بررسی بازی New Super Mario Bros. U Deluxe؛ ماریوی تکراری اما دوست داشتنی

زمانی که بررسی بازی New Super Mario Bros. U Deluxe به من سپرده شد،‌ بازی را اجرا کرده و کنسول را دست یکی از خردسالان فامیل دادم که تا الان میانه چندان خوبی با بازی نداشت و دیدم که بعد از یکی دو دقیقه فهمید که چگونه باید بازی را پیش ببرد. همین اتفاق زمانی که کنسول را به دست یکی از اقوام ۵۰ ساله (که نمی‌داند گیم چیست!) هم دادم، افتاد. متوجه شدم با عنوانی روبرو هستم که ناخودآگاه و به طور غریزی، روحیه گیم هر بنی بشری را روشن می‌کند و باید اعتراف کنم که ماریو یا همان قارچ خور، بازی‌ای است که سالیان سال در عرصه گیم حضور دارد و با گیم‌پلی ساده و بی‌نظیر خود توانسته هر کسی را به سمت خودش جذب کند. این راز جادویی ماریوی لوله کش و دوستانش است و همین راز توانسته آنها را در طول این سالیان، زنده نگه دارد.

• سازنده: نینتندو
• ناشر: نینتندو
• پلتفرم‌ها: نینتندو سوییچ
• پلتفرم بررسی: نینتندو سوییچ

ماریو از معدود کاراکترهای دنیای بازی های پلتفرمینگ است که با پیشروی کنسول‌ها و عرضه بازی‌های جدید، خودش را از تک و تا نینداخته و توانسته که هر بار با جادوی خود، طرفداران را مسحور خود کند. برعکس سونیک، کرش، هوگو و یا دیگر شخصیت‌های بازی‌های این ژانر که با ورود به نسل‌های جدید کنسول‌ها، به ندرت عناوین درخور توجهی را ارائه کردند و برخی از آنها آنقدر ضعیف ظاهر شدند که عملا به جرگه بازی‌های مرده پیوستند، نینتندو اما کارش را به خوبی بلد است و ماریو را همچنان زنده نگه داشته و با عنوان به شدت جذابی چون ماریو ادیسه، ثابت کرد که این لوله کش ایتالیایی همچنان حرف برای گفتن دارد. ماریو در کنسول نسل جدید نینتندو در عناوین مختلفی ظاهر شده و بازی‌هایی چون Mario Kart و Mario Party از جمله این موارد حساب می‌شوند. آخرین حضور ماریو و دوستانش اما به گیمی برمی‌گردد که برای دومین بار عرضه می‌شود. New Super Mario Bros. U ابتدا برای کنسول Wii U عرضه شده بود.

یکی از سیاست‌های نینتندو که موافقان و مخالفان بسیاری دارد، عرضه بازی‌های موفق کنسول ناموفق Wii U برای نینتندو سوییچ است. همانطور که احتمالا می‌دانید کنسول Wii U نتوانست آنطور که باید در مارکت حاضر شود و فروش چندان موفقیت آمیزی نداشت و از همین رو بسیاری از عناوین ساخته و عرضه شده برای این کنسول خانگی، علی رغم داشتن جذابیت‌های بسیار و عناصر قوی درون خود، دیده نشدند. از همین رو بود که نینتندو همین عناوین را با رنگ و لعابی تازه و اضافه کردن چند المان کوچک به آنها، وارد کنسول نسل جدید خود کرد و می‌خواهد بار دیگر آنها را احیا کند و یادشان را گرامی بدارد!

New Super Mario Bros. U که برای Wii U عرضه شده بود، بازی به شدت جذاب و کاملی بود که طرفداران سالها برای تجربه چنین عنوانی صبر کرده بودند. بازی در سال ۲۰۱۲ عرضه شد و حالا بعد از ۶ سال با پسوند Deluxe وارد کنسول نینتندو سوییچ شده است. این پسوند حکایت از این دارد که بازی قرار است چیزهایی اضافه بر سازمان نسخه قبلی را هم به همراه داشته باشد و همچنین نسخه کامل به همراه محتواهای دانلودی ورژن قبلی را هم دارد. بگذارید کمی بیشتر در این باره توضیح دهم.

