اگر با دو برابر «سرعت نور» حرکت کنیم، چه اتفاقی میافتد؟
تا جایی که آزمایشها و نظریههای علمی نشان دادهاند، میدانیم که هیچ کس نمیتواند با دو برابر سرعت نور حرکت کند. در واقع هیچ جرمی که از ماده عادی ساخته شده است، مثل من و ...
تا جایی که آزمایشها و نظریههای علمی نشان دادهاند، میدانیم که هیچ کس نمیتواند با دو برابر سرعت نور حرکت کند. در واقع هیچ جرمی که از ماده عادی ساخته شده است، مثل من و شما، نمیتواند با سرعتی بیشتر از سرعت نور حرکت کند. با این حال، فیزیکدانان احتمال میدهند که برخی ذرات بتوانند تا دو برابر سرعت نور حرکت کنند.
محدودیت جهانی سرعت
یکی از نظریههایی که توانسته تا حد خوبی پدیدههای کنونی را توجیه کند، نظریه نسبیت آلبرت انیشتین است. طبق اطلاعاتی که این نظریه به ما میدهد، سرعت هر چیزی که جرم داشته باشد، نمیتواند بیشتر از سرعت نور باشد و این سرعت، یعنی 300 هزار کیلومتر بر ثانیه محدودیتی بر سرعت در جهان است.
حالا اگر بخواهیم جرمی را به حرکت درآوریم، باید به آن انرژی وارد کنیم و هر چه بخواهیم سرعت حرکت آن بیشتر باشد، باید انرژی بیشتری مصرف کنیم. برای اینکه بخواهیم سرعت جرمی را به بیش از سرعت نور برسانیم، باید به مقدار بسیار زیادی، به عبارتی بینهایت انرژی مصرف کنیم. با این حال، تمام منابع انرژی ما محدود هستند و چنین کاری ممکن نیست.
اما این محدودیت سرعت فقط برای اجسامی است که جرم «معمولی» دارند. البته در نظریههای فیزیک ذراتی فرضی به نام «تاکیون» (Tachyon) وجود دارند که به اصطلاح از جرم «موهومی» (imaginary mass) تشکیل شدهاند.
هنوز مدرکی مبنی بر وجود این ذره وجود ندارد، اما با توجه به نتایج نظریه نسبیت، احتمال وجود آنها هست. اگر این ذرات وجود داشته باشند، همیشه با سرعتی بیشتر از سرعت نور حرکت میکنند. درست مثل اجرام معمولی که نمیتوانند سرعتی بیشتر از سرعت نور داشته باشند، اجرام موهومی نمیتوانند با سرعتی کمتر از سرعت نور حرکت کنند.
برخی فیزیکدانان احتمال میدهند که اگر تاکیونها وجود داشته باشند، همیشه در زمان به عقب برمیگردند. اگر چنین فرضیههایی وجود داشته باشند و بتوانیم روزی آنها را مشاهده کنیم، میتوانیم از آنها استفاده کنیم و در زمان سفر کنیم. البته فعلا از چنین چیزی فقط میتوان در کتابها و فیلمهای علمی-تخیلی استفاده کرد و در دنیای واقعی حضوری ندارد.
آیا سفر در زمان امکانپذیر است؟
فاصله نزدیکترین ستاره به ما ۴.۳۵ سال نوری است، به عبارتی، اگر بخواهیم با سرعت نور به این ستاره سفر کنیم، تقریبا ۴ سال و ۴ ماه طول میکشد. حالا تصور کنید؛ اگر بخواهیم به کهکشان آندرومدا که نزدیکترین کهکشان به ما است و ۲.۵ میلیون سال نوری فاصله دارد، ۲.۵ میلیون سال طول میکشد. این فاصله زمانی برابر با فرگشت انسان از دومین نیای ما تا امروز است!
با این حال، نظریه نسبیت احتمال وجود کرمچاله (Wormhole) را نیز تایید میکند. این اجرام مثل میانبرهایی در جهان هستند که دو نقطه از فضا-زمان را به هم متصل میکنند و با عبور از درون آنها میتوان چنین فاصلههایی را در چند ساعت پشت سر گذاشت. متاسفانه کرمچالهها نیز مثل تاکیونها اجرام فرضی هستند و هنوز مدرکی برای تایید آنها وجود ندارد.
دیدگاهها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
باز خوبه این مقاله ترجمه شده!
تنها تا حدود 100 سال قبل، احتمال اینکه انسان مانند یک پرنده در آسمان پرواز کند، فقط یک مسئله مورد تمسخر دانشمندان بود. زمانی بود که دانشمندان از نظر علمی ثابت کرده بودند که امکان ساخت یک کشتی از جنس آهن و فولاد غیر ممکن است چون آهن از آب سنگینتر است و غرق میشود (حدود میانه قرن 19).برادران لومیر سفر به ماه را در فیل خود دردهه 20 میلادی خیال پردازی کردند. آنهم با یک توپ بزرگ. و مثالهای مشابه تاریخی غیرممکنها آنقدر زیاد هست که خود یک کتاب حجیم میشود.
از کیکاووس شاهنامه تا برادران رایت، از توپ برادران لومیر تا ماموریتهای آپولو، اگر تاریخ یک چیز را نشان داده، این است تنها یک چیز غیر ممکن است و آنهم خوده «غیرممکن»!!
ای کاش میشد این کامنت رو صد بار لایک کرد
کلا همه چی بر پایه حدس و گمانه. شایدها و شایدها!
این مطلب جنبه ی تبلیغی و جذب کنندگی مخاطب داره. وگرنه درصورت وجود ذرات به اصطلاح موهومی، کنش قابل درکی با ذرات غیر موهومی (ما) وجود نداره. مگر اینکه تو فرمول ها ظاهر بشن.
سرعت نور رو اشتباه نوشتید سه هزار کیلومتر بر ثانیه
درستش 300 هزار کیلومتر بر ثانیه