بررسی بازی Lost Sphear؛ لنگه کفش

سال گذشته، سازندگان بازی I Am Setsuna در استودیو توکیو آرپی جی فکتوری نشان دادند می توان بدون توجه به فضای حاکم بر صنعت بازی های ویدیویی، عنوانی مبتنی بر سلیقه قشری خاص از جامعه علاقه مندان به این رشته از هنر را ساخت و به موفقیت نیز رسید.

بازی جدید این استودیو، Lost Sphear نام دارد و در بسیاری از فاکتورها از بازی پیشین توکویو آرپی جی فکتوری بهتر عمل می کند اما با وجودپتانسیل های خود به دلیل مشکلاتی که از کم تجربگی و کمبود توجه ناشی هستند، به اثری متوسط و یکبار مصرف تبدیل می شود.

نوش دارو

بدون شک وقتی اولین تصاویر از Lost Sphear به چشمانتان می خورد، داستانی با رنگ و بوی حماسی در ذهن شما ساخته خواهد شد و قصه اصلی بازی نیز از این قضیه جدا نیست. ما در نقش جوانی با نام کاناتا، در روستای کوچکی به همراه خانواده و نزدیکان خود زندگی می کنیم. ناگهان شوک عظیمی آرامش دهکده را بر هم می زند و زمینه شروع قصه بازی فراهم می شود.

• سازنده: توکیو آرپی جی فکتوری
• ناشر: اسکوئر انیکس
• پلتفرم: نینتندو سوییچ، پلی استیشن 4، پی سی
• پلتفرم بررسی: پی سی

تمام اهالی روستا ناپدید شده و کاناتا در پی پیدا کردن علت این واقعه وارد بخش جدیدی از زندگی خود می شود که از او یک شخصیت مبارز و سخت جان می سازد. استفاده از کهن الگوهای داستان های اساطیری به تنهایی مشکل بزرگی نیست اما از Lost Sphear به این دلیل می توان ایراد گرفت که در کپی کردن همین کهن الگوها هم موفق عمل نمی کند.

شخصیت هایی که به حالت پیش فرض در چنین داستان هایی حضور دارند، با دقت و سلیقه پایینی در بازی شبیه سازی شده اند و روبرو شدن با آن ها حس خواندن کتاب های گروه سنی خردسال را به شما القا خواهد کرد.

پیچش های داستانی مناسبی در بخش های مختلف قصه بازی رخ نمی دهند تا از همان اواسط بازی، قید دنبال کردن قصه Lost Sphear را بزنید. قصه ای که در صورت رعایت چند استاندارد ساده روایت داستان، می توانست به یکی از نقاط قوت اصلی این اثر تبدیل شود.

از این موضوع می توان متعجب شد که عنوانی مانند Lost Sphear می تواند یک بازی تماماً داستان محور باشد، اما طراحان آن، این بخش را با عدم توجه، فدای گیم پلی می کنند. داستان در برخی از سکانس ها به قدری ناپخته روایت می شود که حس تجربه بخش داستانی بازی هایی که تمرکز اصلی خود را روی بخش چند نفره گذاشته اند، به شما منتقل می شود. گیم پلی بازی به خوبی با بخش طراحی هنری اخت می شود تا بازی هویت منحصر به فردی پیدا کند.

کاناتا در گروه چهارنفره ای که وظیفه رهبریش را بر عهده دارد، دست شما را در نحوه چینش گروه و وارد کردن ضربات از راه های مختلف باز خواهد کرد. مساحت محیط هایی که مبارزات بازی در آن ها رخ می دهد با هوشمندی خاصی طراحی شده است. این محیط ها نظم و یکپارچگی خاصی را به نبردهای بازی بخشیده اند.در مجموع دست شما بین انتخاب سلاح با بردهای مختلف باز بوده و راه های متفاوت زیادی برای عبور از چالش های موجود نقاط مختلف نقشه وجود دارد.

این ترکیب جادویی زمانی ناب تر می شود که برای ارتقا مهارت های شخصیت های مورد نظرتان با فروشگاه متنوع بازی رو.برو می شوید. قسمت خرید و فروش وسایل امکان ارتقا بخش های زیادی را برای شما فراهم خواهد کرد.

به سبب تنوعی که در محیط ها و اسلحه های بازی وجود دارد، حس ماجراجویانه شما در کشف نقاط جدید همیشه تازه مانده و بازی برای مدتی طولانی شما را سرگرم خواهد کرد. قطعاً در صورت کنار آمدن با مشکلات بخش داستانی ساعت های زیادی را صرف به روزرسانی شخصیت ها و کشف محیط های جدید و در نهایت تلاش برای کسب پول بیشتر خواهید کرد و این تکرار پذیری، برای یک بازی در سبک نقش آفرینی برگ برنده مهمی به شمار می رود.

سیستم ارتقا شخصیت ها و کسب درآمد در بازی به دلیل رویه جالب سازندگان در دادن امتیاز تجربه، کارآمدی زیادی دارد. برای مثال، عوض اضافه شدن ماموریت های جانبی جدیدی که در واقع یک الگو ثابت همیشگی دارند و تکراری اند، بازی شما را به تکرار مبارزات این بار با دقت بیشتر و سبکی متفاوت دعوت می کند که خسته کننده شدن روند کلی جلوگیری می کند.

در کل اگر با المان های کلی سبک نقش آفرینی نوبتی مشکل خاصی نداشته باشید، با سیستم های مبارزت و امتیاز دهی جالبی که در Lost Sphear حضور دارد، به خوبی ارتباط برقرار خواهید کرد.

زهر شیرین

تم زرد و سبزی که در همه محیط های Lost Sphear خودش را به ما نشان می دهد، به امضا این اثر تبدیل شده و تا انتهای آخرین مرحله از بازی، چشمان شما را نوازش خواهد داد. طراحی کاراکتر ها در کنار طراحی محیط بازی آن قدر خوب است که حتی اگر با بخش های گیم پلی و داستان این عنوان مشکل دارید هم از تماشای تصاویر مربوط به آن سیر نمی شوید.

دیالوگ خاصی نیز در بازی وجود ندارد اما در عوض آن کارگردانی صدا و موسیقیایی این اثر با هنرمندی زیادی انجام شده است. ترکیب موسیقی بازی با جلوه های هنری مراحل، اثری را خلق کرده که در کنار ارزش بازی کردن، ارزش شنیدن و تماشا کردن نیز دارد.

در نهایت می توان Lost Sphear را عنوانی دانست که می تواند شما را تا حدودی از عطش یک بازی نقش آفرینی نوبتی شرقی سیرآب کند. به دلیل عدم خلاقیت در بخش داستانی و به کمبود ایده جدید در قسمت گیم پلی بازی، ممکن است Lost Sphear بزودی به لیست بازی های فراموش شده و غیر تاثیر گذار اضافه شود اما هرگز از لیست عناوینی که ارزش تجربه کردن دارند، خط نخواهد خورد.

باید برای سازندگان این اثر احترام زیادی قائل شد که با وجود مشکلات عرضه چنین بازی هایی برای پلتفرم های اصلی، تلاش های خود را برای زنده کردن دوباره بازی های این سبک روی پلتفرم های ذکر شده انجام داده اند.