بررسی Mass Effect Andromeda؛ گریز از هویت

استویدو Bioware با سه گانه اصلی Mass Effect، یکی از موفق ترین فرنچایز های نسل پیش را خلق کرد. بعد از 5 سال صبر و انتظار، حالا طرفداران این سری می توانند طعم مس افکت جدیدی را بچشند، مس افکتی که از سه گانه قبلی تقریبا مستقل است و بازیکنان را به جهت یافتن خانه ای جدید به کهکشانی دیگر می برد. اما آیا مس افکت آندرومدا توانسته به اندازه سه گانه قبلی موفق ظاهر شود؟

آندرومدا قطعا در برخی از جنبه ها از سه گانه قبلی پیشی گرفته. سیستم مبارزات و شوتینگ این بازی بسیار لذت بخش از آب درآمده و با تنوع بالای خود، بازیکن را مجذوب خود می کند. با اضافه شدن جت پک به سیستم مبارزات این نسخه، بازیکنان حالا می توانند در میدان نبرد به صورت عمودی هم حرکت کنند. در واقع بر خلاف نسخه های قبلی که بازیکن مجبور می شد همیشه خود را پشت کاور قرار دهد، آندرومدا بازیکنان را به تحرکت فرا می خواند. همین باعث شده که مبارزات جذاب تر و پویا تر، البته پر هیجان شوند.

البته هوش مصنوعی دشمنان تعریفی ندارد. دشمنان خیلی غیر منطقی عمل می کنند، آرایش منظمی ندارند و فقط خودشان را آماده می کنند که به دست شما کشته شوند. شاید در اوایل بازی، مبارزات به دلیل تعداد زیاد دشمنان سخت به نظر برسد، اما رفته رفته و با بالا رفتن لول تان، بسیار آسان خواهند شد و دیگر به هیچ وجه بازیکن را با چالش روبرو نمی کنند.

از تغییرات مهم و بنیادی که سیستم مبارزات آندرومدا به خود دیده، سیستم کاور خودکار است که جاگزین کاور دستی شده. اشاره کردیم که مبارزات در آندرومدا بر خلاف نسخه های قبلی، سریع تر و پرجنب و جوش تر اند، به همین دلیل هم سیستم کاور گیری در این نسخه خودکار شده تا بازیکن بتواند به سرعت وارد کاور شود و از ان بیرون بیآید. بنابراین این خودکار شدن کاور گیری را می توان تغییر خوبی دانست که کاملا در خدمت سرعت بالای بازی است.

سیستم کاور خودکار اگر که به درستی پیاده سازی نشود، می تواند بازیکنان را به دردسر بیاندازد. کاور گیری های بی موقع، ممکن است که بازیکن را در شرایطی نامتعارف قرار دهد نبرد ها را به شکل غیر منطقی سخت تر کند، اما خوشبختانه باید بگوییم که سیستم کاور خودکار آندورمدا بسیار خوب از آب درآمده و هیچ گاه بازیکن را ناامید نخواهد کرد. در نهایت، این تغییرات باعث شده اند که مبارزات بازی تحرکت بالایی بطلبند و بسیار لذت بخش تر از قبل باشند.

دیگر موردی که باعث تنوع مبارزات شده، مهارت ها و قابلیت های متنوعی اند که بازیکن می تواند از آن ها بهره ببرد. بر خلاف قبل، که بازیکن کلاس خود را در ابتدای بازی مشخص می کرد و صرفا محدود به قابلیت های آن کلاس می شد، در آندرومدا بازیکن به هیچ مرزی محدود نمی شود و می تواند قابلیت های تمامی کلاس های مختلف را آزاد کند.

