اولین نگاه به لابراتوار محرمانه گوگل برای طراحی محصولات

در پشت پرده محبوبیت فزاینده محصولات سخت افزاری گوگل، لابراتواری پنهان شده که پناهگاهی برای ده‌ها پرسنل زبردست است اما تنها روزنامه نگاری به نام «مارک ویلسون» شانس ورود به آن و افشای بخشی از رازهایش را پیدا کرده است.

گوگل علی رغم اسم و رسمی که در دنیای فناوری دارد، به ندرت در زمینه طراحی نرم افزار و سخت افزار حرفی برای گفتن داشت و حتی گاهی در این موارد دست هم انداخته می شد اما اخیرا ساندار پیچای، مدیرعامل کمپانی بی محابا از اهمیت حیاتی طراحی برای این شرکت سخن به میان آورده است.

مدیر طراحی گوگل: ما دیوانه ایم اما از نوع خوبش

در سال های گذشته گوگل با توسعه گوشی و ابزارهای دیگر وارد بازی سخت افزاری شد اما حتی با این وجود هم تیم طراحی این شرکت در فضایی شبیه گاراژ مستقر شده بود که خب، برای یکی از ثروتمندترین کمپانی های دنیا چندان جالب نبود.

از آن زمان گوگل برای توسعه محیطی در خور یکی از مدیران بلند پایه به نام «ایوی راس» را مامور همکاری با کمپانی طراحی Mithun کرد. این شرکت قبلا معماری بسیاری از ساختمان های گوگل را بر عهده داشت اما ساختمان جدید باید بر پایه زیبایی شناسی ساده و مینیمالیستی گوگل طراحی می شد.

لابراتوار طراحی گوگل

کمپ گوگل در مانتین ویوی کالیفرنیا میزبان ساختمانی است که نه تنها افراد متفرقه، بلکه اغلب کارکنان خود شرکت هم اجازه ورود به آن را ندارند. این بنای ۶۵۰۰ متر مربعی به عنوان لابراتوار طراحی گوگل (Design Lab)  مقر یک دو جین پروژه فوق محرمانه و ۱۵۰ متخصصی است که تحت سرپرستی «ایوی راس» به دستاوردهای بخش‌های دیگر جامه ای هنرمندانه می پوشانند.

از این میان تنها بین ۲۵ تا ۴۰ درصد سابقه طراحی ابزارهای الکترونیکی را دارند و اغلب آنها در زمینه های دیگر از طراحی دوچرخه گرفته تا لباس تبحر داشته اند.

ایوی راس که حالا سمت معاونت ارشد و رهبری تیم طراحی سخت افزار را بر عهده دارد، پیش از این در زمینه طراحی جواهرات فعالیت داشته و برخی محصولات گوگل از اسپیکر هوشمند گوگل هوم مینی گرفته تا گوشی های پیکسل امضای او را بر خود دارند.

درون لابراتوار از فضاهای بسته گوگل پلکس خبری نیست و در عوض هنرمندان، تندیس گران و مهندسان صنعتی آزادانه و در کنار هم سرگرم فعالیتند. راس با ستایش استراتژی انعطاف پذیر گوگل، دلیل این مساله را نیاز طراحان به محیط کاری متفاوت می داند.

حتی کارکنان گوگل هم حق ورود به این ساختمان را ندارند

رفتار سرزنده و دوستانه ایوی راس بیشتر شبیه معلمان هنر یا حتی فروشنده اجناس کریستالی است و شباهت چندانی به مدیر ارشد یکی از قدرتمندترین شرکت های فناوری دنیا ندارد. او لابراتوار جدید را هدیه ای بزرگ از طرف گوگل به طراحان می داند.

ورودی لابراتوار یک سالنی دو طبقه است که نور از آن به داخل می تابد. کارکنان جلسات موقت را اینجا برگزار می کنند چون پر از صندلی های نرم و میزهای راحت است. رنگ آمیزی و طراحی فضای داخلی در راستای ماموریت اصلی تیم قرار دارد. این ماموریت ایجاد حداکثر یکپارچگی بین دنیای دیجیتال، رابط کاربری و طراحی فیزیکی است.

