بررسی دیجیاتو: مقایسه تلویزیون های خمیده ال جی و سامسونگ

سالها پیش با همه گیر شدن خرید و استفاده از تلویزیون تقریبا در هر منزلی دستگاهی جا گیر و با صفحه ای محدب از شیشه، یافت می شد که وظیفه اصلی آن سرگرم کردن استفاده کنندگانش بود. اولین جهش تکنولوژیک برای این دستگاه ها قابلیت پخش تصاویر رنگی بجای دو رنگ سیاه و سفید بود. به جرات می توان ادعا کرد که غیر از اضافه شدن قابلیت ریموت کنترل و صاف شدن سطح نمایشگر این یاران قدیمی، تغییر مشهودی در آن ها تا اوایل قرن بیستم دیده نشد.

اوایل قرن بیستم مصادف با ظهور تلویزیون های پلاسما و ال سی دی بوده و به واسطه زیبایی ظاهری، کیفیت بهتر تصویر، استفاده از امکانات دیجیتالی و مصرف انرژی بهینه، خریداران برای ارتقا تلویزیون خود مجاب شده و بدینوسیله آمار فروش بالای این گجت های محبوب و البته گران قیمت رقم خورد.

اما از اوایل سال ۲۰۰۵ میزان فروش انواع تلویزیون افت بی سابقه ای را تجربه کرد. علت آن هم روشن بود. خریداران دلیلی برای تهیه تلویزیون جدید نمی دیدند. درست درهمین مقطع بود که سازندگان به تکاپوی بیشتر پرداخته و سعی کردند تا هر سال امکانی جدید را به تلویزیون های تولیدی خود اضافه کنند.

اوایل بحث تلویزیون های HD داغ بود و کمی بعد FULL HD بود که بر سر زبان ها افتاد. سپس تلویزیون های 3D آمدند تا صنعت سینماهای خانگی را متحول کنند، اما آرام آرام به فراموشی سپرده شدند؛ آخر کمتر کسی علاقه به استفاده از عینک و اتاق نسبتا کم نور نشان می داد. گویی این تکنولوژی برای افراد منزوی طراحی شده بود. بمب 4K نیز نتوانست مردم را به خرید مجاب کند. قیف بود ولی قیر نبود. حتی هنوز هم محتوی 4K دست نیافتنی است.

و حالا تلویزیون های خمیده وارد شده اند. دو شرکت ال جی و سامسونگ حساب ویژه ای بر روی فروش این نوع تلویزیون باز کرده و به سرعت در حال بهبود و عرضه انواع تلویزیون های خمیده به بازار مصرف هستند.

یک عدد از تلویزیون های خمیده ال جی مدل 55EA9700 و یک دستگاه تلویزیون خمیده سامسونگ مدل UA55HUC9990WS در اختیار دیجیاتو برای مقایسه قرار گرفته اند. با هم مروری می کنیم بر نقطه قوت و ضعف این دو تلویزیون غول پیکر.

با ما همراه باشید.

چرا خمیده؟

شرکت های سازنده تلویزیون های خمیده ادعا می کنند که مقعر بودن این نسل می تواند بر روی کیفیت بصری کاربران تاثیری مثبت بگذارد. باید بگوییم به لحاظ فنی، چنین ادعایی قابل بحث بوده و رابطه ای مستقیم با اندازه صفحه نمایشگر دارد. هرچه این اندازه بیشتر باشد، شما بیشتر در دامان این نوع تلویزیون ها قرار گرفته و به واسطه میدان دید بیشتر، تجربه بصری بهتری را از آن خود خواهید کرد. درصورتی که اگر زاویه قرار گیری شما نسبت به تلویزیون تغییر کند، بخشی از دید را به واسطه خمیده بودن از دست خواهید داد.

همین طور ثابت شده است که علاقه درونی انسان به اجسام خمیده بسیار بیشتر از نمونه های مسطح بوده و در کنار آن ها احساس امنیت و راحتی بیشتری می کند (طبق تحقیقات دانشگاه تورنتو) به این ترتیب چشم ها با نگاه به تلویزیون های خمیده احساسی خوشایند را تجربه خواهند کرد.

خمیده بودن این نوع تلویزیون ها همچنین تا حدی از انعکاس نور های مزاحم جلوگیری کرده و به واسطه مقعر بودنشان باعث می شوند تا تصاویر تاریک با کیفیت بهتری پخش شوند.

