10 میلیارد سال قبل، آسمان شب پرستاره تر بود

افزایش سیستم های روشنایی و شهر نشینی به گونه ای زندگی ما را دستخوش تغییر کرد که غالبا امکان آنکه به تماشای آسمان زیبای شب بنشینیم و از مناظر دلپذیرش لذت ببریم برایمان فراهم نیست.

اما 10 میلیارد سال پیش نادیده گرفتن این منظره زیبا کاری بس دشوار بود. تصویری که در بالا می بینید آسمان شب 10 میلیارد سال پیش را در دوران افزایش یکباره اجرام آسمانی نشان می دهد.

در ادامه این مطلب با دیجیاتو همراه باشید.

در آن زمان، راه شیری با سرعتی باورنکردنی (30 برابر سریعتر از سرعت امروزی اش) ستاره ها را تولید می کرد. ابرهای صورتی رنگی که در تصویر می بینید توده هایی از گاز و گرد و غبار هستند که میان اجرام آسمانی وجود داشتند و نقطه های آبی و سفید رنگ نور هم ستاره هایی هستند که تازه به وجود آمده بودند.

در نظر داشته باشید اگر این تصویر واقعی بود، برخی از ستاره ها (آنهایی که 10 میلیارد سال پیش تازه متولد شده بودند) امروز دیگر در آسمان وجود نداشتند.

لازم است اضافه کنیم که این تصویر برپایه سرشماری تازه ای تهیه شده که توسط ناسا روی تعداد اجرام آسمانی موجود در کهکشان انجام گرفته و نتایجش هم در نشریه Astrophysical منتشر شد.

ستاره شناسان برای تکمیل تحقیقات خود داده های مربوط به بیش از 24000 کهکشان دیگر را نیز مورد بررسی قرار داده و با تشخیص موارد مشابه به راه شیری، فرایند گسترش آنها را با جزئیات ترسیم نمودند. در مرحله بعد، دانشمندان با استفاده از این نقشه ها برآوردی از فرایند رشد کهکشان راه شیری را ارائه کردند.

نتایج نشان می دهد که خورشید تقریبا در اواخر چرخه حیات راه شیری (5 میلیارد سال قبل) به وجود آمده. اما این مسأله چندان هم بد نیست چراکه طبق اعلام دانشمندان این ستاره، پس از تکمیل مرحله baby boom یا افزایش یکباره شمار اجرام آسمانی به وجود آمده و این یعنی عناصر سنگین دیگری نظیر هیدروژن و هلیوم از ستاره هایی برجای مانده که امروز دیگر وجود ندارند.

همین عناصر مواد مورد نیاز برای شکل گیری سیاره های موجود در منظومه خورشیدی را در اختیارش قرار دادند و حتی می توانند منشأ حیات ما هم باشند.

این تحقیقات همچنین نظریه های قبلی در مورد اینکه کهکشان های مختلف (از جمله راه شیری) از اجتماع چندین ستاره به وجود آمده اند را تایید می کند.

کازی پاپو ویچ از مولفان ارشد این مقاله اظهار داشت: این مطالعه به ما امکان می دهد که بببنیم کهکشان راه شیری در گذشته چگونه بوده است.

علاوه بر این می توان با استفاده از آن مشخص نمود که حجم ستاره های موجود در کهکشان ها ظرف 10 میلیارد سال گذشته دستخوش تغییری گسترده شده و همین موضوع تئوری های مطرح شده در رابطه با رشد و توسعه آنها را تایید می کند و لازم است یادآور شویم که بخش عمده ای از این تغییرات در 5 میلیارد سال نخست از عمر آنها رخ داده.