هابل توانست انفجار ابرنواختری ستاره‌ای را ثبت کند
زمانی که ستاره‌ها سوختشان تمام می‌شود و به پایان عمر خود نزدیک می‌شوند، به دراماتیک‌ترین شیوه می‌میرند. آن‌ها در پایان عمر خود منفجر می‌شود و گاز و ذرات غباری که زمانی درون این ستاره‌ها بود ...
در دیجیاتو ثبت‌نام کنید
جهت بهره‌مندی و دسترسی به امکانات ویژه و بخش‌های مختلف در دیجیاتو عضو ویژه دیجیاتو شوید.
عضویت در دیجیاتوتازههای تکنولوژی
ویدئوی مرتبط
زمانی که ستاره‌ها سوختشان تمام می‌شود و به پایان عمر خود نزدیک می‌شوند، به دراماتیک‌ترین شیوه می‌میرند. آن‌ها در پایان عمر خود منفجر می‌شود و گاز و ذرات غباری که زمانی درون این ستاره‌ها بود را با سرعتی باورنکردنی به بیرون پرتاب می‌کنند و تبدیل به ابرنواختر می‌شوند.
منجمان گاهی اوقات باقی‌مانده‌های ابرنواخترها را رصد می‌کنند، اما اخیرا تلسکوپ فضایی هابل توانست پدیده‌ای نادرتر را مشاهده کند. هابل توانست ستاره‌ای را هنگام مرگ و در پروسه تبدیل آن به ابرنواختر را ثبت کند.
حالا ابرنواختر SN 2020fgv در دو کهکشان برخوردی به نام «کهکشان‌های پروانه» در فاصله ۶۰ میلیون سال نوری از ما قرار دارد. در فروردین‌ماه ۱۳۹۹ بود که ستاره‌شناسی در رصدخانه پالومار کالیفرنیا برای اولین بار این ستاره را زمانی مشاهده کرد که در مراحل اولیه یک ابرنواختر بود. به همین دلیل، محققان هابل تصمیم گرفتند تا شانسشان را امتحان کنند و تمرکزشان را روی مطالعه این ستاره گذاشتند.
هابل تنها چند ساعت پس از انفجار این ستاره، توانست گوشه‌ای از مواد درون دیسک پیراستاره‌ای این ابرنواختر را ثبت کند. دیسک پیراستاره‌ای، حلقه‌ای از گرد و غبار اطراف ستارگان است که پس از انفجارشان حول ابرنواختر شکل می‌گیرد. این دیسک‌ها بسته به مشخصات فیزیکی‌شان می‌توانند قرص برافزایشی، خرده قرص و یا قرص پیش‌سیاره‌ای شوند. قرص‌های پیش‌سیاره‌ای می‌توانند محل تولد سیارات جدیدی باشند و منظومه‌ای در اطراف ستاره جدید تشکیل دهند.
علاوه بر این، مطالعه قرص پیراستاره‌ای فرصت بسیار خوب و نادری است تا بتوانیم بفهمیم که در روزهای پایانی ستاره‌ای چه بر آن گذشته است. با این حال، تلسکوپ‌ها تنها برای مدت کوتاهی پس از انفجار می‌توانند این مواد را رصد کنند.
در عین حال، تلسکوپ تس (TESS) ناسا نیز این ناحیه را بررسی می‌کرده است و محققان با داده‌های آن توانستند تصور کاملی از سال‌های پایانی این ستاره داشته باشند. مطالعه چنین ستارگانی به ما کمک می‌کند تا اطلاعات مفیدی از رفتار بقیه ستارگان مشابه به دست آوریم.
برای مثال، یکی از ستارگان همسایه ما که ابط‌الجوزا نام دارد، می‌تواند رفتار مشابهی داشته باشد و حتی در دوسال گذشته، زمانی که نور این ستاره تغییر کرده بود، برخی فکر می‌کردند که ابط‌الجوزا در مراحل اولیه یک ابرنواختر قرار دارد. البته که مشخص شد علت تغییر نور آن تنها به دلیل عبور غبار غلیظی از روبروی آن بود.
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.