ردپای کربن در فعالیت‌های ورزشکاران حرفه ای؛ بلای جان زمین!

ردپای کربن ورزشکاران چیزی است که فعالان طبیعت را در سالیان اخیر دچار نگران‌های زیادی کرده است. لیگ‌های حرفه‌ای ورزشی هم دارای ردپای کربن هستند که با کم کردم اثر آن می‌توانند به صورت پایدارتری ورزش را ادامه بدهند.

منظور از ردپای کربن ورزشکاران چیست؟

یکی از موضوعاتی که مدیران تیم‌های ورزشی باید به آن توجه کنند تجمل‌گرایی‌های بیش از حد و ریخت و پاش‌هایی است که بدون آن‌ها هم می‌توان لیگ‌های بزرگی را تشکیل داد. این موضوع در حالی است که تمام این افراد در دوران دبستان خود تمام آموزش‌های لازم را درباره گرمایش جهانی دیده‌اند. آن‌ها تمام نکات لازم درباره اهمیت کاشت درختان، چرخه کربن، بازیافت، جلوگیری از هدر رفتن مواد غذایی را می‌دانند اما در عمل ما این نکته را مشاهده نمی‌کنیم و اثر ردپای کربن ورزشکاران حرفه ای را به وضوح مشاهده می‌کنیم.

اکثر لیگ‌های ورزشی با هواپیماهای خصوصی سفر می‌کنند که در حین سفر و حتی پس از آن رد پای عظیمی از کربن را بر جای می‌گذارند. آمار نشان می‌دهد که لیگ‌های ورزشی امریکایی رد پای کربن زیادی را در خلاف جهت زندگی پایدار و سبز در زمین بر جای می‌گذارند. بسیاری از این لیگ‌ها در تبلیغات خود همین موضوعات را در نظر می‌گیرند و خود را به عنوان حامی شرکت‌های سبز معرفی می‌کنند. اما در عمل کاملا رفتار بسیاری از ورزشکاران متناقض با زندگی سبز و پایدار است و سرشار از تجملات اضافی‌ای است که نمی‌توان ردپای کربن ورزشکاران حرفه ای را از زمین پاک کرد.

پیشینه ورزش در تولید کربن

کاهش انتشار گازهای گلخانه ای از سفرهای هوایی در نزدیکی سفرهای ورزشی در مسابقات لیگ‌های مختلف یکی از سخت ترین  کارها است. اینطور نیست که آنها بتوانند کاری را که دیگران انجام می دهند و ویدئو کنفرانس انجام دهند و ما هم انتظار نداریم که لیگ‌های حرفه‌ای ورزشی را دورکاری انجام دهید. اما کاهش انتشار گازهای گلخانه ای امکان پذیر است. محققان برخی از تغییراتی را که می توان برای یک مقاله تحقیقاتی در مجله Environmental Science and Technology انجام داد، بررسی کردند.

در سال 2020، اتحادیه ملی بسکتبال، لیگ ملی هاکی، لیگ برتر بیسبال و لیگ ملی فوتبال برنامه‌های خود را برای کاهش شانس ابتلای بازیکنان و کارکنان به کووید تنظیم کردند. در واقع طبق این برنامه می‌خواستند که سالم‌ترین سفر ممکن را برای این لیگ ورزشی تدارک ببینند. محققان متوجه شدند که با انجام این کار، آن‌ها به طور ناخواسته ردپای کربن ورزشکاران حرفه ای خود را از سفر هوایی به میزان 22 درصد در هر بازی کاهش دادند. انتشار گازهای گلخانه ای پس از بازگشت به برنامه های عادی تمرین‌ها و مسابقات دوباره افزایش یافت.

این موضوع به صورت کلی نشان می‌دهد که روش‌های امیدوارکننده‌ای برای کاهش ردپای کربن و اثر گلخانه‌ای فعالیت‌های انسانی وجود دارد به شرطی که واقعا بخواهیم در این راستا گام برداریم. در این صورت قطعا می‌توانیم با انتخاب سبزترین راه پایدارترین روش را برای انجام کارهای خود انجام بدهیم. از ورزش گرفته تا امورات روزانه خود ورزشکاران باید با رفتار سبز برای کاهش ردپای کربن عجیب بشود.

