8 نکته که پیش از بازی کردن Extinction باید بدانید

بازی ویدیویی Extinction را می توان در یک جمله توصیف کرد: تلفیق دو اثر Shadow of the Colossus و Attack on Titan با اتمسفر اروپایی قرون وسطی.

آیا این جمله برای توصیف بازی کافی است؟ شاید هم بلی، شاید هم خیر. گیم پلی بازی Extinction شاید عنصر خلاقانه خاصی نداشته باشد، اما چیزی نیست که در اکثر عناوین کلان بودجه مشاهده کنیم.

برای بسیاری از گیمرهای ایرانی و خوانندگان بخش گیم دیجیاتو، بازی ویدیویی Extinction می تواند یک اثر جدید و بسیار سرگرم کننده باشد.

بازی Attack on Titan که نقد و بررسی قسمت دوم آن را می توانید در این لینک بخوانید، حول محور کشتن غول های عظیم الجثه می چرخد.

سازندگان توانستند به خوبی ایده های ناب مانگا و انیمه سری را در بازی ویدیوی پیاده سازی کنند اما حوصله سربر شدن گیم پلی بازی بعد از چند ساعت، ضربه بزرگی به جذابیت Attack on Titan زد.

در Extinction هم وضعیت به همین منوال است؛ غول های عظیم الجثه را بکشید. منتها تفاوت های بسیاری بین بازی Extinction و عناوین مشابه وجود دارد.

به همین دلیل نمی توان حدس زد که آیا Extinction واقعاً تبدیل به اثری سرگرم کننده و موفق تبدیل خواهد شد یا خیر. در این مطلب 8 نکته که پیش از بازی کردن Extinction باید بدانید را جمع آوری کرده ایم تا دید بهتری نسبت به بازی پیدا کنید. با دیجیاتو همراه باشید.

چگونه انسان 1/5 متری می تواند غول 40 متری را با شمشیر بکشد؟

در پیش نمایش Attack on Titan 2 چنین توصیفی از کشتار تایتان ها شد:

سبک هک ان اسلش بازی، با چاشنی پلتفرمر تنها چیزی بود که از یک بازی حمله به تایتان انتظار می رفت؛ پرش کنید، با قلاب به تایتان متصل شوید و اعضای بدن تایتان را با شمشیر خود ببرید. قوانین فیزیک را هم به کلی فراموش کرده و هر لحظه بخواهید با استفاده از قلاب، همانند موشک به هر قسمت از بدن تایتان حمله ور شوید

به لطف قلاب ها، می توانستید به راحتی به تمام نقاط نقشه دسترسی پیدا کنید؛ مرد عنکبوتی را تصور کنید که با تارهایش یک مسیر طولانی را طی می کند، تارهای خود را به ساختمان ها می زند و با آن خود را به سمت جلو هل می دهد. حالا فرض کنید همین مرد عنکبوتی بخواهد غول های عظیم الجثه نیز بکشد.

در بازی Extinction نیز همین گونه باید غول ها را بکشید با این تفاوت که خبری از قلاب نیست. ابتدا باید دنبال راهی برای قطع کردن اعضای بدن غول ها باشید. در نقد و بررسی Attack on Titan هم چنین جملاتی گفته شده:

 ... و به ناحیه پشت گردن غول‌ها، یعنی تنها نقطه ضعف آنها، ضربه بزنند و آنها را بکشند.

که دقیقاً همین موضوع برای Extinction صدق می کند. هدف شما این است که سر غول ها را قطع کنید. شاید با خود بگویید نقل قول از دیگر مطالب نشانه تنبلی بیش از حد نویسنده است (که تا حدی درست فکر می کنید) اما حقیقتاً هسته اصلی بازی Extinction چیزی جز کپی از بازی نه چندان معروف Attack on Titan نیست.

به هر حال چه کسی بدش می آید که فرمول کشتن غول ها به مرحله پخته تر و بهتری برسد؟ آیا Extinction می تواند چنین کاری کند؟

سوپرمن بدون قابلیت پرواز؛ بخش پلتفرمر بازی به شدت دستتان را آزاد می گذارد

به جرات می توان گفت با آزادی عملی که سازندگان در اختیارتان گذاشته اند، از مرد عنکبوتی هم دستتان برای گشت و گذار بازتر خواهد بود.

