مخترعان افسانه ای که به دست فراموشی سپرده شدند

کتب تاریخی مملو است از نام مخترعان مشهوری نظیر بنجامین فرنکلین، توماس ادیسون، نیکولا تسلا، الکساندر گرهام بل، برادران رایت و بسیاری دیگر. همه این افراد به واسطه ابداعاتی شناخته می شوند که دنیا را دگرگون کردند.

اما به ازای هر کدام از این اسامی، هزاران نام فراموش شده هم وجود دارد؛ نام های متعلق به صاحبان ایده و مهندسانی که یا دیرتر از برخی نامداران ایده هایشان را مطرح کردند یا اینکه به مراتب زودتر از آنچه باید، به ایده های نابشان دست یافتند.

اسامی این افراد تقریبا با خودشان دفن شده اما نقشی که در پیشبرد علم داشته اند همچنان به قوت خود باقیست. در این بخش در نظر داریم شما را با داستان های فراموش شده از اختراعاتی آشنا کنیم که نامشان کمتر در گوشه و کنار شنیده شده است.

1- Cornelis Jacobszoon Drebbel (به سال 1572 تا 1633)

او یک مخترع هلندی بود که نقش شایان ذکری در برخی از پیشرفت های صنعت شیمی و اپتیک ایفا کرد اما شاید قابل توجه ترین دستاورد وی ساخت نخستین زیردریایی قابل هدایت دنیا در سال 1620 میلادی بود.

نسخه سوم از این زیردریایی که با پارو حرکت می کرد در سال 1624 میلادی و از چوب و چرم ساخته شد و می توانست به مدت سه ساعت و در عمق 4.5 متری آب با 15 مسافر به اطراف حرکت کند. جالب است بدانید که جیمز یکم پادشاه وقت انگلستان نیز سفری آزمایشی را در زیر آب روخانه تیمز با استفاده از این زیردریایی انجام داد.

2- Ada Loveace (به سال 1815 تا 1852)

او دختر شاعر بریتانیایی لرد بایرون بود و از همان سنین جوانی استعداد بالایی در ریاضیات داشت. آدا در ادامه با ریاضی دانی به نام چارلز بابیج آشنا شد که وی را با ایده «موتور تحلیلی» (نوعی ماشین حساب مکانیکی و پیش قراولی برای ساخت نخستین کامپیوترها) آشنا کرد.

آن دستگاه البته در طول دوران حیات Lovelace ساخته نشد اما وی موفق به درک و توضیح الگوریتمی برای آن انجین شد که امکان محاسبه اعداد برنولی را برایش فراهم کرد و در نتیجه نام خود را به عنوان نخستین برنامه نویس دنیا به ثبت رساند.

3- Edouard-Leon Scott De Martinville (به سال 1817 الی 1879)

او که یک چاپخانه و کتابفروشی در لندن داشت در زمینه مختصر نویسی و تندنویسی استاد بود و دوست داشت راهی پیدا کند تا امکان ضبط و پیاده سازی گفتار به صورت خودکار و با دقت بالا را برایش فراهم نماید.

در همین راستا، ادوارد لئون در سال 1857 میلادی پتنت مربوط به اختراعی را ثبت کرد که phonautograph نام داشت و می تواند ارتعاشات صدا را از طریق نوعی اهرم که به یک مخزن دستی متصل بود به خطوطی موجدار بدل نماید. اختراع وی را می توان پیش قراولی بر کشف گرامافون دانست که حدودا دو دهه بعد توسط ادیسون ارائه گردید.

4- Antonio Meucci (به سال 1808 الی 1889)

او یکی از مهاجران ایتالیایی جزیره ای به نام Staten بود که در سال 1857 میلادی نوعی تلفن الکترومغناطیسی را برای برقراری ارتباط آزمایشگاهش در زیرزمین خانه با اتاق همسرش در طبقه دوم منزل ابداع کرد و این اتفاق تقریبا دو دهه قبل از ثبت پتنت تلفن توسط گراهام بل رخ داد.

او سال ها روی تولید نمونه اولیه دستگاه ابداعی اش با نام telettrofono کار کرد و در این میان با مشکلات مالی عدیده ای روبرو بود. اما بعد از اتمام نمونه نهایی، محصول وی با از راه رسیدن تلفن به کناری رانده شد.

5- Sir Joseph Wilson Swan (به سال 1828 الی 1914)

نخستین لامپ رشته ای دنیا حاصل ذهن خلاق مردی به نام سر جوزف ویلسون است و اولین خانه ای هم که با استفاده از لامپ های الکتریکی روشن شد، منزل شخص او در لندن بود. سالن تئاتر Savoy لندن نیز اولین بنا در اماکن عمومی به شمار می رفت که با لامپ های ساخته شده توسط ویلسون منور شد و به بیش از هزار عدد از آنها مجهز گردید.

ویلسون و ادیسون همدیگر را می شناختند و هر دویشان نیز روی ساخت لامپ های الکتریکی کار می کردند اما تعاملات شخصی و چهره به چهره با هم نداشتند. علیرغم ادعاهای ادیسون مبنی بر اینکه خالق لامپ های رشته ایست، پتنتی که به وی اعطا شد در اصل کپی و نمونه ای از لامپ های ویلسون بود.

