رنو کولئوس در برابر میتسوبیشی اوتلندر؛ دیدار با گران قیمت ترین کراس اوورهای اقتصادی جهان

شاید این آخرین باری باشد که رنو کولئوس و میتسوبیشی اوتلندر به عنوان دو محصول از دو شرکت با فلسفه های کاملا متفاوت در مقابل یکدیگر قرار می گیرند. به این دلیل که میتسوبیشی نیز تحت سلطه رنو نیسان در آمده است و احتمالا نسل بعدی محصولات میتسوبیشی همچون اوتلندر از پلت فرم  یکسان و اشتراکات فنی بسیار زیادی با محصولات رنو و نیسان برخوردار خواهند بود.

شرکت های بزرگ خودروسازی برای سرشکن کردن هزینه ها چاره ای جز استفاده از پلت فرم های مشترک ندارد. با توجه به اشتراکات فنی رنو کولئوس با نیسان ایکس تریل باید ضلع سومی به نام میتسوبیشی اوتلندر را نیز به این پلت فرم در آینده نزدیک اضافه کنیم.

پیش از این به طور مبسوط بررسی های مختلفی از هر دو محصول چه در کشور خودمان و چه در تست و بررسی های خارجی خدمتتان ارائه کردیم، اما هرگز این فرصت را نداشتیم تا با قراردادن  این دو در مقابل یکدیگر یک نبرد جذاب را رقم بزنیم. در ادامه با ما همراه باشید تا آخرین پرده از رویارویی رنو کولئوس و میتسوبیشی اوتلندر را خدمتتان ارائه دهیم.

وقتی که رقیب تازه کار به دنبال از پای در آوردن رقیب کهنه کار  است

میتسوبیشی با عرضه اوتلندر از سال 2001 میلادی (ابتدا با نام ایرترک) یک SUV جدید را جدای از محصول پر طرفدار خود یعنی پاجرو به بازار معرفی کرد. در حال حاضر نسل سوم میتسوبیشی اوتلندر عرضه شده است. این نسل در سال 2012 در نمایشگاه ژنو معرفی شده و تا بدین جا 2 فیس لیفت را تجربه کرده است.

کولئوس اما سابقه کمتری دارد و نسل اول آن در سال 2007 میلادی معرفی شد.گرچه رنو کانسپت آن را در سال 2000 میلادی به نمایش در آورد اما 7 سال طول کشید تا اولین SUV واقعی این شرکت به روی خط تولید برود.

تولید این نسل تا سال 2016 ادامه داشت و یک بار نیز فیس لیفت شد. این نسل در ایران نیز عرضه شد اما به دلیل ظاهر نه چندان دلچسب آن مورد استقبال واقع نشد.
نسل دوم کولئوس پس از انقلاب در طراحی محصولات رنو با ورود سر طراح جدید این شرکت یعنی ون دنکر هلندی و بازنشست شدن طراح با سابقه رنو یعنی پاتریک لی کومنت در سال 2016 میلادی توسط کارلوس گون در نمایشگاه پکن چین رونمایی شد.

این کراس اور توسط آلکسیس مارتوت طراحی شده و بر پایه پلت فرم CFM-CD که به صورت مشترک توسط رنو و نیسان استفاده می شود قرار گرفته است. پلت فرمی که به احتمال بسیار زیاد در نسل چهارم میتسوبیشی اوتلندر نیز استفاده شود.

اگر بخواهیم از لحاظ ابعادی مقایسه ای بین رنو کولئوس و میتسوبیشی اوتلندر داشته باشیم. اوتلندر از نظر طول، عرض، ارتفاع و فاصله محوری به ترتیب برابر با 4695، 1810، 1710 و 2670 میلی متر و کولئوس نیز به ترتیب برابر با 4672، 1843، 1678 و 2705 میلی متر است. از نظر وزنی نیز هر دو کراس اور در محدوده 1600 kg قرار دارند. میتسوبیشی در حدود 1656 kg و کولئوس در حدود 1610 kg است.