ایوی راس یکی از تفاوت های اصلی لابراتوار طراحی گوگل با بخش های دیگر را در غرق نور بودن آن می داند:

ما به نور نیاز داریم در حالی که برخی از ساختمان های دیگر برای نمایش بهتر محتوا در مانیتورها فضای تاریک را ترجیح می دهند.

در راهرو قفسه هایی قرار دارند که کارکنان کتاب های مورد علاقه شان را در آن قرار داده اند. قبلا از پرسنل این بخش خواسته شده بود حداقل ۶ جلد از کتاب هایی که برایشان اهمیت دارد را همراه  با توضیحی مختصر درباره دلیل این اهمیت، به کتابخانه اهدا کنند. راس در این باره می گوید:

ما شرکتی هستیم که اطلاعات دنیا را دیجیتال می کنیم اما گاهی اوقات طراحان باید چیزهایی را حفظ کنند.

آزمایشگاه رنگ

راهروی طبقه دوم هم بیشتر شبیه پاساژی لوکس است که یک طرف آن دیوار شیشه ای بخش رنگ و طرف دیگر آزمایشگاه مواد قرار دارد. در قفسه رنگ اشیای متنوعی قرار داده می شود که طراحان سخت افزار گوگل از سفرهایشان با خود به همراه آورده اند.

در این قفسه مواردی از قبیل چند تکه سنگ سبز، تربچه های کاغذی یا جعبه جواهرات به چشم می خورد که شاید از نگاه افراد معمولی ارزش خاصی نداشته باشد اما چیزی در آنها نهفته که چشم طراحان تیز بین گوگل را گرفته است. وجه مشترک این اشیا دست ساز بودن و سادگی خاصی است که زیبایی شناسی مینیمالیستی گوگل را یادآوری می کنند.

در وسط آزمایشگاه رنگ میز سفید بزرگی قرار دارد که بر فراز آن لامپ هایی که به دقت تنظیم شده، نورافشانی می کنند. دور میز را تعدادی از طراحان اشغال کرده و سرگرم بحث و گفتگو درباره ترکیب رنگی محصولات بعدی هستند.

طراحان گروه های مختلف از پوشیدنی ها گرفته تا گوشی و لوازم خانگی هفته ای یکبار دور میز سفید جمع شده و برای بهره بردن از نظر همکاران تکه پارچه ها و نمونه هایی را با خود به همراه می آورند. هدف آنها این است که حتی محصولاتی که با فاصله چند ساله از هم طراحی شده اند، حین قرار گرفتن کنار یکدیگر هارمونی داشته باشند. راس می گوید: «ما تا این حد دیوانه ایم، البته از نوع خوبش».

لابراتوار مواد

در سمت دیگر سالن ورودی آزمایشگاه مواد قرار دارد که بیش از ۱۰۰۰ نمونه ماده فیزیکی رنگ آمیزی شده و برچسب گذاری شده در آن قرار دارد. مسئولیت این بخش بر عهده «هانا سامرویل» قرار دارد که به محض مشاهده کفش آدیداس من گفت که پلاستیک بازیافتی آن چقدر شبیه پارچه است. او اصرار داشت که نمونه های چرم ساخته شده از قارچ را امتحان کنم!

بجز چرم مواد دیگری مثل رشته های چاپ سه بعدی ساخته شده از تورهای ماهیگیری کهنه و تخته های چوبی به چشم می خورد که از علف های دریایی ساخته شده اند.

حین بازدید من دو نفر از طراحان هم به این بخش آمده بودند و یکی از آنها نمونه ای از یک شی نرم را روی پیشانی گذاشته بود که احتمالا به عینک هوشمند گوگل یا محصول دیگری مربوط می شود که هنوز خبرهای آن به بیرون درز نکرده است.

یکی از مواردی که در این لابراتوار به چشم نمی خورد اتاق کنفرانس است چون اغلب جلسات کسب و کار در ساختمان های دیگر برگزار می شود؛ شاید چون از نظر ایوی راس لابراتوار فقط پناهگاهی برای طراحی است و برگزاری چنین جلساتی توهین به جایگاه آن محسوب می شود.