دهه ها است که سینما های IMAX از پرده ها و نمایشگر های خمیده بسیار بزرگ برای پخش محتوا استفاده می کنند. در این نوع سینما، تماشاگران بسیار به صفحه نمایش نزدیک بوده و بدون این که دچار گردن و یا چشم درد بشوند، می توانند از مشاهده تصاویر لذت ببرند. این مهم، درست نقطه مقابل پرده سینماهای کلاسیک بوده. همانطور که می دانید در این سبک از نمایش فیلم هرچه به آن نزدیک تر باشید، از لذت بصری شما کم خواهد شد.

فاصله تا تلویزیون

در مورد دوری و یا نزدیکی به صفحه نمایش گفتیم. بد نیست بدانید که یک فرمول ساده برای بدست آوردن بهترین فاصله نشستن از تلویزیون های خمیده وجود دارد. درحقیقت میزان خمیدگی این نوع تلویزیون ها قسمتی از محیط یک دایره را تشکیل می دهند.

پس اگر چندین تلویزیون خمیده را در کنار هم قرار دهید، به یک دایره کامل مجتمع از نمایشگر های خمیده خواهید رسید. حال اگر در مرکز این دایره قرار بگیرید؛ آن نقطه بهترین محلی است که می توانید برای نشستن و تماشای محتوای درحال نمایش استفاده کنید.

باید بدانید که برای تلویزیون های خمیده 65 اینچ، بهترین فاصله قرار گیری از آن 4.2 متر خواهد بود. اگر بیشتر از این با تلویزیون فاصله داشته باشید، نمایشگر بسیار کوچک تر از نمونه های تخت به نظر می رسد. درصورتی که فاصله کمتر از میزان استاندارد باشد نیز، با یک صفحه نمایش غول آسا مواجه خواهید شد.

با این حساب، بهتر است اندازه سالن نشیمن خود را قبل از خرید چنین تلویزیونی درنظر گرفته و برای قرار دادن آن در جایی مناسب برنامه ریزی کنید.

طراحی

سامسونگ در طراحی تلویزیون سری 9990 خود توانسته تا حاشیه های نمایشگر را به حداقل رسانده و به چشم نوازی آن کمک کند. قاب استفاده شده برای این تلویزیون نیز از فلز تشکیل گشته و حس گران قیمت بودن را به کاربر منتقل می کند. گویی این دستگاه فریاد می زند که مشتری پول خوبی را برایم پرداخته است.

در نگاه اول متوجه حضور اسپیکرها و ساب ووفر کوچک این تلویزیون نخواهید شد، چرا که سامسونگ آن ها را در زیر قاب و درون بدنه جاسازی کرده است. این شرکت تصمیم داشته تا بلندگو ها را در معرض دید قرار نداده و به این واسطه ظاهر تلویزیون را هر چه ساده تر کند.

در پایین قاب نمایشگر، درست همانجایی که لوگوی سامسونگ خودنمایی می کند، چراغ LED به رنگ آبی یخی وظیفه نشان دادن وضعیت خاموش و یا روشن بودن تلویزیون را به عهده گرفته است.

در پشت این تلویزیون نیز از پورت های رنگارنگ و متنوع خبری نبوده و آن ها به دستگاهی موسوم به OneConnect منتقل شده اند. لذا در پشت بدنه این تلویزیون پورت OneConnect، ورودی برق و دکمه خاموش و روشن شدن دستگاه مشاهده شده انتقال پورت ها می تواند اقدام مفیدی جهت خلوت کردن فضای پشتی تلویزیون باشد.

قطر دستگاه به طرز عجیبی زیاد است و خبر از وزن زیاد تلویزیون می دهد. سامسونگ از فضای ایجاد شده توسط قطر تلویزیون استفاده کرده و یک دوربین را روی دستگاه قرار داده است. دوربین در حالت عادی درون بدنه قرار داشته و اگر آن را فشار دهید، به بیرون باز می شود.

همانطور که اشاره کردیم، وزن این تلویزیون تا حدی زیاد به نظر رسیده و سامسونگ نیز با طراحی پایه ای فلزی این وزن را به خوبی مهار کرده است. گویی تلویزیون بر روی این پایه به آرامی جا خوش کرده و طراحی خمیده این قسمت نیز بر زیبایی این دستگاه افزوده است. سامسونگ در این بخش اوج ذوق طراحی خود را به رخ کشیده و با به حداقل رساندن فاصله پنل با پایه، ظاهری با وقار را به تلویزیون خمیده خود بخشیده است.