طراحی ظاهری جایی که اختلاف سن مشخص می شود

کولئوس به مدد زبان طراحی جدید رنو و از آن جا که اصولا محصول جدیدتری است به همان نسبت ظاهر امروزی تری دارد. چراغ های LED  و روشنایی روز به شکل حرف C و جلو پنجره کرومی، مه شکن های دایروی شکل در دو طرف سپر و استفاده از خطوط کرومی در دور قاب شیشه های جانبی دستگیره درب ها، روف رک و بخش پایینی درب ها به همراه رنگ مشابه رینگ ها یک همگونی و تناسب خاصی را بین این اجزا برقرار کرده است.

طراحان کولئوس با استفاده از خطوط نرم سپر، گلگیر و کاپوت را حجم داده اند. چراغ های عقب نیز با دو خط ساف به آرم رنو که دقیقا در مرکز درب عقب قرار داده شده است می رسند و در پایین سپر نیز شاهد استفاده از نوار کرومی هستیم.

رینگ های کولئوس نیز 18 اینچی هستند و 7 رنگ متفاوت برای آن قابل انتخاب است.

میتسوبیشی اوتلندر در سال 2015 میلادی فیس لیفت شد و ظاهر شکیل تر و امروزی تری را به خود گرفت. میتسوبیشی سعی کرده تا با استفاده از قطعات کرومی، چراغ LED و روف رک ظاهری مدرن تر به اوتلندر ببخشید.

گرچه همچنان نمای جانبی و طرح کلی نمای عقب میتسوبیشی اوتلندر بیش از حد ساده و مکعبی شکل است. رینگ ها نیز همانند کولئوس 18 اینچی هستند.

در حال حاضر مدل PHEV میتسوبیشی اوتلندر با آرایش جدیدتر چراغ های جلو و طراحی به نسبت متفاوت جلو پنجره و قوای محرکه هیبریدی در بازارهای اروپایی و آمریکای شمالی طرفداران خاص به خود را دارد به همین دلیل میتسوبیشی با بهبود قوای محرکه و افزایش ظرفیت باتری ها مدل 2019 آن را نیز عرضه کرده است.

طراحی داخلی جایی که کولئوس اختلاف بیشتری باز می کند

اختلاف سن کولئوس و اوتلندر در این بخش بیش از هر جای دیگری حس می شود. رنو با دنبال کردن رویه ای که خودروسازان بزرگ در پیش گرفته اند اتاق کولئوس را طراحی کرده است.

به طور مثال در بخش مرکز کنسول و صفحه نمایش 8.7 اینچی ایستاده آن که در دو طرف توسط خروجی تهویه مطبوع محاط شده است بسیار شبیه به کراس اورهای ولوو و حتی پورشه است.

رابط کاربری جدید رنو موسوم به Rlink 2 برای این مدل در نظر گرفته شده است و با این که به نسبت محصولات پیشین رنو شاهد پیشرفت در این بخش بودیم اما هنوز اختلاف زیادی با رقبای آلمانی خود همچون فولکس واگن تیگوان دارد.

طراحی پیچیده منو ها و عملکرد به نسبت کند آن باعث می شود که شما را کمی گیج و خسته کند. پشت آمپر این کراس اور به سه بخش تقسیم شده است که در بخش مرکزی آن از یک صفحه نمایش TFT برای نشان دادن میزان دور موتور و سرعت و دیگر علائم مربوط به رانندگی استفاده شده است.

تودری ها فضای به نسبت مناسبی را برای شما فراهم می کنند و این فضا برای هر 4 سرنشین در نظر گرفته شده است. همچنین برای سرنشینان عقب دو جا لیوانی نیز تعبیه شده است. در کنار دست راننده نیز دو فضای مجزا برای قرار دادن وسیله در نظر گرفته شده است.

سیستم صوتی رنو کولئوس از برند بوز و مجهز به 13 اسپیکر است که حجم و کیفیت صدا بسیار خوبی تولید می کند. تهویه مطبوع از نوع دوگانه است و خروجی تهویه مطبوع، USB و خروجی 12 ولتی نیازهای سرنشینان عقب را نیز فراهم می کند.