بخش مجزایی برای کاراکتر لوییجی (برادر ماریو که لباس سبز رنگ تنش دارد) برای کنسول Wii U عرضه شد که حالا در نسخه سوییچ از همان ابتدا قابل دسترس است و مراحل Challenge و Coin هم در بازی گنجانده شده‌اند تا کسانی که دنبال چالش بیشتری هستند، به این قسمت ها سر بزنند. جدای از این موارد، دو کاراکتر کاملا جدید به بازی اضافه شده که هر کدام ویژگی‌ها و قابلیت‌های خاص خودشان را دارند و البته هر دوی این کاراکترها به نوبه‌ای گیم‌پلی را به شدت آسان می‌کنند.

تغییرات ریز و درشت دیگری هم در بازی رخ داده و کنترل بازی مقداری تغییر پیدا کرده و از همه اینها مهمتر، قابلیت پرش دوباره هم در گیم‌پلی گنجانده شده که کمی تا قسمتی پیشروی در مراحل را آسان کرده است. بازی‌های ماریو برخلاف ظاهر کودکانه‌شان، در برخی مواقع به شدت چالشی هستند و بارها حین بازی کردن این عنوان با خودم فکر می‌کنم که چگونه یک بچه کم سن و سال می‌تواند این مراحل را پیش ببرد؟ سختی مراحل بازی با وجود تمهیداتی که سازندگان برای آسان‌تر شدن بازی در نسخه دلوکس دیده‌اند، کماکان در مراحل پایانی به شدت عذاب آور است و خطر پرتاب کنسول به سمت دیوار از فرط خشم همواره در کمین شماست!

بازی از همان فرمول همیشگی عناوین ماریو استفاده می‌کند و مراحلی که در آن گنجانده شده تقریبا واو به واو پیاده‌سازی عنوان نسل قبلی آن است. طراحی مراحل همچنان خیره کننده و بی‌نظیر هستند و سوراخ سمبه‌هایی که در مسیر وجود دارد آنقدر زیاد است که ارزش تکرار بازی را به شدت بالا برده است. کاراکترها در بازی به ۵ نفر رسیده‌اند و اینطور نیست که هر کاراکتر قدرت و ویژگی‌های خاص خودش را داشته باشد اما دو شخصیت جدید اضافه شده یکی‌شان ضد ضربه است و هیچ دشمنی نمی‌تواند به آن آسیب بزند و Toadette (بانوی آقای Toad هستند!) که قابلیت‌های جالبی دارد و از معدود المان‌های جذاب اضافه شده به بازی است.

Toadette می‌تواند با دریافت آیتمی تاج مانند، تبدیل به کاراکتری به نام Peachette شود که در حقیقت کلونی شبیه سازی از پرنسس پیچ (معشوقه ماریو که هر بار دزدیده می‌شود و در این بازی هم همین اتفاق برای بار هزارم برایش افتاده) است. Peachette می‌تواند به مسیرهای بسیار بلندی بپرد و و با چتر خود آرام به سمت پایین خیز بردارد و گیم‌پلی بازی را دچار دگرگونی‌هایی می‌کند و می‌توان راحت‌تر در مراحل گشت زد. پیدا کردن راه‌های مخفی بازی با این شخصیت بسیار آسان‌تر بوده و سرعت بازی هم نسبتا بالاتر می‌رود و از همین رو تجربه Peachette می‌تواند در خلال طراحی مراحل بی‌نظیر بازی، یک تجربه ناب و جذاب باشد.

مدت‌ها است که به جز قارچ و گل آتشین، آیتم‌های دیگری هم به سری بازی ماریو اضافه شده و در این عنوان هم آیتم‌های جدیدی هست که البته هیچ‌کدام منحصر این بازی نیست و همگی از عناوین قبلی دستچین شده‌اند. گل یخی، سنجاب و... برخی از این آیتم‌های جدید هستند که با انبار کردن آنها هم می‌توانید در شروع برخی مراحل، این آیتم‌ها را به همراه خود داشته باشید.