این تغییر باعث شده که بازیکن در همان ابتدای بازی، به یک مسیر مشخص محدود نشود. بازیکن حالا حق انتخاب بسیار گسترده ای دارد و این حق انتخاب بالا، باعث شده که مبارزات بسیار متنوع تر شوند و در طول بازی خسته کننده نشوند. هر وقت که حس کردید که مبارزات اندکی رنگ و بوی تکرار به خود گرفته اند، می توانید مهارت های تان را عوض کنید تا شیوه بازی تا هم تغییر کند و مبارزات، حس تازگی به خود بگیرند.

المان های نقش آفرینی که در نسخه های 2 و 3 مس افکت رنگ باخته بودند هم مجددا پای خود را به آندرومدا باز کرده اند. قابلیت ساخت تجهیزات و مدیریت اینونتوری و منابع، این نوید را می دهند که آندرومدا یک عنوان نقش افرینی تمام و کمال باشد. ولی واقعیت این است که این المان ها به شکل کاملا سطحی پیدا سازی شده اند و متاسفانه رابط کاربری شان هم به شدت بد و گیج کننده است. در واقع سیستم کرفتینگ بیش از این که جذاب باشد و بازیکن را به ساخت تجهیزات خوب و جدید دعوت کند، آزار دهنده طراحی شده.

دیگر نقطه قوت آندرومدا گشت و گذار در سیاره ها است. گشت و گذار و پیمایش سیاره های ناشناخته، همواره بخش مهمی از مس افکت بوده، اما در هیچ کدام از نسخه های قبلی، این جنبه به شکل راضی کننده ای پیاده سازی نشده بود و همیشه ضعف داشت. آندرومدا محیط هایی پهناور و وسیع را پیش روی بازیکن قرار می دهد که از نظر بصری بسیار زیبا هستند و می توانند میل به گشت و گذار طرفداران مس افکت را ارضا کنند.

خوشبختانه به لطف ماه پیما و سیستم فست تراولی که بازی در اختیار پلیر قرار می دهد، گشت و گذار کند و حوصله سر بر نیست و بازیکن مشتاق به زیر و رو کردن سیارات می شود. سیاره ها هم بیش از حد بزرگ نیستند و نسبت محتویات و مراحل به مساحت شان خوب و قابل قبول است. نومد ابزار اصلی بازیکن برای گشت و گذار در سیارات، ماه پیمایی است که می تواند از هر سطحی بالا برود و خوشبختانه به خوبی و سادگی هم کنترل می شود.

هر سیاره هم پر است از محتویات گوناگون و بازیکن وظیفه دارد که با انجام روند مشخصی، سیاره را به محیطی قابل زندگی برای اهالی کهکشان راه شیری تبدیل کند. همین هدف باعث شده که گشت و گذار در سیاره ها معنی داشته باشد و صرفا اطلاف وقت نباشد. بازیکن واقعا حس می کند که مشغول اکتشاف و گشت و گذار، به منظور کشف راز های پنهان دنیای وسیع است. شاید تنها نکته ضعیف محیط بازی، جامعه زیستی بسیار کم تنوع سیارات است. جانوران و حویانات ساکنان در تمامی سیاره ها، به یک شکل اند و تعداد شان هم بسیار محدود است، همین باعث شده که سیاره ها، آن قدر که باید و شاید زنده و باور پذیر نباشند.

اما اوضاع وقتی خراب تر می شود که به سراغ داستان کلی بازی و کویست ها می رویم. داستان اصلی بازی با این که قابل پیشبینی است، اما لحظات جذابی هم دارد و می تواند بازیکن را سرگرم کند، اما فقط همین! داستان بازی، مشکلی اساسی دارد و آن هم این است که بر شالوده سستی بنا شده. نباید فراموش کنیم که مس افکت، بنیان گذار یک دنیای عمیق و بی نظیر بوده. اما متاسفانه آندرومدا ابدا جاه طلبی سه گانه قبلی را ندارد.

