکست ها، خلا کار تیمی بود و در میان 10 تیم حاضر در این استارتاپ ویکند، گاهی اوقات مشاهده می شد که هماهنگی به قدر کافی وجود ندارد.

مربیان در طول روز، مرتب به تیم ها سر می زدند و به نیازهای شان پاسخ می گفتند تا سرعت عمل بالاتر رود. اما با این حال به نظر می رسید که شرکت کنندگان از تلنگرهایی که مربیان به برخی تیم ها می زدند ناراضی بودند. به اعتقاد آن ها، صحبت های ناامید کننده برخی مربیان، روحیه تیم را از بین می برد و سودی به حال شان ندارد.

ناگفته نماند که این اولین دوره از استارتاپ ویکندهای ایرانی برای بازی های ویدیویی بود و طبیعتا انتظار می رفت که طرح های پخته، کارآمد و نوآورانه کمتر به چشم برسد.

این مسئله را نیز باید مد نظر داشت که تعداد اندکی از تولیدکنندگان بازی در داخل ایران اخیرا به موفقیتی قابل ستایش دست یافته اند و تا رسیدن به کیفیت و استاندارد جهانی، هنوز راه طویلی پیش رو داریم. از همین رو انتظار نمی رود که در بطن این جریان، جوشش خاصی یافت و استارتاپ ویکند بازی، با دیگر استارتاپ ویکندهای ایران قابل مقایسه و رقابت باشد.

در گام اول، آموزش کار تیمی و شبکه ای به شرکت کنندگان اهمیت بسیار بالایی دارد و پس از آن می توان به بلوغ ایده ها و مصمم بودن در اجرا فکر کرد.