امروز در فضا: آپولو ۱۷ به فضا پرتاب شد

۱۱ دسامبر ۱۹۷۲ آخرین فضاپیما به ماه، با ماموریت آپولو- ۱۷ توسط ناسا پرتاب شد.

آپولو ۱۷

آپولو ۱۷ یازدهمین سفر از مأموریت‌های آپولو و آخرین سفر انسان به کره ماه بود.

به‌دلیل هزینه‌های گزافی که مأموریت‌های آپولو به‌همراه داشت، فشار زیادی برای کنسل کردن مأموریت‌های پرهزینه به ناسا وارد می‌شد. ایالات متحده قصد داشت مأموریت‌های پس از آپولو ۱۵ را لغو کند اما ناسا موفق شد تا برنامه آپولو ۱۷ را به‌انجام برساند‌.

آپولو ۱۷ دارای یک ماه‌نشین، خودروی ماه‌نورد و سفینه اصلی بود.

این فضاپیما توسط موشک ساترن- ۵ در ساعت ۰۰:۳۳ دقیقه بامداد و با تأخیر، به فضا پرتاب شد.

این تأخیر به‌دلیل نقص فنی بود که در تجهیزات مخزن سوخت تشخیص داده‌شده بود. این مشکل در واقع به‌دلیل داده‌های اشتباه رایانه بود و به‌همین دلیل دستور پرتاب در همان روز صادر شد.

فضاپیما دارای ۳ سرنشین بود که یکی از آن‌ها اولین دانشمندی بود که ناسا به فضا می‌فرستاد.

هدف و دستاوردهای مأموریت

فضانوردان پس از ۱۲ روز سفر به مدار ماه رسیدند. دو فضانورد به داخل ماه‌نشین رفتند تا تنها رونالد ایوانز در سفینه باقی بماند.

ماه‌نشین پس از ۱۲ دور، از سفینه جدا شد و پس از عکس‌برداری در ۲۰۰ متری محل پیش‌بینی‌شده فرود آمد.

دو هدف اصلی در انتخاب محل فرود درنظر گرفته‌ شد. محل فرود باید دارای قابلیت نمونه‌برداری از مواد قدیمی‌تر ماه و بررسی امکان فعالیت‌های آتشفشانی اخیر می‌بود.

تصاویری که در جریان پرواز آپولو ۱۵ از محل فرود منتخب گرفته‌شده بود، شکل‌هایی مخروطی شبیه به آتشفشان‌های زمین را نشان می‌داد. بنابراین ماه‌نشین آپولو ۱۷ بین کوه‌های تایروس و دره لیترو و در لبه دریای آرامش فرود آمد.

وجود هریسون اشمیت به‌عنوان دانشمند زمین‌شناس در این مأموریت به ناسا امکان جمع‌آوری نمونه‌های باارزش خاک و سنگ ماه را داد. دو فضانورد ۳۶ کیلومتر را در ماه و توسط خودروی ماه‌نورد رانندگی کردند و بیش از ۱۱۳ کیلوگرم نمونه جمع‌آوری کردند.

این دو فضانورد همچنین سه راهپیمایی که هرکدام بیش از هفت ساعت بود را روی ماه انجام دادند و توسط ماه‌نشین به سفینه بازگشتند. طی آپولو ۱۷ از سطح ماه نقشه‌برداری شد و علاوه‌بر آزمایشات لرزه‌نگاری، ویژگی‌ها و مواد ماه نمونه‌گیری شدند.

البته نمونه‌برداری از ماه بسیار سخت بود. فضانوردان برای این امر، هم باید به‌سمت بلندی‌ها و کوه حرکت می‌کردند و هم به‌سمت پستی‌ها و سطح هموار. آن‌ها به دنبال موادی بودند که تنها تصویرشان موجود بود و نمونه‌ای نداشتند.

یوجین سرنان لحظه‌ای که روی ماه قدم گذاشت را این‌گونه توصیف کرد: «قابل‌باور نیست، سطح ماه زیر نور خورشید برق می‌زند. انگار در سرزمین سایه‌های بلند فرود آمده‌ایم. به‌علت شیب سطح، سایه اجسام گرد و عمیق است‌.»