6- Gustave Whitehead (به سال 1874 الی 1927)

در مورد اینکه آیا گوستاو وایت هِد قبل از برادران رایت پرواز موتوری را تجربه کرده یا خیر هنوز اختلاف نظر وجود دارد. او که از باواریا به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کرده بود در اصل Gustav Weisskopf نام داشت و به خاطر علاقه اش به کایت، به او «پرنده» می گفتند. او ادعا می کند که قبل از سال 1902 میلادی یعنی دست کم یک سال قبل از براداران رایت به تکنولوژی پرواز دست یافته است.

البته هنوز درستی ادعاهای وی در هاله ای از ابهام قرار دارد اما در سال 1901 میلادی، روزنامه های آن دوران گزارشاتی را در مورد اختراع ماشین پرنده توسط این فرد منتشر کردند که می تواند گواهی بر ادعاهای وی باشد.

در استشهادنامه ای هم که بعد ها آنتون پراکنر دستیار وی تهیه کرد اینطور آمده بود: من بارها دیدم که ماشین ساخته شده توسط او در آسمان به پرواز درآمد.

 7- Edwin Howard Armstrong (به سال 1890 الی 1945)

ادوین آرمسترانگ نیویورکی دستاوردهای مختلفی داشت که از آن جمله می توان به مدولاسیون فرکانس یا همان رادیوی اف ام اشاره کرد. جالب است بدانید که او در زمان دستیابی به این اختراع، در خدمت شرکت یا سازمان خاصی نبود و کلیه پروسه تحقیق و توسعه و همچنین ثبت پتنت هایش را هم خودش انجام داد.

آرمسترانگ در دهه 1930 میلادی به سازمان رادیویی آمریکا پیوست و تست های اولیه روی سیستم FM طراحی شده توسط وی در یکی از آزمایشگاه های اختصاصی این سازمان و در طبقه 85 ساختمان امپایر استیت انجام گرفت.

با این همه سازمان رادیویی آمریکا علاقه ای به خرید پتنت های آرمسترانگ نداشت و در نتیجه او به تنهایی بودجه لازم برای ساخت نخستین ایستگاه رادیویی به نام W2XMN را بر عهده گرفت.

جالب است بدانید که سازمان رادیویی آمریکا بعدها مدعی شد که خودش خالق FM بوده و آرمسترانگ را در پرونده ای که به خاطر نقض پتنت در دادگاه گشوده بود شکست داد و در نهایت آرمسترانگ بیچاره دست به خودکشی زد.

همسر او ماریان، بعد از مرگ آرمسترانگ بار دیگر پرونده آن پتنت را به جریان انداخت و این بار دادگاه را به نفع خود تمام کرد و به خاطر استفاده گسترده ای که از FM می شد، ثروت قابل توجه ای را به دست آورد.

8- Philo Farnswworth (به سال 1906 الی 1971)

این مخترع آمریکایی پرکار که در اتاقک چوبی ساخته شده توسط پدربزرگش به دنیا آمد، خالق نخستین سیستم تلویزیونی بود و شرکتی به نام رادیو و تلویزیون Farnsworth را تاسیس کرد.

او که از دستاوردهایش راضی نبود در ادامه نوعی دستگاه شکافت هسته ای به نام Fusor را ساخت. نخستین تصویری که Farnsworth با استفاده از اختراعش به صورت عمومی منتشر کرد، علامت دلار در یک کنفرانس خبری بود و از این طریق در واقع طعنه ای هم به سرمایه گذرانش زد که مرتبا گلایه می کردند حتی یک دلار هم از پولی که در پروژه او صرف کرده اند عایدشان نشده است.

Farnsworth در اثر ابتلا به ذات الریه جان خود را از دست داد و کمتر از سی سال بعد، نامش را به عنوان یکی از 100 فرد مهم قرن 20 در مجله تایم به ثبت رساند.

9- Douglas Engelbart (به سال 1925 الی 2013)

داگلاس انگلبرت پدر ماوس کامپیوتر است. وی در سال 1968 میلادی در آزمایشگاه مرکز بین المللی تحقیقات افزوده SRI کار می کرد و در جریان رویدادی که بعدها به نام مادر تمامی دموها شناخته شد، ماوس، هایپرتکست کامپیوترهای متصل به شبکه و رابط های کاربری گرافیکی خود را به نمایش گذاشت.

نمونه اولیه ماوس انگلبرت که در پتنت های ثبت شده برای آن تحت عنوان «نشانگر موقعیت X-Y برای سیستم های نمایشگر» توصیف شده دربرگیرنده دو چرخ فلزی درون یک محفظه چوبی بود. علت اینکه از نام ماوس (به معنای موش) برای این دستگاه استفاده شد نیز کابلی است که همچون دم موش به انتهای بدنه اش نصب شده.

در سال 2000 میلادی، انگلبرت مدال ملی تکنولوژی را از دستان کلینتون رئیس جمهور وقت آمریکا دریافت کرد.