در سه گانه قبلی، تعاملات بین شخصیت ها و نژاد ها باعث شده بودند که دنیای مس افکت جهانی بسیار عمیق و درگیر کننده باشد. کهکشان راه شیری تاریخی فوق العاده عظیم و جذاب داشت و داستان اصلی سه گانه قبلی، بر بستر بسیار قدرتمندی روایت می شد. تمامی نژاد ها، سرگذشتی بسیار محکم و استوار داشتند و همین باعث شده بود که مس افکت، یکی از قوی ترین آثار ژانر علمی تخیلی باشد.

آندرومدا سعی می کند که این شالوده قوی را کنار بگذارد، با این که اشارات زیادی به سه گانه قبلی در آن مطرح می شود، اما مشخص است که این اشارات صرفا برای جریحه دار کردن حس نوستالژی هواداران سری زورچپانی شده اند. حال که آندرومدا تلاش کرده که از سه گانه قبلی فاصله بگیرد، طبیعتا باید شالوده ای قدرتمند هم بنا سازد تا داستانش را بر بستر آن روایت کند. اما کهکشان آندرومدا، بر خلاف راه شیری بسیار خسته کننده و حوصله سر بر است و اهالی اش و داستان هایش، چندان درگیر کننده نیستند. آندرومدا نتوانسته همانند سه گانه قبلی، جهانی بی نظیر پدید بیارورد.

به شخصیت ها آن طور که باید و شاید پرداخته نمی شود. جز شخصیت های اصلی و همراهانش که همان ها هم فراز و نشیب دارند، تمامی شخصیت های دیگر در سایه هستند، ابدا شخصیت پردازی جذابی ندارند و خیلی زود هم فراموش می شوند. بسیاری از حوادث بی منطق اند و حتی با علم به این که مس افکت عنوانی است علمی تخیلی هم توجیه نمی شوند. در برخی از مواقع هم داستان بیش از حد سریع جلو می رود و بازیکن را با خود همراه نمی کند.

با توجه به کیفیت سه گانه قبلی، شاید عجیب باشد که چنین ایرادی به مس افکت بگیریم، اما ضعف دنیای بازی و شخصیت هایش، باعث شده که آندرومدا عنوان علمی تخیلی ضعیفی باشد. وقتی که اهالی کهکشان راه شیری خانه شان را به مقصد آندرومدا ترک گفتند، عظمت دنیای مس افکت را هم جا گذاشتند. مس افکت حالا یک عنوانی علمی تخیلی فوق العاده معمولی است. البته بایوور این فرصت را دارد که در ادامه سری جدید، به داستان های جذاب تری بپردازد، اما این سری جدید فعلا که شروع چندان خوبی نداشته.

از داستان کلی بگذریم و روی داستانی های جزئی تر و شخصی تر متمرکز شویم. رایدر، شخصیت اصلی، بار یافتن خانه ای جدید را بر دوش دارد، نمی گوییم که شخصیت پردازیش بد از آب درآمده، اما متاسفانه شخصیتش اصلا و ابدا از صلابت و قدرت کافی برخوردار نیست. در واقع رایدر کاملا شبیه به یک سرباز تازه کار به نظر می رسد، یک سر و گردن از شپرد، شخصیت اصلی سه گانه قبلی ضعیف تر هست و اصلا برای کاری که به او محول شده گزینه خوبی به نظر نمی رسد. شخصیت پردازی همراهان رایدر هم بالا و پایین دارد. برخی از شخصیت ها جالب اند، برخی دیگر بسیار خسته کننده و ملال آور.

ماموریت های اصلی و آن هایی که به شخصیت ها می پردازند جذاب و سرگرم کننده اند، اما باقی مراحل که اتفاقا تعدادشان کم هم نیست، ممکن است که بسیار خسته کننده باشند. برخی این مراحل از نظر داستانی چندان ضعف ندارند و به همان بستر نه چندان خوب آندرومدا می پردازند. برخی دیگر هم واقعا بی معنی و مفهوم اند و ارزش انجام دادن ندارد.