شرکت رقیب، یعنی ال جی می گوید که قطر تلویزیون سری 9700 از یک مداد هم کمتر است. اما خوب در این ادعا مواردی قابل توجه به چشم می خورد. صرف نظر از این که قطر مداد را چه مقدار در نظر بگیرید، نازکترین بخش این تلویزیون، درست در بالای نمایشگر و جایی که قاب به پایان رسیده برابر با 4.2 میلیمتر است.

بلی، این عدد برای ضخامت یک تلویزیون فوق العاده است. اما باید درنظر بگیریم که فقط قسمتی از بدنه تلویزیون خمیده ال جی به این نازکی است. با این حال، تلویزیون ال جی طراحی محسور کننده ای داشته و در نگاه اول کاربر را مجذوب زیبایی و ظرافت خود می کند.

صفحه خمیده باعث گشته تا قسمت هایی از پشت بدنه نیز در معرض دید قرار گیرند. به همین منظور ال جی از فیبر کربن برای پوشش بخش پشت تلویزیون استفاده کرده و جلوه ای خاص به آن بخشیده و حس استقامت و محکم بودن را به کاربر انتقال داده است.

با نگاه از رو به رو به تلویزیون خمیده ال جی، گویی این دستگاه شما را به آغوش می کشد. بیشتر این حس را مدیون طراحی پایه از جنسی شبیه کریستال هستیم که پا به پای نمایشگر، خمیده شده و استادانه آن را مهار کرده است. اما جنس پایه هرچه باشد، استفاده از فلز بجای پلاستیک می توانست حس بهتری را منتقل کند. همینطور ارتفاع پایه به نظر کمی زیاد رسیده و بهتر است ال جی در مورد آن تجدید نظر کند.

درست در مرز اتصال پایه و پنل، لوگوی ال جی خود نمایی می کند. باید بگوییم که ال جی در این بخش استادانه عمل کرده و خوش ذوقی خود را به رخ کشیده است. این لوگوی درخشنده تماما از ال ای دی تشکیل شده و قادر به پشتیبانی از دستورات لمسی است.

در گذشته تلویزیون ها دکمه هایی را بر روی بدنه خود داشتند که با استفاده از آن ها می توانستید بدون استفاده از ریموت کنترل، به برخی از تنظیمات دسترسی داشته باشید. این امکان رفته رفته به بهانه زیبایی پنل ها حذف گشته و دکمه ها به کناره ها و یا پشت تلویزیون ها منتقل شدند.

حال ال جی آمده تا این رویه را دوباره دچار تغییر کند. یک دکمه در زیر لوگوی ال جی مخفی گشته که با لمس آن می توان به انواع تنظیمات تلویزیون دسترسی داشت. در واقع با لمس این دکمه ژست های حرکتی فعال می گردد و به این ترتیب شما می توانید با حرکت دست به چپ و یا راست، بین منو های مختلف جابجا شوید.

درست در اطراف لوگوی ال جی محل قرارگیری اسپیکرها در نظر گرفته شده است. این دو بلند گو بر روی بدنه اصلی قرار داده شده و زاویه آن ها به گونه ای است که صدا به سمت پایین پخش می شود.

ال جی، بلعکس سامسونگ علاقه ای به جداکردن پورت ها از بدنه تلویزیون از خود نشان نداده و به همان راه حل سنتی بسنده کرده است. تمامی ورودی و خروجی های مورد نیاز در پشت این تلویزیون قرار گرفته است.

اشاره کردیم که سامسونگ از فضای ایجاد شده توسط قطر ضخیم تلویزیون استفاده کرده و دوربینی را درون آن محل جای داده است. اما ال جی قادر به انجام این کار به واسطه قطر کم نمایشگر در بالای تلویزیون نبوده و مجبور به طراحی دوربین بصورت جداگانه گشته است.

لازم به ذکر است برای اتصال این دوربین به بدنه نیاز است تا آن را به وسیله چسب مخصوصی در جایش محکم کنید. دوربین اشاره شده بوسیله پورت USB به تلویزیون متصل شده و یکی از این پورت های ارزشمند را اشغال خواهد کرد. البته یک پورت مخصوص برای این منظر در پشت تلویزیون و درست درمرکز بدنه طراحی شده است.

