هندی ها در راه کره ماه؛ شرکت TeamIndus چه نقشه هایی در سر دارد؟

TeamIndus، شرکتی خصوصی است واقع در بنگالور هند که تنها شرکت کننده هندی در Google Lunar X-Prize به حساب می آید. رویدادی که نام گوگل در ابتدای آن جای خوش کرده، اشاره به مسابقه ای بین المللی برای بنیان نهادن شرکتی دارد که بتواند فضاپیمایی را روی خاک مریخ بنشاند.

تیم ایندس، دلایل قانع کننده ای برای شرکت در این مسابقه دارد. اگر رقابت را برنده شوند، 20 میلیون دلار از گوگل خواهند گرفت و اولین شرکت خصوصی خواهند شد که روی ماه فرود خواهند آمد. اگر به طور کل موفقیت از آن تیم ایندس شود، به دستاوردی می رسند که آژانس فضایی کشور هند هنوز به آن دست نیافته است: فرود آوردن سالم فضاپیمایی روی کره ماه.

با این حال، هندی ها نسبت به دیگر رقبا، 3 سال دیرتر کار را شروع کرده اند. اما امروز، تیم ایندس بیش از 100 نفر نیروی متخصص دارد که موفق شده اولین هدفگذاری بزرگ X-Prize را پشت سر گذاشته و جایزه 1 میلیون دلاری را کسب کند. حالا اما آن ها در تلاش هستند تا به هدفگذاری بعدی و جایزه 10 میلیون دلاری برسند.

گرچه این شرکت به خوبی توانسته از پس وظیفه ای که بر عهده دارد بر آید اما هنوز راه زیادی برای رسیدن به هدف بزرگ باقی مانده. اگر قرار باشد آن ها دسامبر 2017 روی ماه بنشینند، باید خیلی زود قراردادهای مهمی را ببندند و آماده قدم های اصلی شوند.

ماموریت بزرگ

طرح ماموریت آن ها اینگونه توصیف شده که تیم ایندس می خواهد فضاپیمایی را روی یک موشک هندی قرار داده و وارد مدار نزدیک زمین کند. پیش از اینکه موشک بخواهد با موتورهای پیشرانه اش به سمت ماه حرکت کند، دو دور به دور زمین می چرخد.

یک بار دیگر، فضاپیما در مدار ماه متوقف می شود و با سرعتی اندک، سه الی چهار دور، در مدار ماه می چرخد و سپس به آرامی فرود نرم فضاپیما به سمت سطح سیاره آغاز می گردد.

زمانی که فضاپیما روی سطح کره مستقر شد، ماه نورد تیم ایندس از درون فضاپیمای اصلی بیرون می آید و کار خود را آغاز می کند. برای تکمیل وظایف مشخص شده در X-Prize، ماه نورد باید دست کم 500 متر روی سطح حرکت کرده و تصاویر و ویدیوهای با کیفیت از ماه به زمین بفرستد.

انتخاب یک موشک مناسب

یکی از موسسین تیم ایندس، راهول نارایان، در پاسخ به اینکه دلیل تاخیر در بستن قراردادی برای موشک چیست، گفت آن ها شرایط متفاوتی نسبت به دیگر شرکت کنندگان در مسابقه X-Prize دارند. در حالی که دیگر تیم ها زودتر توانسته بودند تا با شرکت های خصوصی سازنده موشک ثبت قرارداد کنند، آن ها تصمیم گرفته اند تا فضاپیمای شان را با موشکی هندی و متعلق به دولت به فضا بفرستند.

تیم ایندس فضاپیمای خود را با راکت PSLV، سازمان تحقیقات فضایی هند به ماه می فرستد، موشکی که در پروازهای پیشین خود خوش سابقه بوده است. در ماه ژوئن، PSLV سی و پنجمین سفر موفق خود را هم تکمیل کرد.

نارایان می گوید که با خرید موشکی از سازمان تحقیقات فضایی هند، گامی بزرگ بر می دارند و تجارت را گسترش می دهند چرا که این سازمان تا پیش از این هیچگاه موشک هایش را به شرکت های خصوصی نفروخته و تیم ایندس اولین خواهد بود.