حجم صندوق عقب کولئوس معادل 458 لیتر است و با توجه به این که کولئوس یک کراس اور 5 نفره است، در بین رقبا متوسط ارزیابی می شود.

از دیگر تجهیزات و امکانات خاص رنو کولئوس نیز می توان به 6 کیسه هوای ایمنی، کنترل پایداری در سراشیبی، چراغ مه شکن جلو با قابلیت چرخش با فرمان، سنسور پارک در جلو و عقب و دوربین 360 درجه، کروز کنترل و محدود کننده سرعت، صندلی های ردیف جلو از نوع برقی با قابلیت تنظیم گودی کمر برای راننده و مجهز به گرم کن و سرد کن، سانروف برقی پانورامیک، استارت دکمه ای، پارک خودکار، سیستم های ایمنی ABS،ESP، EBA،HSA اشاره کرد.

شاید پاشنه آشیل میتسوبیشی اوتلندر همین بخش طراحی داخلی به نسبت قدیمی آن باشد. در واقع طراحی مجموع کنسول، پشت آمپری، دسته دنده و حتی رودری ها مربوط به کراس اورهای نسل گذشته است.

تریم دو رنگ از ایجاد حس یکنواختی شما را دور می کند. کیفیت کلی دکمه ها و پدال شیفتر پشت فرمان خوب ارزیابی می شود و از این نظر بالاتر از کولئوس قرار می گیرد. کیفیت رودری ها نیز به نسبت خوب است و سعی شده با استفاده از یک قطعه با طرح و رنگ متفاوت به آن جلوه بیشتری ببخشد.

اما در پایین صفحه نمایش مرکزی کنسول میتسوبیشی اوتلندر جای دکمه و کلیدهای خالی چندان جلوه خوبی ندارد که بیشتر برای استفاده از تجهیزات و امکانات ثانویه تعبیه شده است. صفحه نمایش 6.1 اینچی گرچه سایز چندان بزرگی ندارد اما کیفیت لمس و کارایی آن بهتر از کولئوس ارزیابی می شود.

سیستم صوتی راک فورد فازگیت در مدل مورد بررسی استفاده شده بود که با توجه به این که تولید کننده این سیستم صوتی از کشور آمریکا می باشد در مدل های بعدی به دلیل تحریم از آن ها استفاده نشده است. فضای صندوق عقب نیز در صورت خواباندن صندلی های ردیف سوم به 968 لیتر می رسد.

سیستم تهویه مطبوع میتسوبیشی ها همیشه یکی از نقاط قوت محصولات این شرکت به شمار می رود و در این زمینه میتسوبیشی اوتلندر هم عملکرد بسیار عالی دارد و برخلاف جایگاه عجیب دو خروجی سیستم تهویه مطبوع در مقابل صندلی شاگرد و نبود خروجی مستقیم تهویه برای سرنشینان عقب اما دمای اتاق را به خوبی تنظیم می کند.

از دیگر تجهیزات و امکانات خاص میتسوبیشی اوتلندر می توان به 7 کیسه هوای ایمنی در مدل تیپ 5، ورود بدون کلید و استارت دکمه ای، گرمکن فرمان، سنسور پارک در جلو و عقب به همراه دوربین 360 درجه، سانروف 3 حالته، گرمکن صندلی های جلو به همراه تنظیم الکتریکی صندلی راننده در 8 جهت، درب صندوق عقب برقی، پدال شیفتر پشت فرمان، سیستم های ایمنی ABS،ESP، EBA،HSA، ASC و ترمز اضطراری کمکی BA اشاره کرد.

آرایش فنی یکسان

از آن جا که کولئوس بر پایه پلت فرم نیسان ایکس تریل بنا شده است در نتیجه قوای محرکه آن نیز دقیقا مشابه با ایکس تریل است. موتور 4 سیلندر به حجم دقیق 2488 سی سی با پاشش سوخت چند نقطه ای موسوم بهMPFI  و کد QR25DEG3 توانایی تولید 169 اسب بخار قدرت در حداکثر دور 6000 rpm و 226 نیوتن متر گشتاور را در دور 4000 rpm دارا است.