نکته جذاب دیگری که در بازی وجود دارد، بخش چند نفره آن است که البته باز هم دستاوردی از نسخه قبلی و برای کنسول Wii U بازی است. تجربه چند نفره این بازی به شدت خنده دار است و می‌توانم تضمین کنم که در حین انجام بازی به صورت دو نفره یا گروهی (بازی تا ۴ نفر را ساپورت می‌کند) در بسیاری از موارد قهقهه‌تان از ته دل بلند خواهد شد. چند نفره بازی کردن ماریو و مراحل آشنای آن، حس عجیبی دارد و حماقتی که در گیم‌پلی چند نفره به طور ناخودآگاه به وجود می‌آید، هر گیمری را از خنده روده‌بر می‌کند. در بخش چند نفره می‌توانید سر هم تیمی‌هایتان بلاهای آسمانی بیاورید و حتی زمانی که سوار Yoshi (دایناسور سبز رنگ سری بازی‌های ماریو که در برخی مراحل حضور دارد) هستید، او را قورت داده و سمت دشمنان تف کنید.

موسیقی و صداگذاری بازی هم دقیقا پیاده‌سازی از نسخه‌های قدیمی این سری است و خبری از قطعه موسیقایی جدیدی نیست. گرافیک بازی هم هیچ تغییری نسبت به نسخه ۶ سال پیش خود نداشته و با اینکه همچنان خوش رنگ و لعاب است و برخی مراحل آن هم طراحی هنری خاصی دارد (مثلا مرحله‌ای که پس زمینه ثابت آن شبیه به آثار ونسان ون‌گوگ است) اما دیگر اثری از جلوه‌های گرافیکی نسل جدید در این عنوان نیست. همین موضوع تکراری بودن موسیقی و صداگذاری بازی و عدم پیشرفت گرافیک آن می‌تواند دستمایه صحبتی باشد که در خاتمه بررسی این بازی باید گفته شود.

در اینکه ماریو می‌تواند در اغلب موارد خوب ظاهر شود شکی نیست و اگر بخواهیم با حس خاطره بازی و نوستالژیک به آن نگاه کنیم، احتمالا عاشق آن خواهیم شد. اما واقعیت امر این است که بازی فعلی، دقیقا کپی پیاده سازی عنوانی است دیده نشده در کنسول Wii U و المان‌های اضافه شده به آن هم چیز دندانگیر و خلاقانه‌ای نیست و به شدت کم‌کاری تیم سازنده در آن حس می‌شود. بازی تقریبا تکراری شده ولی بازهم باید تاکید کرد که ماریوی تکراری همچنان یک سر و گردن از بسیاری از عناوین پلتفرمینگ امروزی بالاتر است.

شاید توقع ما از ماریو با عرضه عناوینی چون ادیسه و تنیس بالا رفته و شاید هم واقعا بازسازی و عرضه کردن عناوین قدیمی نینتندو دیگر غیرقابل هضم شده باشد، اما در هر صورت بازی New Super Mario Bros. U Deluxe احتمالا گنجینه‌ای برای سوییچ‌داران خواهد بود و به شدت سرگرم‌کننده ولی نمی‌تواند یک بازی جاودان در این سری باشد و ورطه تکراری که ماریو درون این بازی در آن غرق نشده، انکار نشدنی است. شاید اگر المان‌های جدید و وقت بیشتری برای بازی در نظر گرفته می‌شد، آن را بیشتر توصیه می‌کردم اما در حال حاضر به نظر می‌رسد لااقل بازی Donkey Kong Country: Tropical Freeze (که البته آن هم پورتی است از نسخه Wii U بازی!) به خاطر چالش‌های بیشتری که پیش روی گیمر می‌گذارد، انتخاب بهتری برای تجربه یک بازی پلتفرمینگ ناب روی سوییچ باشد. راستی تا یادم نرفته بگویم که قیمت ۶۰ دلاری بازی هم چیز به شدت رو اعصابی است که تقریبا صدای اعتراض همه را در آورده و می‌توانید با جستجو در اینترنت به این ادعا پی‌ببرید.

ماریوی جدید مانند یک پیتزای خوش طعم در رستورانی که پاتوق شما به شمار می‌رود هست که هر بار هم به آنجا بروید و طعم پیتزای آشنا و دوست داشتنی‌تان را زیر زبانتان حس کنید، کیف می‌کنید. مانند پیتزایی که علی رغم گذشت سال‌ها و تغییر در منو و دکوراسیون رستوران، همچنان همان مزه همیشگی را دارد و می‌توانید مطمئن باشید که با رفتن به این رستوران پشیمان برنمی‌گردید ولی اگر تنوعی دلتان می‌خواهد، باید به رستوران بغلی سر بزنید.