سوخت مصنوعی در راه است؛ رقیب جدی برای فناوری خودروهای برقی

در حال حاضر بیشتر شرکت های خودروسازی به دنبال تولید خودروهای برقی هستند اما در این میان مرسدس بنز، پورشه و جیلی به دنبال گزینه های دیگری نیز هستند که یکی از اصلی ترین آنها سوخت مصنوعی است.

از زمانی که دولت های بزرگ اروپایی از جمله انگلستان اعلام کردند که از سال 2030 خودروهای احتراق داخلی با ممنوعیت فروش مواجه خواهند شد خودروسازان بزرگ این قاره به صورت سرسام آوری در حال حرکت به سمت تولید و توسعه خودروهای برقی هستند.

با این وجود، کمبود منابع طبیعی مورد نیاز برای باتری‌های فعلی پاشنه آشیل خودروهای برقی خواهند بود و به نظر نمی‌رسد که بشر راه حلی برای آن داشته باشد.

در حال حاضر هزینه باتری ها برابر با 100 دلار به ازای هر کیلووات ساعت است و در صورت افزایش دیگر هزینه های جانبی امکان افزایش این رقم نیز وجود دارد. برخی از محققان پیش بینی کرده‌اند که در بهترین حالت تنها 31 درصد فروش بازارهای جهانی متعلق به خودروهای تمام برقی خواهد بود.

در نتیجه به نظر می‌رسد که جهان به نقطه‌ای رسیده است که نیاز به یک منبع انرژی دیگر با آلایندگی صفر دارد.

اگر حرف مرا قبول ندارید به سراغ دایملر، جیلی (مالک چینی ولوو) پورشه و حتی غول مهندسی آلمان یعنی زیمنس بروید تا ببیند در حالی که همگان به دنبال توسعه خودروهای برقی هستند، این شرکت ها به دنبال راه حل های کاملا جدیدی با نام سوخت مصنوعی هستند.

این خبری است که توسط روزنامه آلمانی «هندلزبلات» رسانه ای شده است مبنی بر آنکه مرسدس بنز در حال کار با شرکت جیلی است و اولین ساخته آن ها که بسیار شبیه به موتورهای سیلندر پیستونی فعلی است از سال 2024 میلادی از راه خواهد رسید.

نکته جالب توجه این گزارش این است که موتور سیلندر پیستونی توسعه داده شده توانایی کار با گاز هیدروژن و سوخت مصنوعی منتسب به «efuel» را خواهد داشت.

این موتورها چیز جدیدی نیستند. تمامی موتورهای مجهز به سیستم «ولوترونیک» شرکت بی ام و توانایی استفاده از هیدروژن را با کمی تغییر دارند.

سوخت efuel رای نخستین بار در دهه 2000 میلادی توسط شرکت آئودی معرفی شد. این سوخت با استفاده از انرژی خورشید در شرایط بیابانی توسعه داده شده و برای توسعه آن به یک سری لوله های آب و ارگانیسم های اصلاح شده ژنتیکی نیاز است تا بتوان سوخت دیزل مصنوعی را تولید کرد.

آئودی همچنین با دانشگاه‌های فعال در این حوزه نیز مشغول به کار شده تا با استفاده یک توربین بادی در آب دریا، هیدروژن و CO2 را یکدیگر ترکیب کند تا متان مصنوعی تولید کند.

تا اینجای کار به نظر همه چیز در حد طرح و ایده به نظر می‌رسد اما هفته گذشته پورشه و زیمنس موفق شدند تا با استفاده از نیروی باد در جنوب کشور شیلی از طرح تولید انبوه سوخت مصنوعی خود رونمایی کنند. پس از ترک خوردن هیدروژن از آب دریا، گاز با CO2 موجود در اتمسفر ترکیب می‌شود تا سوخت مصنوعی متانول ایجاد کند.

طرفداران ورزش اتومبیل رانی آگاهی مناسبی از استفاده سوخت متانول دارند و در حال حاضر نیز این سوخت در جایگاه های سوخت کالیفرنیا موجود است.

نکته جالب توجه اما سرعت حرکت این پروژه پورشه و زیمنس است. تا سال 2022 تولید به 130 هزار لیتر خواهد رسید و این رقم تا سال 2024 میلادی به 55 میلیون و تا سال 2025 به 560 میلیون لیتر می‌رسد.

پورشه قصد دارد تا از این سوخت در بخش موتور اسپرت خود استفاده کند و احتمالا شاهد استفاده از آن در خودروهای احتراق داخلی و هیبریدی این شرکت نیز باشیم.

مرسدس، پورشه و جیلی به طور واضح نشان داده‌اند که به سوخت‌های حاصل از نیروی باد متناوب نیز ایمان دارند.

کشورهای دارای محبت باد همچون شیلی و مراکش نیز می‌توانند پایگاه های این سوخت ارزان و پاک باشند.

در این شرایط فکر می‌کنید در سال 2030 ما در چه جایگاهی خواهیم بود؟

گمان می‌رود که سوخت های مصنوعی و پاک راه خود را به صنعت خودروسازی و حمل و نقل عمومی باز کرده‌اند. به همین جهت نیز 45 درصد خودروهای جدید مجهز به این سوخت خواهند بود و 25 درصد دیگر نیز از سوخت هیدروژن بهره خواهند برد.

برخی از شایعات حکایت از انتقال تحقیقات مرتبط با این حوزه به دانشگاهی در کشور عربستان سعودی دارند. گفته می‌شود که این کشور قصد دارد تا به صورت قابل توجهی در حوزه سوخت‌های جدید سرمایه گذاری کند.

بنابراین به نظر می‌رسد که موتورهای سیلندر پیستونی همچنان با بشر همراه خواهند بود و نقش اساسی در آینده حمل و نقل خواهند داشت.