سرعت شخصیت اصلی بازی بسیار بالا است و از طرفی می توانید روی تمام ساختمان به صورت عمودی و حتی افقی بدویید. حتی بعد از دو بار پرش هنگامی که در هوایید با قابلیت Dash می توانید چندین متر را بیشتر در هوا طی کنید.

شلاق به شما اجازه می دهد همانند قلاب به بخش های مختلف ساختمان و حتی غول ها آویزان شوید و خود را به سمت های مختلف پرتاب کنید.

پلتفرمر سرعتی بازی گشت و گذار در شهر  را به حدی آسان می کند که در عرض چندثانیه به هر جایی که می خواهید برسید

این آزادی عمل ارزش خود را هنگام مبارزه با غول های عظیم الجثه نشان می دهد.

«کشتن هر غول به مثابه حل یک پازل می ماند»

سازندگان به شدت روی جمله ای که خواندید تاکید داشته اند. هر غول براساس نوع لباس و ساختار زره هایی که می پوشد، روند کشتن متفاوتی دارد. مثلاً بعضی زره ها که روی پا و دست غول ها قرار دارد، نمی گذارد که بلافاصله آن ها را قطع کنید و نیاز دارید ابتدا آن ها را بشکنید.

هر زره ساختار خود را دارد؛ مثلاً برای بازکردن زره های طلایی باید سه زنجیر وابسته به زره را بشکنید. زره های استخوانی زمانی تخریب پذیر هستند که آتشین نباشند. زره های فولادی به هیچ وجه نمی شکنند؛ غول هایی که چنین زره ای را می پوشند غیر قابل نفوذ اند. هیچ راهی جز دوری از آنان ندارید.

شاید کشتن هر غول همانند حل یک پازل نباشد، اما چنین تنوعی می تواند بازی را از ورطه تکرار نجات دهد؛ تا حدی.

مدیریت بحران، درجه سختی چالش برانگیز؛ چیزی که بازیکن را روی لبه تیغ نگه می دارد

در هر مرحله یک سری ماموریت به شما داده می شود؛ همانند آنکه چندین غول بکشید، مردم را نجات دهید یا نگذارید شهر بیش از حد توسط غول ها نابود شود.

تخریب پذیری محیط فوق العاده بالا است به حدی که تمام ساختمان ها می توانند توسط غول ها نابود شوند. هر ضربه مهلک آن ها می تواند یک ساختمان بلند را از بنیان خراب کند. پس اگر فرضاً از شما بخواهند که 70 درصد شهر سالم بماند و 5 غول را در آن بگذارند کار سختی در پیش دارید.

از طرفی مردم شهر از اولویت بالاتری برخوردارند و باید از طریق کریستال های جادویی که در جای جای بازی قرار دارد، نگذارید غول ها به مردم آسیب بزنند و از آن ها محافظت کنید.

ترکیب همه آن ها درکنار یکدیگر و از طرفی وجود غول هایی که کشتن آن ها زمان زیادی می طلبد (یا حتی غیرقابل کشتن هستند) می تواند فضای استرس زایی را برای مخاطب ایجاد کند که در جذابیت بازی نقش بسزایی دارند.

غول ها برخلاف بازی Attack On Titan اصلاً احمق نیستند و همانند وحشی ها همه چیز را به سرعت نابود می کنند. سرعت حرکت دستان آن ها به شدت بالا است و در صورتی که برخورد مستقیم با آن ها داشته باشید امکان مرگ شما وجود دارد.

اگر پاهای آنان را قطع کنید قدرتشان چندبرابر می شود و اگر ضربه بخورید قطعاً می بازید. ناگفته نماند که بعد از مدتی اعضای بدن غول ها دوباره احیا می شوند.

مبارزه با Minion ها و چاشنی زیاد سبک هک ان اسلش؛ مکملی خوب برای غول کشی

علاوه بر موجودات عظیم الجثه، باید با هیولاهای کوچک نیز سر و کله بزنید که بخش دیگری از بازی را تشکیل می دهد. همانند بازی های سبک Hack N Slash رایج، مکانیزم های خاصی جهت مبارزه با آن ها وجود دارد و به همین دلیل نباید جذابیت این بخش را نادیده گرفت.