OneConnect

سامسونگ تصمیم گرفته تا بخش پردازش تصویر را از بدنه اصلی تلویزیون جدا کرده و آن را درجعبه ای موسوم به OneConnect قرار دهد. این شرکت کره ای دلیل این تصمیم را دسترسی راحت تر کاربران به پورت های ورودی و خروجی اعلام کرده و عنوان نموده علاوه بر این مورد امکان ارتقا بخش پردازنده را نیز از این طریق برای کاربران محیا کرده است.

به این ترتیب، پس از گذشت زمان و مواجهه با محدودیت های سخت افزاری، کاربران می توانند به راحتی با تعویض OneConnect با مدلی جدید تر، تلویزیون های خود را ارتقا داده و به عنوان مثال، آن ها را با قابلیت پخش فرمت های جدیدتر سازگار کنند.

شاید بهتر باشد بگوییم سامسونگ از آینده 4K نگران است. هنوز کاملا مشخص نیست که دستگاه های پخش این فرمت از چه اتصالاتی بهره ببرند. به طور مثال احتمالا نیاز است تا پورت های HDMI به این منظور ارتقا یابد. حال شما که هزینه ای هنگفت را برای تهیه یک تلویزیون پرداخته اید، باید خیالتال از بابت پشتیبانی سخت افزاری و البته نرم افزاری آسوده باشد.

OneConnect دستگاهی با طراحی مستطیل شکل بوده و بخش بیشتر بدنه آن با فلز پوشانده شده تا همخوانی بیشتری با تلویزیون داشته باشد.

انواع پورت های ورودی و خروجی را می توان بر روی بدنه آن یافت. گویی سامسونگ خواسته تا از هرچه فشرده کردن سخت افزار رهایی یابد. این امر را می توان از طراحی جدای گیرنده مادون قرمز و اتصال جداگانه ی آن به OneConnect دریافت.

درنهایت این سخت افزار وزنی معادل 1.2 کیلوگرم داشته و می توان گفت که از این نظر با برخی از نوت بوک ها برابری می کند!

ریموت کنترل

به نظر می رسد سامسونگ در طراحی ریموت کنترل تلویزیون هایش دچار گمگشتگی شده. جلب نظر کاربران و ایجاد حس اعتماد شان به استفاده از ریموت های خاص، کاری بس دشوار است.

شرکت های سازنده اعتقاد دارند که دوره ریموت کنترل های مستطیل شکل به پایان رسیده است. به همین منظور طراحان دست به کار شده و ریموت کنترل های جادویی را با جدیدترین تلویزیون های خود همراه کرده اند.

سامسونگ برای تلویزیون های هوشمند خود ریموت کنترلی تحت عنوان Smart Remote را تولید کرده است. بعد از چالش هایی که این کمپانی در طراحی ریموت کنترل داشت؛ سر انجام به طرحی منسجم و کارامد دست پیدا کرده و ظاهرا دیگر به این زودی ها خیال تغییر در طراحی آن را ندارد.

Smart Remote سامسونگ بسیار کوچک و جمع و جور طراحی شده است. باید بگوییم سعی شده تا فقط از دکمه های پر کاربرد در این ریموت کنترل استفاده شود و باقی دکمه ها از طریق نرم افزار تلویزیون در دسترس خواهند بود.

طراحی ریموت طوری است که در دست به راحتی جای گرفته و تمامی دکمه های آن توسط انگشت شصت قابل دسترسی هستند. برخلاف ریموت های قدیمی، دکمه های این کنترل هر کدام بسته به کاراییشان از طراحی منحصر به فردی برخوردار هستند و اگر به آن عادت کنید، بدون نگاه قادر به پیدا کردن دکمه مورد نظر خود خواهید بود.

درست در مرکز این ریموت کنترل، بخشی برای پشتیبانی از دستورات لمسی قرار داده شده است. تجربه کار با این بخش مشابه کار با ترک پد نوت بوک ها بوده، با این تفاوت که عملکردی نامناسب دارد.

شاید بهتر بود تا سامسونگ زمان بیشتری برای طراحی این ریموت گذاشته و در ارائه آن عجله نمی کرد. درست کاری که رقیب این شرکت یعنی ال جی انجام داده است.

بی شک ال جی توانسته است یکی از بهترین ریموت کنترل های خودش را طراحی کند. 

