امروز در فضا: پایونیر- ۱۱ از منظومه شمسی خارج شد

۲۳ فوریه ۱۹۹۰، فضاپیمای پایونیر- ۱۱ ناسا از منظومه‌شمسی خارج شد! این دومین فضاپیمایی بود که فراتر از بخش سیاره‌ای منظومه شمسی که به مدار نپتون ختم می‌شود، سفر کرد.

پایونیر- ۱۱

پروژه پایونیر که شامل دو مأموریت مهم پایونیر- ۱۰ و پایونیر- ۱۱ می‌شد، برای اکتشافات میان‌سیاره‌ای طراحی شده‌ بود. این دو کاوشگر وظیفه کاوش سیارات بیرونی منظومه شمسی مانند مشتری و زحل را داشتند.

پایونیر- ۱۱ در سال ۱۹۷۳ مستقیماً به‌سوی مشتری پرتاب شد، سپس از گرانش مشتری به‌عنوان نیروی کمکی استفاده کرد تا به‌سمت زحل حرکت کند.

این فضاپیما تصاویر دقیقی از لکه قرمز بزرگ مشتری به ثبت رساند و از مناطق قطبی مشتری نقشه‌برداری کرد. همچنین جرم کالیستو، قمر مشتری را حساب کرد.

حدود چهار سال طول کشید تا فضاپیما به زحل برسد و مشاهدات خود از این سیاره را آغاز کند. درنهایت هنگامی که پایونیر- ۱۱ از میان ابرهای زحل عبور می‌کرد، داده‌هایی از سیاره و حلقه‌های آن جمع‌آوری نمود.

حدود ۴۴۰ تصویر توسط پایونیر- ۱۱ به زمین ارسال شد و توسط این اطلاعات دانشمندان تأیید کردند که زحل دارای میدان مغناطیسی است.

آن‌ها همچنین دریافتند که جو زحل بیشتر از هیدروژن مایع تشکیل شده‌ است. تصاویر شامل قمر نارنجی رنگ زحل، تیتان که پوشیده از ابر و دمای بسیار پایین بود نیز می‌شد. در این کاوش دو قمر جدید زحل هم کشف شد و در اکتبر همان سال مأموریت این فضاپیما به پایان رسید.

خروج از منظومه شمسی

در آن زمان فضاپیماهای وویجر نیز در راه زحل بودند و این فضاپیما به‌نوعی پیشگام آن‌ها حساب می‌شد تا از امن‌بودن پرواز به آن مناطق اطمینان حاصل کند. برنامه‌ریزان مأموریت ترجیح می‌دادند درصورت ناامن‌بودن مسیر، آسیب به پایونیر برسد و فضاپیماهای وویجر در آن صورت مسیر خود را تغییر می‌دادند. فضاپیما در مسیر خروج به فضای بین‌ستاره‌ای، از کمربند سیارک‌ها عبور کرد. آخرین تماس با پایونیر- ۱۱ در نوامبر سال ۱۹۹۵ برقرار و پس از آن ارتباط ما با این فضاپیما قطع شد.