تویوتا و ثبت یک پتنت بی مصرف

شما هرگز نمی توانید تصور کنید که در آینده چه اختراعاتی ثبت می شود. گستردگی و پراکندگی اختراعات ثبت شده (پتنت) ها بسیار زیاد است. مشخص نیست که بشر در آینده به چه تکنولوژی هایی دست پیدا کرده و براساس آن ها چه فردایی را برای خود رقم می زند. این موضوع به خصوص در صنعت خودروسازی یعنی جایی که خودروسازان هر روز به فکر رسیدن به تکنولوژی های جدید تر اند صدق می کند.
به تازگی تیم مهندسی و ساخت تویوتا در شمال امریکا (TEMA) پتنت جدیدی را ثبت کرده که مطابق با آن سرنشینان خودرو می توانند با فشار دادن پدال و چرخاندن یک میل لنگ به خودروهای خودران انرژی منتقل کنند.

توضیح این اختراع ثبت شده بدین شرح است که مسافران و سرنشینان خودرو پس از آن که به خودروی برقی خودران موردنظر خود سوار شدند می توانند انتخاب کنند که با پدال دستی راحت تر اند یا با پدال مربوط به پا.
پس از انتخاب نوع پدال، سرنشینان با چرخاندن میل لنگ انرژی مورد نیاز خودروی خود را تامین می کنند. در واقع انرژی حرکتی ای که سرنشینان تولید می کنند به انرژی الکتریکی تبدیل شده و در نهایت برق تولیدی انرژی مورد نیاز قوای محرکه را تولید کرده و یا باتری خودروی خودران آن ها را شارژ می کند.

به این ترتیب وسایل نقلیه برقی می توانند بدون دست یابی به ایستگاه شارژ، برق مورد نیاز خود را تامین کنند. از طرف دیگر صرف جوئی در زمان نیز رخ می دهد چرا که دیگر احتیاجی به صرف زمان برای شارژ باتری خودروها نیست.

شنیدن شرح این اختراع قطعا این سوال در ذهن مخاطب به وجود می آورد که آیا اصلا شخصی حاضر به انجام چنین کاری است؟ این پتنت فلسفه تولید خودرو را زیر سوال می برد.
فشار دادن و پرخاندن یک سری پدال برای رسیدن از یک نقطه به نقطه دیگر بیشتر شبیه فلسفه وجودی دوچرخه است.
بنا به گفته های نویسنده مجله اینترنتی HybridCars وقتی که کرایه تاکسی ها بسته به انرژی تولید شده توسط مسافران آن ها تغییر پیدا کند قطعا افرادی یافت خواهند شد که از این اختراع ثبت شده استقبال کنند. بکار گیری تکنولوژی ای که برمبنای این پتنت ساخته شده بر روی قیمت خودروها و کرایه تاکسی ها تاثیر خواهد گزاشت. این پتنت بار دیگر این موضوع ثابت می کند که پول است که جهان را می گرداند و بسیاری از اتفاقات بر مبنای پول رخ می دهد.

اما ما در اینجا نظری مخالف با این نویسنده داریم. حتی اگر نحوی استفاده و انگیزه تولید این پتنت به نظر قانع کننده باشد اما انرژی الکتریکی که انسان می تواند به واسطه حرکت پدال تولید کند قطعا اندک است. این انرژی می تواند یک دوچرخه را به حرکت درآورد و یا حتی مجموعه ای از انسان ها ممکن بتوانند به کمک چنین فرآیندی یک قایق پاروئی نسبتا بزرگ را جابجا کنند اما قطعا جابجایی یک وسیله نقلیه به انرژی بسیار بسیار بزرگتری احتیاج دارد.

نکته ی دیگری که در این پتنت مطرح است مبلغی است که برای تولید هر واحد انرژی پرداخت می شود. متوسط قیمتی که برای هر کیلووات انرژی در امریکا پرداخت می شود چیزی در حدود 12 سنت است. این میزان انرژی احتمالا در بازه نیم ساعته قابل تولید است.
با این اوصاف احتمالا تعداد زیادی از سرنشینان خودروهایی که به تکنولوژی مبتنی بر این پتنت مجهز اند ترجیح می دهند انرژی مورد نیاز خودرو مورد استفاده آن ها از طریق ایستگاه شارژ تامین شود.

البته استفاده از این پتنت در سیستم ها و مواقع خاص ممکن توجیه پذیر باشد. مثلا استفاده از این پدال ها در باشگاه های ورزشی و حتی در خودروها به منظور صرفه جوئی در وقت و ورزش کردن ممکن است توجیه عقلانی با خود به همراه داشته باشد.