این کنترل کمی سنگین تر از دستگاه سامسونگ است، اما ال جی توانسته تا این موضوع را تبدیل به مزیت نماید. باتری های این کنترل در بخش عقبی دستگاه قرار گرفته و باعث گشته اند تا ریموت حالتی آونگی پیدا کند و حسابی خوش دست باشد.

این ریموت با این که بزرگ تر است، اما ارگونومی بسیار مناسبی را ارائه می کند. همچنین به دلیل طراحی خاص این ریموت، امکان افتادن آن از دست بسیار کم است.

دکمه های این ریموت نسبت به سامسونگ از طراحی کلاسیک تری بهره برده و با دقت در کنار یکدیگر چیده شده اند. بسته به میزان استفاده از دکمه ها، ال جی تصمیم گرفته تا آن ها را بزرگتر و یا کوچک تر بسازد.

برخلاف سامسونگ و استفاده از تاچ پد، ال جی دکمه چرخشی ساده اما کارامدی را برای ریموت خود درنظر گرفته و تلاش کرده تا کارایی را فدای زرق برق نکند.

صدا

حجم بالای صدا در انواع تلویزیون ها تبدیل به آرزوی کاربران شده است. می توان گفت که تعداد تلویزیون های با حجم صدای مناسب، در بازار بسیار انگشت شمار هستند. متوسط قدرتی که تلویزیون های امروزی ارائه می دهند برابر با دو اسپیکر 10 واتی است.

عملکرد اسپیکرهای این دو تلویزیون خمیده نیز تقریبا مشابه یکدیگر به نظر رسیده و هر دو حجمی یکسان از صدا را تولید می کرند. اما برای بهره مندی از صدایی شفاف تر، ال جی و سامسونگ تلاش کرده اند تا با روش های نرم افزاری، تفکیک صدایی قابل قبول را ارائه دهند.

در خصوص میزان حجم و بلندی صدا، گویی شرکت های سازنده نیز از این موضوع مطلع بوده و برای جبران این ضعف در تبلیغات خود خبر از ارائه سینماهای خانگی و یا اسپیکرهای جداگانه به صورت رایگان می دهند.

استفاده از بلندگوهای داخلی در این دو تلویزیون، شاید برای دیدن اخبار مناسب باشد، اما برای بردن لذت واقعی از تماشای یک فیلم خوب، قطعا به اسپیکرهای جداگانه نیاز خواهید داشت.

تصویر

در این بخش با دو تلویزیون با دو مشخصه کاملا متفاوت از یک دیگر مواجه هستیم. سامسونگ 9990 از صفحه نمایش OLED با رزولوشن 4K بهره برده در حالی که رقیبش ال جی با در مدل 9700 رزولوشن FULL HD و البته پنلی OLED را در مشت دارد.

اما قبل از آن که به بحث رزولوشن بپردازیم، بیایید کمی راجع به OLED صحبت کنیم. چرا OLED؟ شاید اگر OLED نبود، این دو شرکت قادر به تولید تلویزیون های خمیده نبوند. اما آیا استفاده از OLED بر روی کیفیت صفحه نمایش تاثیر می گذارد؟

تا چندی پیش، فقط پنل های پلاسما قادر به تولید تصاویری با رنگ سیاه به صورت واقعی بودند. اما OLED تحولی در کنتراست به وجود آورده و اینبار شرکت ها موفق شدند رنگ سیاه را به معنای واقعی کلمه سیاه نمایش دهند. 

پس چرا پلاسماها موفق نبودند؟

باید بگوییم به لحاظ تکنیکی پلاسماها از موفق ترین پنل های ساخته شده بوند. اما با توجه به سیاست های عرضه و تبلیغات شرکت ها، متاسفانه آن طور که باید مورد استقبال خریداران قرار نگرفتند. البته این امر بسته به منطقه ی جغرافیایی متفاوت است؛ به عنوان مثال این نوع تلویزیون ها در ایالات متحده و ژاپن بسیار پرطرفدار هستند و شرکت هایی مانند پاناسونیک و ویزیو توانسته اند تا سهم قابل توجهی از این بازار را به خود اختصاص دهند.

حال این سوال مطرح می شود که تا چه اندازه رزولوشن می تواند در خرید کاربران تاثیر گذار باشد؟ در ادامه به این سوال پاسخ خواهیم داد.