اما مشکل اصلی بیشتر این مراحل فرعی این است که بد طراحی شده اند و وقت بازیکن را محترم نمی شمرند. بازیکن صرفا باید مسافت زیادی را بیپماید، آیتمی را بردارد و یا کار بی معنی را انجام دهد و دوباره کل راه را بازگردد، بدون این که پاداش خوبی در انتظارش باشد. متاسفانه طراحی بد این مراحل، باعث می شود که بازیکن رفته رفته علاقه خود را به این ها از دست بدهد و از به انجام رساندن شان بپرهیزد.

سیستم دیالوگ خوب و بد سه گانه قبلی حالا جایگزین سیستمی مبنی بر احساسات و نحوه بیان شده. رایدر می تواند منظورش با به 4 طریق مختلف بیان کند،، اما متاسفانه در نهایت تمامی این ها به یک نتیجه ختم می شوند و تفاوت زیادی هم ندارند. به طور کلی، گرفتن تصمیمات بزرگ خیلی کم بر رایدر محول می شود و در همین دفعات محدود هم این تصمیمات خیلی اثر گذار به نظر نمی رسند. به همین دلیل هم هست که بازیکن به مرور کمتر به انتخاب هایی که در دیالوگ ها دارد دقت می کند و صرفا برای ادامه مکالمه یکی شان را بر می گزنید.

جدا از گرافیک خوب محیط ها و سیاره ها، آندرومدا سیلابی است از ایرادات تکنیکی. اولین و بارز ترین نکته، انیمیشن افتضاح صورت شخصیت ها است. بسیاری از شخصیت ها همانند مردگان متحرک می مانند و بسیار خشک هستند. حتی آن شخصیت هایی که وضع شان بهتر است، باز هم در حد استاندارد های این نسل نیستند. گفت و گو با شخصیت ها از ارکان اصلی روایت داستان است اما صحبت با شخصیت هایی که هیچ حسی در نگاه شان دیده نمی شود، بازیکن را از مکالمات فراری می دهد.

جدا از این، باگ ها در آندرومدا بیداد می کنند. شاید هر چند دقیقه به یک باگ عجیب و غیر معمول بربخورید. گرچه بسیاری از این باگ ها جلوی روند بازی را نمی گیرند، اما این سوال را در ذهن بازیکن ایجاد می کنن که آیا این بازی پیش از عرضه یک بار هم بازبینی شده و از فیلتر کنترل کیفیت گذشته؟ متاسفانه عظمت بازی هم اصلا و ابدا توجیه کننده این حجم از مشکلات تکنیکی نیست و بایوور صرفا موفق شده که وجهه خود را در صنعت گیم خراب کند.

بخش چند نفره مس افکت، درست همانند مس افکت 3 هست، با این تفاوت که سیستم مبارزات آندرومدا، باعث شده که این بخش جذاب تر و مهیج تر از پیش شود. در این بخش بازیکنان باید به هم یاری برسانند و در برابر موج های متوالی دشمن مقاومت کنند. متاسفانه ایرادات سرور باعث شده که بازیکنان لگ و تاخیر بسیاری را مشاهده کنن که این مورد به تجربه بازی لطمه می زند.

در بخش چند نفره بازیکنان می توانند با استفاده سیستم میکروترنزکشن و پرداخت پول واقعی، پیشرفت خود را سریع تر کنند. اما خوشبختانه بخش چند نفره مس افکت عادلانه است و بازیکن هایی که پول خرج نمی کنند هم می توانند با سرعت خوب و قابل قبولی پیشرفت کنند.

جمع بندی

در کل مس افکت اندرومدا بازی بدی نیست، اما متاسفانه کاملا در سایه سه گانه اصلی قرار می گیرد و نسبت به آن ناامید کننده است. با این حال، اگر با دید نسخه های قبلی به سراغش نرویم و انتظارات مان را پایین تر بیاوریم، بازی ای است سرگرم کننده.