اقدامات انجام شده در راستای کاهش ردپای کربن

اتحادیه ملی بسکتبال در آستانه شکست برای بازی ستارگان 2022 است که نقطه میانی فصل را رقم می زند. در حالی که امسال با توجه به وضعیت موجود در مسابقات و بحران بیماری همه‌گیر برای تغییر دادن در هر چیزی دیر شده است، NBA به ویژه در موقعیت خوبی قرار دارد تا برخی بهبودهای عقلانی را انجام دهد که ردپای کربن آن را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

برای مثال، لیگ می‌تواند برنامه‌ای را به صورت کلی ترتیب بدهد که بیشتر شبیه به کاری که لیگ اصلی بیسبال انجام می‌دهد:

به جایی پرواز کنید، چندین بازی انجام دهید، سپس به جای دیگری پرواز کنید. این ساختار زمان بندی به این دلیل است که علیرغم انجام دو برابر بازی در سال، انتشار گازهای گلخانه ای بیسبال نصف میزان انتشار گازهای گلخانه ای بسکتبال در سال 2018 بود. در واقع در مسابقات بیسبال با یک پرواز چند بازی انجام میشد و سپس پرواز نهایی صورت می‌گرفت. اما در رشته‌های دیگر مثل بسکتبال  هر بازی یک پرواز جداگانه را می‌طلبید. به همین دلیل هر پرواز یک بازی یا یک تمرین را برعهده داشت. این دقیقا همان موضوعی بود که باعث می‌شد میزان آلودگی ناشی از هر پرواز در بازی‌های بسکتبال چند برابر بیسبال باشد.

آلودگی و ردپای کربن ورزشکاران حرفه ای همان چیزی است که از بازی‌های بسکتبال از سال‌های اخیر بر جای مانده است و سریعا باید فکری به حال این آلودگی‌ها بکنیم وگرنه نه تنها دامان خود بازیکنان را خواهد گرفت بلکه می‌تواند اثرات جبران‌ناپذیری را بر روی طبیعت داشته باشد که جبران آن‌ها نیاز به سال‌ها زمان و کوشش در راستای مفید داشته باشد.

این موثرترین تغییری است که لیگ می تواند ایجاد کند به این صورت که طوری برنامه ریزی کنند که با کمترین پرواز بیشترین میزان بازی انجام بشود چرا که پرواز می‌تواند ردپای کربن بزرگی را بر جای بگذارد و برای جبران آن زمان زیادی نیاز است. به این نکته هم توجه کنید که در هر صورت نمی‌توان آن را کاملا جبران کرد. این موضوع  حتی ممکن است برای رای طرفداران NBA که عادت داشتند تیم های خود را هر چند روز یک بار در یک شهر متفاوت ببینند، شوکه کننده باشد.

با اجرای برنامه‌های جدید در راستای برگزاری مسابقات به صورت سبز و پایدار می‌توان رد پای گازهای گلخانه‌ای را کاهش داد. در طول فصل عادی 2020،  NBA  تنها 10 درصد از بازی‌ها را در برابر همان حریف به صورت پشت سر هم انجام داد. لیگ ملی هاکی 42 درصد از بازی های خود را به این ترتیب انجام داد. هر یک از این بازی‌ها منجر به پروازهای کمتری برای آلودگی هوا شد.

آیا منظور از کاهش ردپای ورزشکاران، توقف مسابقات است؟

بسیاری از افراد به صورت کلی شروع به جبهه گرفتن درباره این موضوع می‌کنند چرا که فکر می‌کنند منظور از کاهش ردپای کربن ورزشکاران حرفه ای یا کاهش آلودگی این است که جلوی رخ دادن بازی‌ها را بگیریم و مسابقات بسکتبال دیگر رخ ندهد. اما این موضوع کاملا اشتباه است چرا که این ورزش یکی از همان ورزش‌هایی است که در سراسر جهان طرفداران خاص خود را دارد و بسیاری از دیدن آن لذت می‌برند به همین دلیل باید تلاش کنند که ردپای کربن کمتری را بر جای بگذارند تا هم به محبوبیت خود بیفزایند و هم سعی کنند که در راستای ورزش پایدار و اخلاق حرفه‌ای حرکت کنند. لیگ ورزشی حرفه‌ای از آن دسته چیزهایی است که باعث می‌شود ردپای کربن افزایش پیدا کند اما اگر کمی برنامه‌ریزی را چاشنی ورزش کنیم می‌توانیم به نتایج بهتری دست پیدا کنیم.