4K در این مقایسه می تواند برگ برنده سامسونگ باشد. اما این شرکت کره ای از این موضوع اطلاع دارد که محتوی 4K هنوز آنطور که باید در دسترس نبوده و بازار زمان بیشتری برای همه گیر کردن این فرمت نیاز دارد. شاید به همین دلیل است که سامسونگ در برخی مناطق همراه با تلویزیون های 4K خود، هارد دیسکی پر شده از محتوی 4K را به خریدارانش به عنوان هدیه ارائه می کند.

از طرفی، تجربه مشاهده 4K با FULL HD در تلویزیون های کوچکتر از 65 اینچ، یکسان خواهد بود. پس برای بهره وری از حداکثر پتانسیل یک محتوای 4K به تلویزیونی به مراتب گران قیمت تر نیاز خواهید داشت.

این دو، نکاتی هستند که ال جی در این کارزار از آن ها مطلع است و به همین علت زحمت ارائه رزولوشن 4K را به خود نداده است.

حال این شرکت در برابر رقیب خود یعنی سامسونگ چه در چنته دارد؟ مدتی پیش ال جی پتنت استفاده از تکنولوژی WRGB را از شرکت کداک خریداری کرد. تلویزیون های این شرکت زین پس قادر خواهند بود تا علاوه بر پخش رنگ های قرمز، سبز و آبی؛ از نور سفید به عنوان رنگ کلیدی نیز بهره ببرند. با استفاده از این تکنولوژی تصاویر بسیار زنده تر به نمایش درامده و گویی روح تازه ای در آن ها دمیده می شود. به عنوان مثال، مشاهده تصویر یک غروب زیبا با آن پرتوهای درخشان خورشید در این پنل بسیار لذت بخش است.

اما این تکنولوژی نیز هنوز در اول راه قرار داشته و بعضا نقطه های سفید اختلالی در نمایش سیاهی مطلق به وجود می آورند.

تصویر تولید شده توسط پنل سامسونگ با عمقی مناسبی همراه بوده و کنتراست بسیار خوبی را ارائه می دهد. فراموش نکنیم که از دو تلویزیون از تکنولوژی مشابه (OLED) استفاده کرده و تقریبا تجربه بصری یکسانی را ارائه می دهند.

در آخر، سامسونگ ادعا می کند که تلویزیونش می تواند هر محتوایی با هر مقدار رزولوشن را به صورت 4K نمایش دهد. درخصوص عمکرد این قابلیت باید بگوییم که این بخش فقط از پیکسل شدن تصاویر جلوگیری کرده و تاثیر چندانی بر کیفیت محتوای پخش شده نخواهد داشت.

پخش سه بعدی

 

هر دو تلویزیون مورد بحث در این مطلب از تکنولوژی پخش ۳ بعدی برخوردا هستند. محصول سامسونگ از تکنولوژی اکتیو استفاده می کند و تلویزیون ال جی، تکنولوژی پسیو را برای پخش محتوای سه بعدی در نظر گرفته است.

اکتیو یا پسیو؟ مسئله این است! در ادامه مروری جامع خواهیم داشت بر تفاوت های این دو تکنولوژی.

بارزترین تفاوت این دو فناوری در این است که، شیشه های عینک های اکتیو در حقیقت صفحات کریستال مایعی هستند که به کمک باتری کار می کنند در حالی که پسیوها، فیلترهای پلاریزه ساده ای هستند که مشابه آنها در بسیاری از سینمای های سه بعدی نیز استفاده می شود.

عینک های پسیو بسیار ارزان قیمت تر و کم دردسرتر هستند و این در حالی است که نوع اکتیو آنها از بیست دلار به بالا قیمت دارند و نیازمند رعایت نکات نگهداری بیشتری نیز هستند.

یکی از مشکلات بزرگ فناوری اکتیو در اضافه کردن یک تصویر غیر منطبق روح مانند به تصویر اصلی است که این مورد باعث احساس گیجی در تماشاگران و در نتیجه موجب تخریب تجربه آنها از تماشای این فناوری سه بعدی می شود. البته ذکر این نکته ضروریست که برخی از سازندگان موفق شده اند تا حدودی این مشکل را برطرف کنند.

این در حالی است که در فناوری پسیو، تصاویر غیر منطبق وجود ندارد. از طرفی دیگر، تلویزیون های مجهز به فناوری پسیو رزولوشن کمتری را می توانند نمایش دهند که در حقیقت مقصر اصلی لنزهای پلاریزه هستند، آنها نیمی از خطوط پیکسلی عرضی را نشان نمی دهند. به عبارت دیگر، در یک تلویزیون با کیفیت 1080p، تنها کیفیتی معادل 1920 در 540 پیکسل آن قابل مشاهده است.