این قدرت توسط جعبه دنده X-TRONIC CVT مجهز به قابلیت تیپ ترونیک به هر چهارچرخ ارسال می شود. سیستم انتقال قدرت کولئوس مجهز به قفل کن دیفرانسیل است و جعبه دنده آن در حالت شبیه سازی عملکردی همانند گیربکس های اتوماتیک 6 دنده دارد. سیستم تعلیق رنو کولئوس در جلو از نوع مک فرسون و در عقب از نوع مولتی لینک است. ظرفیت باک آن نیز به 60 لیتر می رسد.

میتسوبیشی اوتلندر نیز از موتور 4 سیلندر به حجم دقیق 2360 سی سی بهره می برد و توانایی تولید  166 اسب بخار قدرت در حداکثر دور 6000 rpm و 220 نیوتن متر گشتاور در حداکثر دور 4200 rpm را دارا است. این قدرت نیز توسط جعبه دنده CVT به هر چهارچرخ ارسال می شود.

میتسوبیشی پدال های شیفتر دنده را در پشت فرمان تعبیه کرده است. سیستم تعلیق این کراس اور نیز در جلو از نوع مک فرسون با میله تثبیت کننده و در عقب از نوع مولتی لینک است. ظرفیت باک میتسوبیشی اوتلندر نیز دقیقا همانند کولئوس معادل 60 لیتر است.

تجربه رانندگی با دو کراس اور متفاوت

کولئوس نسل قبل هرگز نتوانست تجربه دلچسب رانندگی را به خریدارن خود تقدیم کند. نسل جدید کولئوس اما با حضور مستقیم نیسان توسعه پیدا کرده است و رنو تنها هویت بخشی جدید برند خود را چه در طراحی ظاهری و چه در بخش دینامیک رانندگی به آن بخشیده است.

به طور مثال محصولات رنو به داشتن فرمان های بسیار نرم و سبک وزن مشهور هستند و کولئوس در این زمینه رکورد ها را جا به جا می کند و تا جایی پیش می رود که می توان به آن عنوان لقب سبک ترین فرمان موجود در بازار را داد. به طور کلی جایگاه راننده در رنو کولئوس بسیار مناسب ارزیابی می شود و به لطف دوربین 360 درجه و سنسورهای جلو و عقب خیالتان از این بابت راحت خواهد بود.

جعبه دنده خودرو در حالت رانندگی درون شهری عملکرد بسیار نرمی دارد و با قرار دادن آن در حالت تیپ ترونیک می توان به تعویض دنده به صورت دستی اقدام کرد. با توجه به قابلیت های سیستم انتقال قدرت کولئوس و آن طور که رنو ادعا می کند فنر بندی خودرو تا جای ممکن نرم طراحی شده و از پس جذب ضربات به خوبی بر می آید.

رنو کولئوس توانایی های واقعا خوبی در جاده های خارج شهری دارد که به مدد قابلیت تغییر در سیستم انتقال قدرت (2 چرخ متحرک، دف لاک و حالت خودکار) می تواند این موضوع را توجیه کرد. پیش از این تست خارج جاده ای با رنو کولئوس را تقدیمتان کرده ایم.

رنو کولئوس برای رسیدن به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت در حدود 10 ثانیه زمان نیاز دارد. به طور کلی کولئوس آمده تا در نقش یک SUV شهری با چاشنی چالش های خارج جاده ای شما را راضی نگه دارد و در موارد بسیاری همچون عدم نفوذ صدای باد به دورن اتاق در حین حرکت در بزرگراه و رانندگی شهری شما را راضی نگه می دارد.

اما در زمینه رانندگی پر شتاب و تند و تیز و هندلینگ درجه یک وسیله نقلیه مناسبی نخواهد بود و مانورهای ناگهانی می تواند باعث به وجود آمدن بادی رول های خطرناکی شود.

