خداحافظی با Wii U؛ کنسولی برای هیچ کس

یکی از بزرگ ترین انحصاری های شرکت نینتندو یعنی The Legend of Zelda: Breath of the Wild قرار است برای کنسول Wii U منتشر شود. مسئله این است که آخرین نسخه افسانه زلدا، از لانچ تایتل های کنسول نینتندو سوییچ نیز هست.

حقیقت این است که زمان عرضه زلدا، امکان خرید کنسول Wii U برای یک متقاضی بسیار پایین است زیرا دیگر دستگاهی برای فروش وجود ندارد! شرکت نینتندو رسماً اعلام کرد که تولید Wii U در ژاپن متوقف شده است و دیگر نمی خواهد آن را در آمریکا پخش کند.

اگر اثری از Wii U در ویترین مغازه ها و موجودی انبارها نیست، یعنی دیگر هیچ وقت این کنسول را در آنجا نخواهید دید. یکی از قسمت های تلخ، کوتاه، عجیب و صد البته نا امید کننده در تاریخ شرکت نینتندو بی گمان همین کنسول Wii U است که دوره اش به لطف مشکلات بسیار، به زودی تمام می شود.

اگر با دیدن کانسپتی که نینتندو سعی داشت با Wii U ارائه کند - وجود صفحه نمایش ثانویه روی کنترلر  - متعجب شدید به این معنا است که چندان به اقدامات نینتندو طی این مدت توجه نکرده اید.

شرکت نینتندو رسماً اعلام کرد که تولید Wii U در ژاپن متوقف شده است و دیگر نمی خواهد آن را در آمریکا پخش کند.

نینتندو از دهه 90 میلادی سعی داشت به مفهوم صفحه نمایش ثانویه تحقق ببخشد. در آن زمان می توانستید از کنسول قابل حمل گیم بوی به عنوان یک کنترلر برای کنسول نینتندو 64 استفاده کنید. همین استراتژی روی کنسول گیم کیوب نیز پیاده سازی شد و تا حدی نتیجه گرفت.

Wii U می خواست همین ویژگی صفحه نمایش ثانویه را بدون وصل کردن دو دستگاه مجزا به هم و ارائه این محصول در یک پکیج، انجام دهد؛ و به نتیجه هم رسید! مهم ترین نکته ای که باید به آن توجه کرد، این است که نینتندو نمی دانست دقیقاً با Wii U چه کاری می خواهد انجام دهد.

با استفاده از صفحه نمایش دوم، چه قابلیت هایی برای یک بازی ساز ایجاد می شود که او را به ساخت بازی روی این کنسول، با وجود محدودیت های گرافیکی ترغیب کند؟ با وجود آن که Wii U نام خود را از کنسول قبلی شرکت نینتندو یعنی Wii به ارث برده، در یک سری مسائل این دو کنسول کاملاً مخالف هم عمل می کنند.

رسالت کنسول Wii از اول مشخص بود؛ با چند ثانیه مشاهده کاربرد ویموت و ضربه زدن به توپ تنیس همه چیز برای بیننده ملموس می شد اما این قضیه برای Wii U صد و هشتاد درجه فرق می کرد. برای نشان دادن کاربرد صفحه نمایش ثانویه کنسول Wii U باید چنین پاراگرافی را برای طرف مقابل بیان می کردید:

مهم ترین نکته ای که باید به آن توجه کرد، این است نینتندو نمی دانست دقیقاً با Wii U چه کاری می خواهد انجام دهد.

«خب، من یک روحم و در حال حرکت در بازی هستم و هر کدام از شما باید دنبال من بگردید. پس باید به همه بگویید که کدام شخصیت در بازی هستید و هر وقت کنترلرتان به حالت ویبره در آمد یعنی روح به شما نزدیک شده پس ...»

مطمئناً مادرتان بعد از شنیدن این همه داستان ترجیح می دهد ویموت را کنار بگذارد و به تفریحات خودش ادامه دهد!

خیلی تلاش کردم تا Wii U من را به وجد بیاورد. بازی Nintendo Land برای من یک تجربه سرگرم کننده بود که از ویژگی های صفحه نمایش ثانویه به خوبی استفاده می کرد. اما نینتندو بعد از مدتی، رسالت این کنسول را فراموش کرد.

درست است که شاید تمرکز روی صفحه نمایش ثانویه و استفاده از قابلیت های آن بهترین ایده ممکن برای ساخت یک کنسول نباشد، اما عدم استفاده از آن به معنای نابودی هویت آن محصول است. نینتندو دقیقاً همین کار را کرد!

در این اواخر، تمام تلاش نینتندو بر این بود که بازی ها روی صفحه نمایش کنترلر اجرا شوند و دیگر نیازی به تلویزیون نباشد. افزودن این قابلیت می تواند جذاب باشد اما با چه قیمتی؟ هویت یک کنسول را نادیده بگیریم و یک سری از بازی ها را با کیفیت پایین روی صفحه نمایش ثانویه تجربه کنیم؟

نینتندو با هجوم تبلت ها و اسمارت فون های بزرگ به زندگی مردم، ضربه وحشتناکی خورد. تبلت هایی همچون آیپد با سرعت بالا و قیمت پایین، باعث شد تا کنسولی همچون Wii U که در نهایت تبدیل به یک تبلت گیمینگ شده بود زیر پا له شود.

علاوه بر این موضوع، بازار مشتریان نینتندو برخلاف نسل قبل مشخص نبود. ژاپنی ها می خواستند بازیکنان هاردکور دوباره به نینتندو روی خوش نشان دهند و از طرفی می خواست گیمرهای کژوال را کنار خود نگه دارد.