اگر صفحه نمایش شما بزرگ باشد یا نزدیک آن نشسته باشید، می توانید خطوط سیاه رنگ را در لابه لای تصویر اصلی ببینید و البته گوشه های گرد و خطوط نرم در تصاویر نیز به صورت دندانه دار و تیز دیده می شوند.

صرف نظر از برتری های اقتصادی فناوری پسیو، استفاده از عینک های پسیو و پوشیدن آنها بسیار ساده است و همچنین نداشتن باتری و تجهیزات الکترونیکی باعث شده است تا بسیار سبک وزن باشند و پوشیدن چندساعته آنها موجب آزردگی نشود.

این عینک ها در طرح ها و مدل های گوناگونی ساخته می شوند و حتی مدل هایی نیز ویژه افراد درای عینک طبی نیز روانه بازار شده است.

اگر از عینک های پسیو همزمان برای دیدن صفحه نمایش لپ تاپ و تلفن خود و حتی تماشای نور مستقیم لامپ فلورسنتی استفاده کنید، تصویر شما سوسو نخواهد زد اما عینک های اکتیو در هردو حالت باعث سوسوزدن تصویر می شوند که البته میزان آن در بیشتر اوقات آنقدر کم است که تشخیص آن را دشوار می کند.

عینک های اکتیو نیازمند روشن شدن و همگام شدن با تصویر تلویزیون هستند هرچند که فرآیندی بسیار ساده و بی دردسر است. معمولا باتری های این عینک ها هرچند وقت یک بار باید تعویض شوند و در برخی مدل ها نیز با استفاده از اتصال USB مجدد شارژ گردند.

در مجموع اگر افت کیفیت و مصنوعی بودن تصویر در فناوری پسیو وجود نداشت، بدون شک این فناوری گزینه بهتری برای نمایش تصاویر با کیفیت 4K به شمار می رفت.

واقعیت ماجرا این است که صرف نظر از تعداد پیکسل بسیار بیشتر نمایشگرهای 4K نسبت به نمونه های متداول 1080p ، تشخیص جزییات و تمیزدادن تفاوت کیفیت تصاویر از یکدیگر در بسیاری از موارد مشکل است و می توان گفت تفاوت منحصر بفرد و قابل تشخیصی میان تصویر یک تلویزیون HD به همراه پخش بلو ری با تصویر یک تلویزیون 4K مشاهده نمی شود.

هرچند که تعداد پیکسل ها در تلویزیون های 4K مجهز شده به فناوری پسیو نقش بسیار مهمی را در کیفیت ایفا می کنند اما نباید فراموش کنیم که بازهم نیمی از خطوط پیکسلی حذف می شوند.

البته تلویزیون های 4K سه بعدی پسیو همچون توشیبا L9300U می توانند تصویری با کیفیت تر از HD را در ابعاد 3840 در 1080 برای هرچشم نمایش دهند.

اما در مورد تلویزیون های4K مجهز شده به فناوری سه بعدی اکتیو، کیفیت تصاویر سه بعدی تفاوت و پیشرفت قابل ملاحظه ای با نمونه های 1080 نداشته است و می توان گفت تنها تغییر اسمی در آن ها رخ داده است.

در کل این دو نوع فنآوری را باید خودتان آزمایش کرده و تشخیص دهید که با کدام یک از آن ها راحت تر هستید. به نظر ما این امر کاملا سلیقه ای است.

نرم افزار

سامسونگ هر ساله امکانی جدید را به سیستم عامل تلویزیون هایش می افزاید و به این امید دارد که بیش از پیش آن ها را به هوشمند بودن نزدیک کند.

متاسفانه شاهد هستیم که نرم افزار سامسونگ از پخش برخی از فایل های ویدئویی باز می ماند و شما برای استفاده تمام کمال از تلویزیون خود مجبور به خرید سخت افزارهایی جداگانه مانند WDTV برای خود هستید.

بیش از دو سال از خرید نرم افزار محبوب Boxee توسط سامسونگ می گذرد. Boxee مدیا پلیری محبوب بود که بر روی انواع پلتفرم ها قابل نصب و در عین کاربرپسند بودن، کاربردی نیز بود. این نرم افزار از انواع فرمت های ویدئویی و صوتی پشتیبانی به عمل آورده و حسابی دل کاربرانش را برده بود.