اما بحث اینجاست که فعالیت های تیم ایندس به اجازه دولت هند مشروط است. چون موشک برای دولت هند بوده، بنابراین لانچ فضاپیما نیز نیازمند اجازه مقامات هندی خواهد بود.

انتخاب تیم ایندس برای موشک را می توان مطمئن ترین گزینه ممکن دانست. تیم دیگری با نام Space-IL تصمیم گرفته تا از فالکون 9 اسپیس اکس استفاده کند که طی 18 ماه گذشته، دو ماموریت منجر به شکست داشته است.

شرکت Moon Express هزینه خود را روی موشک الکترون شرکت راکت لب گذاشته، موشکی که توسط نیوزیلندی ها ساخته شده است. اگر همه شرایط دیگر هم برابر باشد، انتخاب مطمئن تر تیم ایندس می تواند به پیروزی آن ها منجر شود.

تامین هزینه ها

مسلما برای داشتن چنین موشکی، تیم ایندس باید بتواند از پس هزینه ها بر آید. در قوانین Google Lunar X-Prize آمده که 90 درصد هزینه های تیم ها باید به صورت شخصی تامین شود، بنابراین دولت هند نمی تواند این موشک را به تیم ایندس هدیه دهد.

با این حال، مقامات هندی قصد دارند به نحو دیگری از تیم ایندس حمایت کنند. نارایان می گوید در عوض، سازمان تحقیقات فضایی هند به آن ها دسترسی آزمایشگاه های مهمی را داده تا برای پرواز بیش از پیش آماده شوند.

همین مسئله می تواند بخشی از هزینه ها را برای تیم ایندس کاهش دهد. ولی دیگر هزینه ها نظیر خرید موشک، عملیات های زمینی و توسعه های لازم مبلغی در حدود 70 الی 80 میلیون دلار هزینه به دوش آن ها خواهد گذاشت.

تا به امروز، آن ها موفق شده اند 3 میلیون دلار جمع آوری کنند (یک میلیون دار از X-Prize، و دو میلیون دلار از طریق سرمایه گذاری) اما نارایان می گوید در سری دوم جذب سرمایه، مبلغی دیگر نیز دریافت خواهند کر و مجموعا 10 الی 15 میلیون دلار خواهند داشت. با اضافه شدن این میزان، تعداد کارکنان از 100 نفر فراتر خواهد رفت.

از سمت دیگر اما Moon Express توانسته مبلغی بیش از 30 میلیون دلار را جمع کند آن هم تنها با 25 کارمند. گرچه حقوق کارکنان صرفا بخش کوچکی از هزینه ها خواهد بود اما باید در نظر داشت که میزان حقوق متوسط یک مهندس در هند شدیدا کمتر از مهندسی در ایالات متحده آمریکا است. بنابراین تیم ایندس می تواند بدون نگرانی از هزینه ها، تیم بزرگ تری داشته باشد.

گرچه در مسابقه های این چنینی داشتن تیمی بزرگ تر می تواند بسیار موثر واقع شود، باید دید که آیا تیم ایندس می تواند واقعا با مهندس های بیشتر، پیروز میدان شود یا خیر.

در آخر چه می شود؟

خب، وقتی که مسابقه تمام شود چه اتفاقی می افتد؟ تیم هایی نظیر Moon Express و Astrobotic که هر دو آمریکایی هستند گفته اند که به کار خود ادامه خواهند داد و کاری به مسابقه ندارند.

تیم ایندس اما نقشه متفاوتی دارد. آن ها قصد دارند وارد تجارت شده و در امور فضایی کسب و کارشان را گسترش دهند. آن ها با تجربه ای که از این مسابقه به دست آورده اند، حالا توان بسیاری دارند.

اما در حال حاضر، تمرکز روی ماه باقی می ماند. نارایان و صد کارمند دیگر، سخت مشغول کار هستند تا افتخاری بزرگ برای خود و کشورشان به دست آورند.