می توانید روی هیولاها کمبو (ضربات پی در پی و مرتبط به هم) سوار کنید، آن ها را به هوا پرتاب کرده و کمبو را ادامه دهید؛ در صورت نیاز می توانید آن ها را با شدت محکم به زمین پرت کنید.

اگر می خواهید با یک ضربه، آسیب بسیاری به محیط بزنید، حملات Rune یا Rune Attack حین کمبوزدن می تواند راه حل خوبی باشد. جاخالی دادن حین کمبو و بازگشت به عقب نیز جزو عناصری است که به بخش مبارزات با Minion ها عمق بیشتری می بخشد.

همین Minion ها بعضی مواقع می توانند هنگام مبارزه با غول ها یک چالش بزرگ تر به حساب آیند و نگذارند شما به کارتان برسید؛ خصوصا هنگامی که روی گردن غول هستید و هیولاهای پرنده به شما حمله می کنند.

دو بخش Extinction و Skirmish؛ خبری از بخش همکاری و یا رقابتی نیست

Extinction بخش چندنفره ندارد و این یکی از نقاط ضعف بزرگ بازی به حساب می آیند. مبارزه غول ها دربرابر انسان ها به صورت آنلاین، چیزی است که در بازی Attack on Titan احساس می شد و سازندگان می توانستند به خوبی از این پتانسیل به نفع خود استفاده کنند، که نکردند.

به جای آن می توانید در بخش Skirmish نقشه و ماموریت ها را خودتان طراحی کنید و با دیگران به اشتراک بگذارید؛ مثلاً مکان غول ها، مینیون ها و کریستال های جادویی  را مشخص کرده و مواردی از این قبیل.

در بخش Extinction موج بی نهایتی از دشمنان به شهر حمله ور می شوند و شما باید تا جای ممکن از شهر محافظت کنید. همین؟ نخیر؛ می توانید حالت رقابتی گرفته و با دوستانتان سر امتیازهایی که کسب کردید کل کل کنید ... همین؟ بله.

سبک گرافیکی فانتزی و استفاده از رنگ های تند و گرم؛ فورتنایت هیولاها؟

تفاوت بارزی که Extinction با همتایان خود دارد در سبک گرافیک آن است. استفاده از رنگ های گرم و شکل فانتزی محیط، بافت ها و اتمسفر محیط بازیکن را یاد بازی محبوب بتل رویال فورتنایت می اندازد.

متاسفانه چیزی که در تریلرها دیده شده، نه تنها مخاطب را انگشت به دهن نگه نمی دارد بلکه برخی طراحی های ضعیف و بافت های کم کیفیت می تواند ذوق بازیکن را خراب کند. تخریب پذیری بازی هم اصلاً در حد و اندازه یک بازی نسل هشتم نیست.

با توجه به اینکه تصاویر و تریلرهای منتشر شده مربوط به نسخه آلفا است، امیدواریم با بهبود گرافیک تکنیکی و طراحی بصری موجب شود تا Extinction به سطح بالاتری برسد.

استودیو Iron Galaxy؛ سازنده Extinction چه پیشینه ای دارد؟

بعد از مدت ها انجام کارهای مختلف، بلاخره استودیو «کهکشان آهنی» توانست اولین بازی تقریباً کلان بودجه یا AA خود را بسازد. بازی Extinction شاید نتواند فوق العاده عمل کند اما قدم بزرگی برای پیشرفت سازندگان خواهد بود.

این استودیو برای توسعه دهندگان بزرگتر دیگر کار می کند؛ بیشتر به عنوان مشاور بخش تکنیکی و انتشار عناوین روی کنسول های مختلف.

نسخه نینتندو سوییچ بازی اسکایریم و کرش بندیکوت نسخه کامپیوتر که به زودی منتشر می شود، می تواند مثالی از کارهای این استودیو باشد که تا حالا وظیفه پورت بازی های مختلف داشته.

حالا Iron Galaxy باید در بخش گیم دیزاین و طراحی هنری خود را تغذیه کند تا علاوه بر بخش تکنیکی، در بخش های دیگر نیز موفق ظاهر شود.