اما در جولای سال 2013 اتفاقی ناگوار رخ داد. Boxee اعلام کرد که لیسانس استفاده از نرم افزارش را به سامسونگ واگذار کرده و کلیه برنامه نویسان نیز به این شرکت منتقل خواهند شد. این خبر بدی برای کاربران این نرم افزار محبوب محسوب می شد. در عین حال همه امیدوار بودند که عدو شود سبب خیر و Boxee راه خود را به تلویزیون های هوشمند باز کند.

اما این اتفاق هرگز رخ نداده و بعد از گذشت دو سال می توان نتیجه گرفت که خرید Boxee برای از میان برداشتن رقیبی بلقوه بوده است.

هر دو شرکت سامسونگ و ال جی به کم کاربرد بودن بخش تلویزیون های هوشمند خود کاملا واقف هستند. به همین دلیل حرکتی جدید شروع شده است. سامسونگ وعده داده تا از سیستم عامل خود موسوم به تازین در تلویزیون های هوشمندش استفاده کند.

ال جی نیز در تصمیمی به موقع، انحصار استفاده از Web OS را از آن خود کرد. سیستم عاملی که از پالم نقل مکان کرده و تجربه ای ناموفق را در اچ پی رقم زده بود. حال ال جی به عنوان منجی این سیستم عامل و البته قصد تجهیز تلویزیون های هوشمند خود پا به میدان گذاشته است.

اما میدان نبردی که خالی از حریف است. رقیب ال جی مدتی را درخواب زمستانی سر کرده و تلاش می کرد تا با ارائه نرم افزار ترافیک تهران، مردم در ترافیک نمانند! سامسونگ دیر جنبیده و ال جی وب او اس را رو نمایی کرده است.

تاکید ال جی بر این نکته است که نرم افزارهای هوشمند باعث سردرگمی کاربران شده اند. این شرکت می گوید وقتی شما دکمه Smart کنترل خود را فشار می دهید، اگر درحال مشاهده فیلم و یا تلویزیون باشید، به یک باره با انواع آیکون ها و منوهای پیچیده ای مواجه خواهید شد و این به هیچ وجه مناسب نیست.

راه کار ارائه شده به این صورت است که وب او اس فقط بخشی از پایین صفجه نمایش را اشغال کرده و به کاربران اجازه دهد تا ضمن تماشای محتوی، به قسمت هوشمند تلویزیون خود نیز سری بزنند.

وب او اس ال جی، هنوز دوران طفولیت خود را سپری کرده و فاصله ی بسیاری با بلوغ دارد. نکته آزار دهنده اینجاست که این شرکت هنوز به روز رسانی های نرم افزاری و ارتقا تلویزیون های هوشمند قدیمی تر خود به وب او اس را آغاز نکرده است. تلویزیونی که ما در اختیار داشتیم نیز از این قائده مستثنی نبود.

بسیاری از قابلیت های ارائه شده توسط تلویزیون های هوشمند صرفا جنبه تبلیغاتی داشته و بعضا کم کاربرد هستند. در اینجا دستیار صوتی را مثال می زنیم. شما کدام را ترجیح می دهید: برداشتن ریموت و فشردن دکمه power و یا فشردن دکمه تشخیص گفتار، سپس انتظار برای اجرای برنامه تشخیص گفتار، و گفتن عبارت "خاموش کردن تلویزیون" با صدای رسا (!) و سپس تفکر برنامه تشخیص گفتار و در آخر هم اجرای دستور اشتباه!

لازم به ذکر است که فعلا الجی برای پشتیبانی از تشخیص گفتار زبان فارسی، برنامه ای ندارد.

جمع بندی

انتخاب یک تلویزیون مناسب، کاملا امری سلیقه ای بوده و یک خرید مناسب نیازمند یک تحقیق مناسب است. حتما قبل از خرید تصویر پخش شده توسط آن تلویزیون را مشاهده کنید. بهتر است هنگام خرید یک فیلم یا فایل ویدئویی کوچک را همراه خود داشته باشید تا بتوانید از آن به عنوان خط کش اندازه گیری کیفیت استفاده کنید. فراموش نکنید که کیفیت همان است که با چشمان خود می بینید و با دستان خود لمس می کنید؛ نه آن که کاتالوگ ها و بروشورها می گویند.