کنسول Wii U قدرت لازم برای پردازش بازی های سنگین را نداشت و شرکت های شخص ثالث، بازی های خاصی روی این کنسول منتشر نکردند که آنان را به این دستگاه جذب کنند و از همه بدتر، گیمرهای کژوال به تبلت ها و تلفن های هوشمند روی آوردند.

هنوز باورم نمی شود ماینکرفت با این همه تاخیر برای Wii U منتشر شده است در حالی که مدت ها قبل مردم داشتند این بازی را روی تبلت و اسمارت فون ها تجربه می کردند!

نینتندو با هجوم تبلت ها و اسمارت فون های بزرگ به زندگی مردم، ضربه وحشتناکی خورد.

شرکت های شخص ثالث همانند یوبی سافت، اکتیویژن و الکترونیک آرتز نیز در اوایل تلاش کردند بازی های خود را روی این کنسول پورت کنند اما علاقه شان در همین حد بود؛ Wii U کنسولی نبود که نگاهی جدی به آن داشته باشند.

تلاش بی ثمر نینتندو برای آن که Wii U همه را راضی نگه دارد، باعث شد این کنسول برای هیچ کس مناسب نباشد. آمار فروش خود گویای همه چیز است؛ تنها 14 میلیون کنسول Wii U در بازار جهانی به فروش رسیده است و با پشت سر گذاشتن گیم کیوب، لقب ضعیف ترین کنسول از نظر فروش را تصاحب کرد.

نمی توان گفت که Wii U یک فاجعه کامل است. وجود عناوینی همچون Star Fox که از قابلیت های این کنسول به بدترین شکل ممکن استفاده کرد امکان دارد اثبات این حرف ما را سخت تر کند، اما ساخت عناوینی همچون Super Mario Maker بدون صفحه نمایش ثانویه لمسی کنسول Wii U کاملاً غیرممکن بود.

تلاش بی ثمر نینتندو برای آن که Wii U همه را راضی نگه دارد، باعث شد این کنسول برای هیچ کس مناسب نباشد.

یکی از کارهایی که نینتندو مدت ها پیش باید انجام می داد، ساخت یک فرانچایز جدید بود که با ساخت Splatoon روی Wii U توانست این کار را انجام دهد و موفقیت خوبی کسب کند.

متاسفانه Splatoon عنوانی بود که هیچ نیازی به قابلیت های Wii U نداشت و روی پلتفرم های دیگر نیز می توانست به همان اندازه جذاب باشد.

به نظر شما، بازی هایی همانند بایونتا 2، پیکمین 3 و یا Super Mario 3D World به گیم پد Wii U نیاز داشتند؟ در اینکه ژاپنی ها از نظر نرم افزاری توانستد دارندگان این پلتفرم را راضی نگه دارند شکی نیست؛ اما کدام پلتفرم نینتندو این کار را انجام نداده است؟

مطمئن باشید بسیاری از بازی های انحصاری Wii U روی کنسول نینتندو سوییچ پورت خواهند شد زیرا بسیاری از بازیکنان به لطف ضعف کنسول Wii U نتوانستند عناوین جذاب آن را تجربه کنند.

اینطور به نظر می رسد که نینتندو سوییچ طراحی شده تا به طور کامل، شکست Wii U را جبران کند. نمایشگر ثانویه دارد، خود نمایشگر به تنهایی می تواند نقش یک کنسول را داشته باشد و آن را می توان همه جا برد.

کنسول بر اساس معماری موبایل شناخته شده انویدیا طراحی شده که همین مسئله سبب می شود توسعه دهندگان راحت تر بتوانند آثار خود را روی آن پورت کنند.

قابلیت هایی که نینتندو سوییچ دارد، حاکی از آن است که ژاپنی ها می خواهند تمام اشتباهات کنسول Wii U را جبران کند و از طرفی، سمت همان اشتباهات نشانه رفته اند. این دستگاه از صفحه نمایش ثانویه پشتیبانی می کند با این تفاوت که یک کنسول هیبریدی قابل حمل است که می توان آن را هر جایی با خود حمل کرد.

درست است که شاید تمرکز روی صفحه نمایش ثانویه و استفاده از قابلیت های آن بهترین ایده ممکن برای ساخت یک کنسول نباشد، اما عدم استفاده از آن به معنای نابودی هویت آن محصول است. نینتندو دقیقاً همین کار را کرد!

نینتندو دوران به شدت بدی را طی کرده و در حال حاضر نیز در وضعیت گنگی قرار دارد. در کریسمس یک ماه پیش، در برهه ای که شرکت های سونی و مایکروسافت نهایت استفاده و بازی های خوبی برای کنسول هایشان عرضه کردند، نینتندو تقریباً هیچ چیزی برای ارائه نداشت.

این شرکت نیاز دارد تا کنسول شکست خورده خود را نادیده بگیرد و هر چه سریع تر نینتندو سوییچ را وارد عرصه رقابت کند. زمانی که سوییچ عرضه می شود، Wii U باید در سن 4 سالگی از دنیای بازی های ویدیویی خداحافظی کند.

نه تنها مشتریان و بازیکنان، بلکه خود نینتندو نیز از این قضیه خوشحال است؛ Wii U حالا به جزئی از گذشته تلخ تاریخ بازی های ویدیویی تبدیل شده و باید هر چه زودتر با آن خداحافظی کرد.