تحقیقات هاروارد از ارتباط مستقیم فشار روحی در کودکی با بلوغ زودرس خبر می‌دهند

مجموعه تحقیقاتی جدید از سوی دانشگاه هاروارد به ارتباطی مستقیم بین فشار یا ضربه روحی در دوران کودکی و سرعت رشد بیولوژیکی (فارغ از سن و سال) افراد اشاره دارد.

برخی از وقایع یا شرایط تلخ و مضر که ممکن است در دوران خردسالی یا کودکی رخ دهد، از جمله مواردی مانند بی‌توجهی، فقر، خشونت در خانواده، کتک زدن و تحقیر می‌تواند باعث بروز ضربه روحی و روانی ماندگاری در شخصیت فرد شود. در گذشته ارتباط مسائلی از این دست با کاهش سلامت جسمی و روانی در بزرگسالی و بروز رفتارهای ناخوشایند و بعضا خشونت‌آمیز اثبات شده، اما حالا مطالعات تازه نشان می‌دهند این موضوع با بلوغ زودرس و رشد جسمی و بیولوژیکی زودهنگام نیز ارتباطی مستقیم دارد.

این تحقیقات ثابت می‌کند اولین اثر رخداد وقایعی ناگوار در دوران کودکی یا رشد بچه در شرایط ناهنجار، توسعه مغز با سرعت بیشتر است و به همین ترتیب فرآیند پرورش و رشد سلول‌های مرتبط با افزایش سن تسریع شده و در نهایت بلوغ زودرس را به دنبال خواهد داشت.

کارشناسان عوارض جانبی دیگری را هم برای حوادث ناگوار و بی‌توجهی و فقر در دوران کودکی لحاظ می‌کنند؛ به این ترتیب که گفته می‌شود برخی تجربیات فیزیکی و ذهنی انسان نیز بر اثر این دست از وقایع تحت تاثیر قرار می‌گیرد و در رشد حافظه و توانایی یادگیری فرد نیز اختلال ایجاد می‌کند. بنابراین کودک از همان سال‌های اولیه عملکرد نامناسبی در مدرسه از خود نشان داده و در گذر زمان نیز با چالش‌های بزرگی در ارتباط با یادگیری و هوش روبرو می‌شود.

محققین بر این باورند مواردی مانند خشونت در خانواده و رفتارهای تهدیدآمیز، کتک زدن و بی‌توجهی به کودکان تاثیر بیشتری در بلوغ زودرس و رشد بیولوژیکی زودهنگام در افراد دارد؛ چرا که در واقع بدن انسان با تسریع فرآیند بزرگ شدن سعی دارد زودتر وارد فاز استقلال شده و بتواند در سنین کمتر از خطرها دوری کرده یا محیط مسموم را ترک نماید.