راهکارهای ساده برای حمایت از طبیعت

یک راه ساده دیگر برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، برنامه ریزی بازی های بیشتر بین تیم های همسایه است. در NBA، تیم‌ها به دو کنفرانس غربی و شرقی تقسیم می‌شوند و تیم‌های شرکت کننده در مسابقه با  هر کدام از تیم‌های دیگر بیشتر بازی می‌کنند. بنابراین برنامه‌ها در حال حاضر بیشتر از NFL یا MLB بهینه‌سازی شده‌اند، اگرچه یک لیگ جاه‌طلبانه همیشه می‌تواند همه چیز را پیش ببرد. تصور کنید رقابت های منطقه ای را بین تیم‌های مختلف معرفی کنند در این صورت است که می‌توان تا حد زیادی رد پای آلودگی گازهای گلخانه‌ای و ردپای کربن ورزشکاران را کاهش داد.

در بازی‌های محلی، زوج هایی از تیم هایی که نزدیک به هم هستند، بارها در هر فصل با یکدیگر بازی می کنند. بنابراین نیویورک نیکس بازی های بیشتری مقابل بروکلین نتس دارد و هیچ کدام از این بازی ها نیاز به پرواز ندارند. این قدم بزرگی در راستای پایدارسازی مسابقات ورزشی است که خود سهم مهمی را در کاهش ردپای کربن در جهان ایفا می‌کند. همین اقدام کوچک می‌تواند اثرات مختلفی را در بر داشته باشد.

استفاده از پروازهای ساده‌تر

راه‌های دیگر برای کاهش کربن شامل حذف بازی‌های نمایشگاهی در خارج از کشور، کوتاه کردن فصل عادی و پرواز در هواپیماهای کوچک‌تر هستند. (منظور از پروازهای کوچکتر این است که به جای میزهای ماساژ فرست کلاس پرواز، صندلی‌ای مساوی با امکانات کلاس تجاری پروازهای عادی را برای بازیکنان در نظر بگیرند). کاهش 10 بازی فصل NBA باعث صرفه جویی بیش از 5000 تن یا متریک تن دی اکسید کربن در سال می شود که معادل تولید 2200 خودروی سایز متوسط ​​در سال است. برای جبران درآمد از دست رفته آن بازی‌های حذف‌شده، نهادهای ورزشی می‌توانند یک رویداد بزرگ میان‌فصل را معرفی کنند. البته این موضوع تا زمانی که یک شهر بزرگ مانند شیکاگو یا اوکلاهاما سیتی را انتخاب نکنند، چندان مقدار قابل توجهی به انتشار گازهای گلخانه‌ای اضافه نمی‌کند.

کوتاه کردن مسافت با مسابقات محلی

این تغییرات در ورزش و یا حتی سبک زندگی ورزشکاران فقط به نفع محیط زیست نیست. کاهش زمان سفر برای بازیکنان می تواند عملکرد آن‌ها را بهبود بخشد. در مورد فصل های کوتاه شده یا سریال های سبک بیسبال، بازیکنان تمام روزهایی را که می توانند به جای سفر برای استراحت استفاده کنند، صرفه جویی می کنند. بازی‌های محلی بیشتر از پروازهای طولانی و تغییرات منطقه زمانی که منجر به صدمات و عملکرد بدتر می‌شود، اجتناب می‌کنند. برای لیگ هایی مانند NBA که در آن حضور در استادیوم به وسیله فوق ستاره هایی که به شهر می آیند کنترل و هدایت می‌شود، کاهش مصدومیت یکی از ملاحظات مالی بزرگ است در واقع این موضوع باعث می‌شود که میزان زیادی از بودجه در نظر گرفته شده در نزد اسپانسرها و برگزارکننده‌های چنین بازی‌هایی باقی بماند.

اما حال که روش‌های متداول برای کاهش ردپای کربن وجود دارد پس چرا لیگ‌ها مدت‌ها پیش این سیاست‌ها را اتخاذ نکردند و تا این اندازه زمان را برای آلودگی بیشتر هوا و ردپای کربن طولانی‌تر کردند؟ تا حدی به دلیل رتبه بندی لیگ ها تیم های محبوب را در اولویت قرار می دهند که در روزها و زمان هایی بازی می کنند که بینندگان زیادی را به خود اختصاص می دهند. در واقع همین موضوع باعث می‌شود که علاوه بر ردپای کربن خود افراد ردپای تماشاچیان ان‌ها هم ضربه محکمی بر پیکره نیمه جان طبیعت است.