تجربه رانندگی با میتسوبیشی اوتلندر یادآور روزهای درخشان و پر فروغ این برند دوست داشتنی است که با محصولات بشدت محبوبی همچون لنسر و پاجرو خودرودوستان را سالیان سال مجذوب خود کرده بود.

میتسوبیشی اوتلندر نیز از این قاعده مستثنا نیست و کافی است تا با فعال کردن تعویض دنده به کمک پدال شیفتر های پشت فرمان و پاسخگویی بسیار خوب جعبه دنده یک تجربه رانندگی هیجان انگیز را به شما عرضه کند. در این زمینه میتسوبیشی اوتلندر از رنو کولئوس پیشی می گیرد و گرچه از نظر شتاب گیری تقریبا همانند کولئوس عمل می کند اما به لطف فرمان سنگین تر اعتماد به نفس بیشتری به شما در مانورهای ناگهانی می بخشد.

جعبه دنده میتسوبیشی اوتلندر را باید نقطه قوت اصلی این کراس اور دانست به گونه ای که در حین حرکت در مسیرهای خارج جاده ای با قرار دادن در حالت L که ضریب دنده را به صورت ثابت نگه می دارد کمک شایانی به حفظ پایداری خودرو می کند.

پیش از این تجربه رانندگی با اوتلندر در مسیرهای بزرگراهی و خارج جاده ای را تقدیمتان کرده ایم. اوتلندر در داخل شهر به دلیل تعلیق به نسبت سفت تر خود به نرمی کولئوس نیست. در مسیرهای طولانی نیز طراحی صندلی های اوتلندر طبق تجربه نگارنده می تواند کمی شما را آزرده خاطر کند و از این نظر هم در پس کولئوس قرار می گیرد.

جمع بندی نهایی

در روزگاری که اوتلندر و کولئوس در حول و حوش 200 تا 250 میلیون تومان عرضه می شدند. با حضور رقبای قدرتمند دیگری همچون تویوتا RAV4، هیوندای سانتافه و کیا سورنتو تنور رقابت بسیار گرم بود. اما پس از افزایش وحشتناک تعرفه خودروهای وارداتی و در پی آن افزایش بهای ارز امروزه برای خریداری هر یک از این دو کراس اور باید رقمی در حدود 500 میلیون تومان هزینه کنید. در واقع اگر قرار بر مقایسه ای بین سطح سرانه درآمد و قیمت این خودروها باشد، می توان گفت که این گروه از خودروها حالا می توانند لقب گران قیمت ترین کراس اوورهای اقتصادی جهان را از آن خود کنند. در واقع بعید است در هیچ کشور دیگری، چنین خودروهای سطح متوسطی تا این حد از دسترسی عموم افراد جامعه دور باشند.

اوتلندر در بازار آمریکای شمالی در حدود 33 هزار دلار قیمت خورده است و کولئوس نیز دقیقا در این بازه قیمتی قرار دارد. اوتلندر را باید کراس اوری کاربردی توصیف کرد که آمده تا نیازهای مختلف شما را از یک وسیله نقلیه شهری و خارج شهری بر طرف کند.

در سوی دیگر کولئوس با ارائه سطح جدیدی از طراحی و امکانات خود را به یکی از لوکس ترین گزینه ها در این بازه قیمتی تبدیل می کند. گرچه رنو برای این که از دیگر رقبا عقب نیفتد با استفاده از پلت فرم نیسان ایکس تریل قابلیت های خارج جاده ای خود را نیز تضمین می کند. جالب تر آنکه با توجه به خرید سهام میتسوبیشی توسط رنو نیسان، انتظار می رود تا نسل آینده میتسوبیشی اوتلندر از پلت فرم یکسانی با دوقلوهای کولئوس و ایکس تریل برخوردار باشد و بدین ترتیب می توان گفت که اوتلندر فعلی، آخرین کراس اوور ساخت میتسوبیشی با پلت فرم اختصاصی این شرکت ژاپنی خواهد بود.