نوستالژی بزرگ Need for Speed III؛ مروری بر کانسپت فراموش شده آلفارومئو سیگرا

Scighera یا سیگرا، در گویش خاصی از فرهنگ شهر میلان معنایی برابر با مه دارد. سیگرا در سال 1997 در نمایشگاه خودروی ژنو معرفی شد، بر پایه آلفارومئو 164 شکل گرفته و کار طراحی آن توسط Italdesign صورت پذیرفت.

چرا اکنون از آن یاد می کنیم

چه بهانه ای بهتر از این که سیگرا، محصول تبلور ایده پردازی های آلفارومئو از خودرویی مسابقه ای، با ظاهری زیبا و  قابلیت تردد در مسیرهای شهری است؛ بعلاوه این که می تواند، خاطراتی شیرین از بازی Need for Speed III برایمان بازآفرینی کند.

سال 1997 بود و مدل 164 به پایان حیات طولانی خود نزدیک می شد، البته نه بدون هیچ سورپرایزی! این سدان چهاردر پیش از خارج شدن از خط تولید، به طور کامل نقش خود را به عنوان پایه و اساس شکل گیری یک سوپراسپرت کانسپت ادا کرد.

کانسپتی با بدنه ای متشکل از آلومینیوم و کامپوزیت کربن که تنها 1450 کیلوگرم وزن داشت و حقیقتاً ترکیب فوق العاده ای بود.

شیشه های جانبی جدا از پنل درها نصب شده اند؛ به این دلیل که Italdesign با طرحی فوق العاده، از آن ها به عنوان تشکیلاتی با قابلیت بدل شدن به باله های گالوینگی استفاده نمود.

ضمن این که شیشه ها به راحتی جدا شده و در این حالت سیگرا به خودرویی رودستر تغییر شکل پیدا می کند. شیشه های گسترده کناری به همراه ستون A باریک، دید بسیار مناسبی را برای راننده فراهم می کردند.

در بخش جلو اسپویلری مشابه خودروهای F1 طراحی شده و در بالای آن، کاپوتی با خطوطی به فرم V به چشم می خورند. این خطوط از بخش جلو پنجره سرچشمه گرفته اند و امتدادشان روی بدنه ادامه یافته است.

در طرفین کاپوت V شکل دو چراغ عمودی باریک قرار دارند که Italdesign آنها را چشم دلقک مینامد.

طراحی عقب خودرو، همانند باقی قسمت ها خیره کننده است. در بخش میانی سپر عقب، خروجی اگزوز با سه دهانه قرار دارد و در قسمت های کناری، چراغ های عمودی عقب به وسیله چراغ ترمز افقی و منحنی قرار گرفته روی اسپویلر به هم پیوند داده شده اند.

بخش انتهایی خودرو به همراه گلگیرهای برآمده آن یک تکه واحد را تشکیل می دادند که توسط مکانیزمی دو مرحله ای باز می شد:مرحله اول توسط راننده برای سوختگیری استفاده می شد و ورودی باک سوخت را باز می کرد؛ در حالی که مرحله دوم برای دسترسی به پیشرانه بود.

لازم به ذکر است، در سیگرا سیستم AWD برگرفته از مدل سدان 155، وظیفه انتقال 400 اسب بخار قدرت را به چهار چرخ داشت. تمام این موارد این امکان را به کانسپت آلفا می داد تا به حداکثر سرعت 300 کیلومتر در ساعت دست پیدا کند.

سیگرا کانسپتی مهندسی شده متناسب با استانداردهای قانونی برای رانندگی در جاده بود؛ اما آلفا با اضافه کردن چاشنی هایی اعم از بدنه ای کوپه و اسپویلری عظیم، به آن روح یک GT  مسابقه ای بخشید.

با این حال آلفارومئو در آن سال ها شرایط مناسب برای سرمایه گذاری و عرضه یک سوپر اسپرت گران قیمت را نداشت و از این رو این پروژه جذاب در نهایت به دست فراموشی سپرده شد.