منظور از مسابقات محلی برای ورزشکاران حرفه‌ای چیست؟

این بدان معناست که یک تیم کالیفرنیا ممکن است یک روز در یوتا باشد، اما روز بعد در نیویورک برای یک مسابقه بزرگ که هم لیگ و هم پخش کنندگان می دانند مردم تماشا خواهند کرد. وقتی نوبت به برنامه‌ریزی می‌شود، حتی سلامت و عملکرد بازیکن نیز مانند یک نیمکت نشین رفتار می‌شود. اگر یک تیم بدشانس در NBA هستید، ممکن است از شما خواسته شود که چهار بازی را در پنج روز انجام دهید، و حتی هر بازی ممکن است در منطقه زمانی متفاوتی باشد!

اما این موضوع فقط در مورد رتبه بندی نیست. سوگیری وضعیت موجود نیز در رابطه با تصمیمات اخیری که در رابطه با همین موضوع آلودگی هوا است نقش دارد. به عنوان مثال، Jeanie Buss، مالک فرانچایز مشهور لس آنجلس لیکرز، می گوید که تمایلی به کوتاه کردن فصل NBA ندارد، زیرا این کار مقایسه رکوردهای آماری در طول سال ها را دشوارتر می کند.

سوخت پایدار به جای سوخت‌های فسیلی رایج

با توجه به اهداف رقابتی مالکان، بازیکنان و مسئولان لیگ، تغییر سخت خواهد بود. همانطور که لیگ ها متوجه این موضوع می شوند، آخرین سهم مهمی که امتیازات ورزشی می توانند داشته باشند وجود دارد: قراردادی با خطوط هوایی برای خرید اعتبار برای سوخت های هوانوردی پایدار (SAFs) برای هر پرواز. اینها جایگزین سوخت معمولی جت هستند. آنها ممکن است از دی اکسید کربن سنتز شوند یا از گیاهان یا روغن پخت و پز استفاده شده باشند، اما در هر صورت ردپای کربن کوچکتری دارند.

این موضوع در واقع آخرین سنگر برای دفاع از طبیعت در برابر ضربات احتمالی ورزش بر سلامت طبیعت و زمین است. در واقع پیشرفت با قدم‌های کوچک حاصل می‌شود در ابتدا ما باید بازی‌های زیادی را در فواصل نزدیک انجام دهیم تا پروازها را به حداقل برسانیم. در نهایت اگر این موضوع جواب نداد می‌توانیم از سوخت‌های جایگزین استفاده کنیم. این موضوع می‌توانند باعث به دست امدن نتایج بهتری در روند آلودگی و ردپای کربن بر جای مانده بشوند. اما این راه حل یک راه حل دائمی نیست و برای بسیاری حتی به صرفه هم محسوب نمی‌شود.

SAF ها کامل نیستند و هنوز در مرحله تحقیقات قرار دارند و گران هستند، اما انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش می دهند و ما باید تولید آنها را افزایش دهیم. ارزش یک سال سفر هوایی NBA به حدود پنج میلیون گالن SAF نیاز دارد که از نظر اندازه مشابه قرارداد شش میلیون گالنی است که به وسیله آمازون ایر امضا شده است. برای شرکت‌هایی که به اعتبار سبز خود اهمیت می‌دهند و پولی برای ذخیره دارند، چرا بخشی از رشد یک فناوری آب و هوایی حیاتی نباشند؟

سخن نهایی

در اکتبر 2019، لبرون جیمز، یکی از شناخته شده ترین چهره های NBA، مجبور شد خانه خود را در کالیفرنیا تخلیه کند. زیرا از آتش سوزی های جنگلی که به وسیله یک سیاره بیش از حد گرم شده بود فرار می کرد. تغییرات آب و هوایی در حال حاضر بر بازیکنان تأثیر می گذارد.

به صورت کلی لیگ های ورزشی باید از هم اکنون به فکر تغییرات بزرگ باشند. زیرا با بدتر شدن بحران آب و هوا، تنها انجام دادن کارهای کوچک و قدم‌های کوتاه برای سلامت بیشتر طبیعت دیگر کارساز نخواهد بود. وجود ردپای کربن ورزشکاران به صورت کلی میتواند اثرات جبران‌ناپذیری را بر روی طبیعت بر جای بگذارد.